Verslag!
Om 6 uur sta ik op na (gelukkig) een redelijk goede nacht slaap. 's Ochtends is het nog héél koud in Bourg, zo'n 5-6 graden. Ik werk mijn ochtendritueel af en rijd rond 7 uur naar de start. Met het oog op de kou heb ik een oude trui en oude trainingsbroek aangedaan, die ik achterlaat bij de start. Er wordt wat om gelachen omdat men denkt dat ik hierin ga starten maar als ik ze rond 7h30 (bij de start) uittrek kijkt men ineens vrij jaloers.
Afijn, al bij de eerste rotonde komt het Pinarello fabrieksteam voorbij. Ik haak mijn karretje aan en met 40-45 km/uur in 't uur gaat het richting de Glandon, waar ik mijn eigen tempo pak. Mijn doel is om hier hoog D2 en geen slag hoger naar boven te rijden en dat lukt vrij goed. In de eerste helft word ik nog wel wat ingehaald, maar ik haal ook veel mensen in. "Inhouden, inhouden, inhouden" zeg ik wel 100x hardop tegen mezelf. Na een uur ben ik bij de eerste afdaling en zorg ik dat ik me netjes aan mijn eet/drink planning houd. Daarna volgt de lastigste kilometer, waar ik 3 mensen tegelijk hun ketting zie breken dankzij dom schakelen. Ook die kilometer kan ik in D2 klimmen en daarna heb je het ergste gehad. Ik bereik het 2e stuwmeer waar ik een praatje maak met een Nederlandse wedstrijdrenner uit Alphen a/d Rijn. Na 1h50 bereik ik de top, waar ik snel de bidons vul en begin aan de afdaling.
Gelukkig geen ongelukken daar; de meeste mensen rijden rustig op een enkeling uitgezonderd die onverantwoorde risico's neemt. Ik volg een kerel in een Assos outfit die (in mijn ogen) goed daalt en na ca. 25 min. bereiken we de voet. Daar vind ik in eerste instantie geen goed groepje, maar een helmloze Ier maakt tempo. Uiteindelijk ontstaat dan toch een goed groepje, waar ik mee mee laat sleuren zonder op kop te komen. Het groepje gaat me uiteindelijk toch wat te hard (ik kan wel volgen maar wil ook wat herstellen) dus ik switch naar een langzamer groepje. Dit gaat me dan weer te zacht, en daarom haak ik na een paar KM weer aan bij een sneller groepje dat voorbij komt. In St Françoise de Maurienne gaat iedereen weer z'n eigen weg en begin ik aan de Télegraphe.
Het is inmiddels wel iets warmer geworden maar nog steeds goed te doen. De Télégraphe is een goed lopende klim en ook hier mag ik geen D3 rijden. Ik klim vrij gemakkelijk naar boven maak onderweg nog een praatje met een Vlaming, die van groepje naar groepje rijdt om praatjes te maken. Leuke kerel. Boven snel de afdaling in, op weg naar de bevoorrading in Valloire. Even buiten Valloire schiet de schrik me om het hart; ik denk de bevoorrading gemist te hebben, aangezien ik iedereen met volle bidons zie rijden. Een beginnersfout, ik vervloek mezelf maar juist op dat moment zie ik een bord "Ravito, 1 KM". Gelukkig. Aldaar even snel pissen en de bidons weer vullen. Dankzij de Isostar tabletten die ik al op de fiets in de bidons mik verlies ik weinig tijd.
Dan zet ik het gas vol open. iPodje gaat in en rammen maar. Hartslag gaat mooi in D3 en de kilometers tikken snel weg. Ik heb me nu 2x laten verrassen door de Galibier en dat zal me geen 3e keer gebeuren. Op de 23 en de 25 stamp ik op de pedalen op weg naar Plan Lanchat. Op het vlakke stuk vlak ervoor houd ik eventjes in, om vervolgens volle bak te beginnen aan de laatste 8 KM. Ik schakel de 27 en stamp naar boven. Gelletje eten, goed blijven drinken en tempo maken. Ik haal vreselijk veel mensen in, waaronder een mannetje van 40 KG die met 42x21 klimt. Hij schijnt elk jaar maar te doen hoor ik later. De eerste 2 km van dit stuk zijn, samen met de laatste 2 km in mijn ogen het lastigst. De Garmin bevestigt dit ook en laat percentages zien van 9-10%. Op deze hoogte en met 24 km klimmen in de benen doet dat serieus pijn. Op de laatste km moet ik voor het eerst afzien, maar toch bereik ik de top. Even snel de bidons vullen en de afdaling in.
Op de Garmin zie ik dat ik mijn doel van < 8 uur wellicht haalbaar is, maar dan moet van nu alles meezitten. Het zit mee, want ik vind na de afdaling van de Lauraret een prima groepje waar serieus wordt door gepeerd. Als polderjongen kan ik zelf ook een aardige duit in het zakje doen, het enige verschil met de andere mannen is dat ook nog redelijk kan klimmen; de rest moet op de twee heuveltjes direct lossen. Ik houd toch maar in, want dit groepje is goud waard tot aan Bourg en ik moet ook tijd nemen om te herstellen. Ik zie tijdens de afdaling de hartslag tot onder de 90 dalen en dat stemt me tevreden. Laatste gelletje erin, nog een slokje en ik maak me op voor de slotklim. Een kilometer voor de voet demarreer ik uit het inmiddels stilgevallen groepje en rijd zelf naar de voet. Ik zìe dat ik nog dik 1h20 heb om < 8 uur te rijden. Dat zou normaal gezien toch moeten lukken.
Op de eerste strook zie ik de hartslag meteen al naar D3 gaan. Ik houd bewust iets in, want in de eerste 3 stroken ga je niks winnen, maar kun je wel alles verliezen, zeker omdat het hier ook behoorlijk warm is. Het shirt gaat volledig open (full-zipper is toch heerlijk), de iPod gaat weer aan en het verstand op nul. Er wordt hier afgezien door iedereen, mezelf inclusief. Toch haal ik een hoop mensen in, en ik word niet of nauwelijks ingehaald. Na een paar bochten rijd ik langs buurman Charite, wat me sterk verbaast gezien zijn 1800 trainingskilometers. Hij blijkt achteraf niet gestart te zijn

Bij La Garde en Huez wat bekertjes water om te drinken en over mezelf heen te gooien. Na Huez besluit ik nog eens een tandje bij te zetten. Ik denk aan al die lange trainingen in de winter, door de kou en de sneeuw, over al dat lekkers dat ik heb laten staan voor La Marmotte en aan de Waalse Pijl waar ik zo vreselijk afzag. Nog 3 bochten. Nog eens aanzetten, lekker nummertje op de iPod opzoeken. Nog eens op de trappers lopen. Nog 1 bocht en dan 't dorp in. Buitenblad onder het bruggetje door en alles geven. Over de finish. 7h52 volgens de Garmin. Dik en dik tevreden.
Na 5 minuten tot mezelf komen de chip ingeleverd, bidons gevuld en afgedaald om te kijken of ik csteenbe nog kon bevoorraden. Halverwege zie ik hem rijden maar kan ik helaas niet meer omdraaien door tegenliggers. Ik rijd naar de camping, gooi mijn fiets in de wagen, bel wat mensen en ga met mijn stoeltje en mijn koelbox aan de weg zitten en heb ruim 1,5 uur lang andere deelnemers aangemoedigd. Leuk om te doen. 's Avonds een pizza gegeten met Csteenbe en lekker geslapen, volgende dag weer naar huis.
Andere zaken die opvielen
- enorm veel (dure) krakende en piepende fietsen
- meest populaire profshirt: Leopard en de Zwiterse kampioenstrui van Saxobank (Cancellara)
- bizar veel Denen en ook veel Engelsen