Moraal gaat over goed en slecht. Ja, ik weet dat je probeert het rationeel te benaderen, maar dan zul je met objectief aantoonbare zaken moeten komen.
Als je Kant hebt gelezen, weet je dat dat in ieder geval niet mogelijk is in zijn systeem

Even een quote erbij pakken, een ganbare definitie van de categorische imperatief (wiki helpt):
Act only according to that maxim whereby you can, at the same time, will that it should become a universal law.
Leg me eens uit waarom iemand niet volgens die regel handelt als hij iemand afranselt? Zolang hij maar van mening is dat die straf universeel zou moeten gelden voor de actie die bestraft wordt, valt hij volledig binnen de CI.
Niet iedere universele regel is een categorische imperatief.
Dat zeg ik ook niet. Ik ga slecht uit van een enkele categorische imperatief.
Voor zover ik kan zien is Sharia bijna een "text-book" invulling van de categorische imperatief: een moslim die sharia volgt wil niets liever dan dat die sharia unverseel geldig is.
In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Joodse wetten die op de Torah gebaseerd zijn: die zijn expliciet niet universeel.
Nou en? Het principe is hetzelfde: er is een verschil tussen wat redelijk is, en de algemene opinie. Of dat nu gaat over logica, wiskunde of natuurkunde. De aard van de zaak verandert niet, alleen de eventuele argumenten voor of tegen een positie.
Je bent je bewust van je dubbelzinnig gebruik van
redelijk?
Natuurlijk vinden wij, binnen onze moraal, het afranselen van iemand om zijn mening onredelijk.
Maar als je Kant erbij haalt betekent
redelijk dat het met
rede te onderbouwen is. En als jij van mening bent dat bepaalde kritiek universeel verwerpelijk is, en universeel met afranseling bestraft dient te worden, dan is het afranselen van een criticaster alleszins redelijk.
Wat je met "algemene opinie" bedoelt is me onduidelijk. De algemene opinie rond die blogger is mogelijk dat die lul het verdient heeft, hoer dat het immoreel is. Verder veralgemeniseren van de "algemene opinie" is helaas een utopie.
Neem anders kansrekening als voorbeeld: er is een gigantisch verschil tussen wat de gemiddelde persoon denkt over kansen en kansverdelingen, en wat de wiskunde ons leert daarover. Daar ga je toch ook niet moeilijk over doen? Iedereen beseft dat de wiskunde de 'echte' waarheid is. En de reden waarom iedereen dat beseft is exact hetzelfde als in het geval van de ethiek: de wiskunde is de echte waarheid omdat iedere rationele persoon tot dezelfde conclusie zou moeten komen als wat de wiskunde beweert. Voor (deontologische) ethiek geldt toch exact hetzelfde?
Kom op dan, vertel wat die absolute waarheid is!
Als het zo ongelofelijk duidelijk is dat er een universele moraal bestaat, en als de CI moet helpen die te vinden, waarom hebben we hem nog niet gevonden dan?
Als de CI echt een universele moraal kan definieren, dan moet het mogelijk zijn een moreel systeem te definieren waarvan elk rationeel denkend mens in de wereld accepteert dat het systeem aanvaardbaar en correct is.
Er ligt een Nobelprijs op je te wachten

Eh wat? Het zijn totaal verschillende zaken in mijn opinie. Zoals nu al meermaals herhaald is, is het goed mogelijk dat een rationeel immorele handeling cultureel geaccepteerd wordt. De twee zijn totaal gescheiden zaken.
Onzin. Als een cultuur iets zou accepteren wat diezelfde cultuur als immoreel beschouwt dan zou die cultuur dus tegen hun eigen moraal handelen.
Als jij vind dat moord immoreel is, hoe kun jij dan moord cultureel accepteren?
Noem eens een voorbeeld. Ik zie de kinderlijke eenvoud er niet van in namelijk.
Sharia (per
definitie universeel geldig): Jij moet dood als jij van je geloof afvalt.
Universele verklaring rechten van de mens: Vrijheid van meningsuiting.
Nu nog iemand vinden die de sharia aanhangt en ieman ddie mensenrechten leuk vindt. Beiden houden zich aan de categorische imperatief. En toch zijn hun moralen in tegenspraak!
Wut? Net zij je nog exact het omgekeerde.
Ik zou denken dat als je pretendeert Kant te begrijpen, dat mijn schrijjven niet zo ingewikkeld is.
Ik weiger de categorische imperatief te zien als een moraal. Ik ontken het bestaan van een universele moraal, maar niet van universaliteit an sich.
De CI is een amorele gedragsregel die welliswaar een leidraad kan zijn om een moraal te vormen maar die op zichelf niet moreel is, geen waarde kan toekennen aan een moraal en op geen enkele wijze het bestaan van een universel moraal kan aantonen tenzij die universele moraal a priori wordt aangenomen.
Als jij de CI als bewijs ziet van het bestaan van een universele moraal doe je precies hetzelfde als iemand die het bestaan van God bewijst aan de hand van het boek dat die God beschrijft: God bestaat want de Bijbel zegt het.
Als je gelooft dat de CI universeel is, dan zou je ook moeten geloven dat zo'n meningsverschil erin bestaat dat minstens één persoon het objectief fout heeft.
Non sequitur.
Ik kan slecht objectief aantonen of iemand de CI volgt.
Als beide partijen volhouden dat zij hun visie daadwerkelijk als universeel geldend willen zien voldoen zij beiden aan de CI.
Vergelijk het met een wiskundige wet: zulke wetten zijn geldig voor alle rationele mensen. Als er dan toch een meningsverschil ontstaat tussen wiskundigen, dan kunnen ze niet allebei gelijk hebben. Hebben ze wel allebei gelijk, dan moeten ze het ook met elkaar eens zijn.
De CI is geen wiskundige wet! Ik snap dat je na een paar colleges heel graag alles met Kant wilt oplossen, maar de CI zegt alleen maar dat je niet moet geloven in iets waarvan je niet wilt dat het universeel waar is.
Als wiskundige A zegt dat hij wil dat 1+1=3, en een tweede stelt dat 1+1=4 universeel moet gelden, dan gaan ze het niet eens worden.
Toch hebben ze zich allebei gehouden aan een wiskunndige CI.
Grappig genoeg kan ik prima een consistente wiskunde definieren met 1+1=3, en zo ook met 1+1=4. Alle wiskundige "wetten" gelden gewoon. Dit is niet eens zo heel gek, in bepaalde gevallen helpt het om pi als 1 te definieren.
Wat je over het hoofd ziet is dat een wiskunde gebaseerd op 1+1=3 en een wiskunde gebaseerd op 1+1=4 allebei consistent en valide kunnen zijn, maar dat ze niet beiden
tegelijkertijd kunnen gelden.
Net als met moraal: er
is geen universele moraal, maar er zijn er oneindig veel te verzinnen die consistent, geldig, bruikbaar, acceptabel en toepasbaar zijn, en die ook nog eens allemaal voldoen aan de CI.
Totdat er eentje is die de wereld overtuigt is er echter geen universele moraal.
Nee hoor, de interne consistentie kan je logisch aantonen. De universaliteit is een ander verhaal, maar ook die zijn rationeel te benaderen. Alle afwijkingen van de CI in een vertaling naar hypothetische imperatieven kan je namelijk tellen. Uiteindelijk kan je dan op logische gronden aantonen dat de redenatie achter een HI volledig volgt uit de CI plus eventuele extra stellingen (uitzonderingen, haken en ogen, etc.). Die extra proposities zijn een maat voor de universaliteit van het systeem.
Daar wil ik wel eens een voorbeeld van zien. Geef me de score maar eens voor en Universele Verklaring van de Rechten van de Mens versus de Universeel Geldige Sharia.
Ik ben met je eens dat je interne morele inconsistentie kan aantonen. Universaliteit kun je eenvoudig weerleggen.
Leg mij eens uit hoe de volgende twee stellingen gemeten worden op mate van afwijking van de CI:
* Echte mensen zijn blank. Dat geldt voor alle mensen.
* Mensen kunnen allerlei huidskleuren hebben. Dat geldt voor alle mensen.
Een aanhanger van een van de twee stelling hangt een stelling aan die hij universeel geldig vindt en hij volgt daarmee de CI. Stelling twee heeft m.i. meer "haken en ogen"...
Een analogie die me nu te binnen schiet:
De categorische imperatief is als een objective stelling die zegt:
Als je de kortse weg ergens heen wilt vinden moet je in juiste richting lopen.
Een kompas dus, en simpel aan te nemen als universeel geldig.
Nu zijn Alice en Bob in Utrecht.
Alice wil naar Amsterdam, Bob wil naar Maastricht.
Kan mijn "kompas"-CI een universele richting bepalen?