De Tweede Kamerverkiezingen 2025: Actualiteiten en info

[cleef]

dawg schreef op dinsdag 23 september 2025 @ 17:50:
[...]

Nou, ik lees bijvoorbeeld “vrijwillige verzekeringen”.

Dan zullen een heleboel mensen geen verzekering afsluiten. Huis vliegt in brand, geen verzekering. Of. Iedereen schat de eigen rijvaardigheid erg hoog in, dus geen autoverzekering. Dan veroorzaakt iemand een ongeluk met ernstig letsel, dus dan maar huis verkopen en de straat op? Of iemand verwacht niet ernstig ziek te worden maar wordt dat toch. Wederom, huis maar verkopen?

Het is gewoon een domme (excuse me) fixatie op geld zonder nut en noodzaak in acht te nemen. Vandaar dat ik me niet kan voorstellen dat iemand met veel levenservaring/tegenslag zoiets zou verzinnen.

En dan. Belastingdwang zorgt voor polarisatie? Bron? Fijner voor hulpbehoevenden als de hulp vrijwillig is? Bron?

Nee, zoveel onzin in een post dat ik twijfelde of ik moest reageren.

Een woonverzekering is overigens niet verplicht. Ik kan het weten want had er zo'n 8 jaar geen... Nu wel overigens maar dat terzijde...

[Dido]

DropjesLover schreef op vrijdag 19 september 2025 @ 14:15:
Het is al een lange tijd een ethische discussie die maar zeer mondjesmaat gevoerd wordt, maar toch echt eens gevoerd moet worden. Hoeveel is een levensjaar waard?

Da's al lang geen discussie meer: 80.000 euro per QALY (Quality-adjusted life year) aldus het Zorginstituut Nederland.

Als een medicijn meer dan 80.000 euro per QALY, wordt het in principe niet vergoed (uitzonderingen daargelaten).

[NMH]

ari3 schreef op dinsdag 23 september 2025 @ 15:47:
Als iedereen meer geld overhoudt dan neemt de bereidheid tot het doen van giften [toe]

Ik durf met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te stellen dat er dan onder de streep minder overblijft. Er is namelijk niets wat je nu tegenhoudt om als je vindt dat er te weinig naar liefdadigheid gaat om een (aftrekbare) donatie te doen. Als we daar vanuit gaan dan zullen mensen dus hooguit het bedrag doneren dat ze extra overhouden. In de praktijk zal dat (veel) minder zijn; mensen die het niet breed hebben zullen het geld vermoedelijk zelf houden en daarnaast zijn er ook mensen die überhaupt vinden dat ze minder bedeelden niet hoeven te steunen. Zie bijvoorbeeld ook de Verenigde Staten waar een veel minder groot sociaal vangnet is en je meer bent aangewezen op je omgeving; daar is de ongelijkheid veel groter dan hier.

of deelnemen in vrijwillige verzekeringen toe.

Daarvan weet ik wel zeker dat het niet het geval is. Kijk bijvoorbeeld weer naar de VS waar zorgverzekeringen minder verplicht zijn dan hier; de zorg en verzekeringen zijn daar veel duurder waardoor mensen ongewild onverzekerd zijn. En datzelfde zie je in Nederland met bijvoorbeeld de arbeidsongeschiktheidsverzekering voor zelfstandigen; veel zelfstandigen hebben die niet omdat die te duur is of hen uitsluit. Daarom beweegt Nederland daar juist naar een meer verplichtend en collectief model toe zodat die wel voor iedereen bereikbaar is.

Het is ook fijner voor de mensen die aan de ontvangende kant zitten van de hulp: als de hulp tot stand komt uit vrijwillige bijdragen dan is de hulp hen ook echt gegund.

Ook dat waag ik te betwijfelen. Ten eerste al omdat ze er waarschijnlijk dus op achteruit zullen gaan. Daarnaast: dat is ongeveer hoe het in het verleden was geregeld en je kunt in NMH in "De Tweede Kamerverkiezingen 2025: Actualiteiten en info" zien dat dat bepaald geen onverdeeld genoegen was voor de ontvangers. Ik denk dat dit model vooral fijner is voor de donateurs omdat die op deze manier een goed gevoel kunnen "kopen".

[Bananenplant]

ari3 schreef op dinsdag 23 september 2025 @ 15:47:
[...]

Als iedereen meer geld overhoudt dan neemt de bereidheid tot het doen van giften of deelnemen in vrijwillige verzekeringen toe. Het is ook fijner voor de mensen die aan de ontvangende kant zitten van de hulp: als de hulp tot stand komt uit vrijwillige bijdragen dan is de hulp hen ook echt gegund. Als de hulp gefinancierd wordt middels belastingdwang dan heeft iedereen terecht een mening over hoe het geld besteed wordt en wie daarvan mag profiteren. Het (te) grote takenpakket van de overheid gefinancierd met belastingdwang zorgt voor een gebrek aan keuzevrijheid en leidt tot polarisatie: een politieke partij wil stokpaardje X realiseren waarvoor anderen onder dwang voor moeten betalen. Gezien de belastingdruk in Nederland loopt dat model op zijn laatste benen.

Dan krijg je dat de donateur (iemand met geld) bepaalt wat er gebeurt in plaats van de kiezer. Klinkt haast als Jort Kelder met zijn stemrecht vanaf 5k belasting.

[Cid Highwind]

dawg schreef op dinsdag 23 september 2025 @ 17:03:
[...]

Voedselbanken zou ik geen succes noemen, het feit dat ze er zijn in een van de rijkste landen ter wereld is natuurlijk een gotspe.

En belastingdwang. Niet serieus te nemen. Een samenleving brengt middelen gezamenlijk op t.b.v. diezelfde samenleving. Dit klinkt echt alsof u geen levenservaring heeft, nooit langdurig tegenslag. Wellicht heb ik het mis, maar ik vermoed van niet.

Verder een hoop beweringen zonder onderbouwing of bron.

Het klinkt vooral geromantiseerd terwijl de realiteit harder is.

De belangrijkste reden om het vanuit de algemene middelen te laten doen is om discriminatie te voorkomen. Het is een feit dat de mens eerder geneigd is “de eigen soort” te helpen dan een willekeurige vreemde. Zonder hiermee organisaties en individuen tegen het hoofd te willen stoten die wel naar de christelijke leer handelen en leven, is het niet onmiskenbaar dat die barmhartigheid zwaar onder druk staat, al helemaal in het huidige politieke en maatschappelijke klimaat.

Daarnaast vrees ik dat het gezegde “je wordt niet rijk door geld uit te geven” juist bij de potentieel grotere geldschieters van toepassing is. Uitzonderingen daargelaten, hoe verder armoede van je bed staat, hoe lastiger is er sympathie voor op te brengen. Je ziet deze schifting vaak al bij mensen die enkel bij de gratie van ons sociale stelsel, toeslagen en fiscale voordelen wel rond kunnen komen, in de richting van degenen die daar door omstandigheden moeite mee hebben. “Moeten ze maar harder werken” is een typische uitspraak.

Als men moet kiezen tussen een luxere vakantie of een onbekende uit de brand te helpen, weet ik wel waar men het eerst voor kiest.

Ik denk dat de nadruk vooral meer mag liggen over hoe men in het dagelijks leven profiteert van de eigen afdracht. Dat de overheid maar met minder rond moet komen is inhoudsloos populisme.

[dawg]

Volkskrant heeft vandaag een zeer interessant artikel. Zij hebben een kabinet van wetenschappers samengesteld, en ze geïnterviewd over hoe zij - wanneer zij bewindspersoon zouden zijn geweest - de problemen van hun departement zouden aanvliegen.

Wat quotes. Ik raad aan het gehele artikel te lezen (helaas wel paywall) want het is een behoorlijk lang stuk.

Minister van Landbouw, Natuur & Stikstof Franciska de Vries (hoogleraar bodemecologie UvA)
‘Als eerste breng ik de stikstofuitstoot omlaag. Niet met een beetje schrapen, trucjes, creatief boekhouden: de totale depositie moet gewoon omláág. Dus gaat het mes in de veestapel. Écht minder, een halvering. Ook omdat de veeteelt enorm beslag legt op het landgebruik en we die ruimte anders kunnen gebruiken. In de wetenschap is echt iedereen het hierover eens.
...
‘Op de vruchtbare kleigronden van Friesland, Groningen, Noord- en Zuid-Holland zetten we in op moderne, hoogproductieve landbouw met een lage ecologische voetafdruk. Hoogwaardige eiwitten, oliën, kassen. We willen een florerende landbouw, die ook internationaal kan concurreren. Maar intussen blijft ook de boerennatuur behouden, met natuurlijke oevers, heggen en bosjes.
‘De zandgronden, die slecht water vasthouden en die je veel moet bemesten, geven we terug aan de natuur. We zetten in op drie compartimenten: een zone voor intensieve landbouw, een overgangszone met extensieve landbouw, en dan de natuur. We maken serieus werk van natuurbescherming en de monitoring van de natuur.’

‘De ecologische hoofdstructuur komt terug. Want ecosystemen moeten kunnen bewegen. Uiteindelijk ontstaan zo grote, onderling verbonden natuurgebieden. Met ook voldoende ruimte voor de wolf, die de herten- en zwijnenpopulaties op peil houdt. Daardoor zijn er ook minder conflicten met mensen. Begrazen doen we intussen in de uiterwaarden.'

Minister van Sociale Verbinding Simone Ritzer (Programmaleider Dialoog Wageningen Universiteit)
‘Ik richt een Derde Kamer in, een idee van David Van Reybrouck. Een geloot, permanent burgerberaad, dat een afspiegeling is van de bevolking en adviezen geeft, zonder de ballast van een of andere politieke achterban en de noodzaak weer verkozen te willen worden. Zo kan het zich meer op de lange termijn richten.’

‘Ik geef jongeren stemrecht vanaf 16 jaar, terwijl ze ook gaan deelnemen aan burgerberaden en bijvoorbeeld op school worden gestimuleerd om deel te nemen aan de maatschappij. Burgerschap wordt nu in de les gegeven. Wat mij betreft draait het ook om de praktijk.’

Minister van Klimaat & Energie Heleen de Coninck (hoogleraar sociaal-technische innovatie en plaatsvervangend voorzitter van de Wetenschappelijke Klimaatraad TU/e & Radboud Universiteit)
‘Alles moet tegelijk. Het klimaatbeleid heeft bizar veel haast, want we lopen achter. En het moet eerlijker. De voordelen van verduurzaming komen nu vaak bij de mensen die het toch al goed hebben. De bedrijven met de grootste winsten, in plaats van de kleine ondernemers. De mensen met een koophuis en geld voor zonnepanelen en een elektrische auto. Dat moet anders.

‘Ik zou alles wat we doen bekijken met in het achterhoofd: is dit in overeenstemming met een klimaatneutraal Nederland in 2050? Steden richten we klimaatbestendig in, woonwijken sluiten we zoveel mogelijk aan op lagetemperatuur-warmtenetten. Ook de industrie, die in 2040 al op nul uitstoot moet uitkomen, bekijken we vanuit de toekomst: welke industrie is hier nou echt houdbaar? In een CO2-neutrale wereld kan dat betekenen dat een bedrijf zoals Tata Steel beter kan concurreren vanuit Spanje vanwege de zonne-energie, of vanuit Zweden, vanwege de waterkrachtcentrales.

‘Het prettige is dat er al veel kan, en dat de meeste mensen best willen. Daarvan maken we nog te weinig gebruik. Mensen maken allerlei dagelijkse keuzen op routine, in de supermarkt, of bij hoe ze zich verplaatsen. De omgeving moet anders, zodat keuzen groener worden. Wijken richten we compacter in, zodat je makkelijker zonder auto kunt. Plantaardige eiwitten maken we goedkoper, reparaties van apparatuur makkelijker. De capaciteit van de trein schalen we op. En op zee komt minstens 50 gigawatt aan windenergie, bovenop de huidige 4,5.’

En de laatste twee, al staan er nog veel meer 'ministeries' in het artikel.

Minister voor Asiel & Migratie Marcel Lubbers (hoogleraar interdisciplinaire sociale wetenschap UU)
‘Ik zal niet met een heel aantrekkelijke boodschap komen. Er moet meer geld naar vluchtelingenbeleid. Wat we nu doen, is opvangcentra openen en ze weer sluiten, waarna we in de problemen komen als er ergens in de wereld een crisis is.

‘Dat moet anders, door te zorgen voor structurelere en kleinschaligere opvang en meer aanmeldcentra, gespreid over het land. Dat is aanvankelijk duurder, maar op basis van onderzoek verwacht ik dat dit zorgt voor meer rust in de samenleving, minder protesten en minder mensen die langdurig in procedure zitten. Daarom denk ik dat het uiteindelijk geld oplevert.

‘De Spreidingswet specificeer ik. Ik zou vluchtelingen spreiden op buurtniveau, waarbij we de buurten met de sterkere sociaal-maatschappelijke schouders – met de D66- en GroenLinks-stemmers, gechargeerd gezegd – ook meer belasten. Om de rechtvaardigheid in stand te houden, zie ik streng toe dat uitgeprocedeerde asielzoekers het land verlaten, tenzij ze hier een leven hebben opgebouwd. Veiligelanders houden we zoveel mogelijk tegen aan de grenzen van Europa. Uit onderzoek verwacht ik dat dit draagvlak vergroot.

‘Tegelijk wil ik, samen met andere ministeries, meer doen voor de mensen die het lastig vinden dat Nederland verandert. Dat vergt meer waardering van mensen met een praktisch beroep, ook in salaris. En we moeten meer doen aan de problemen die mensen al dan niet terecht aan migratie koppelen, zoals momenteel de woningnood.

‘Ik zet in op taal en tegengaan van uitbuiting, juist voor Oost-Europese migranten, momenteel de grootste groep. Als minister stimuleer ik dat werkgevers taalcursussen en woningen aanbieden aan hun werknemers.'

Minister van Volksgezondheid, Welzijn & Sport Jochem Mierau (hoogleraar economie van de volksgezondheid RuG/UMCG)
‘Mijn eerste daad is constateren dat mijn ministerie 95 procent van zijn budget uitgeeft aan iets wat helemaal niet in de naam van het ministerie voorkomt: zorg. Mijn ministerie heeft niet tot doel zorg te produceren, maar gezondheid mogelijk te maken. Dáár moet de nadruk liggen. En daar leg ik verantwoording over af, door gezondheidsdoelen in de wet te verankeren.'
...
‘En waarom staan we toe dat mensen werken voor een loon waarvan ze zonder allerlei toeslagen niet kunnen leven? We weten dat armoede een van de grootste oorzaken is van ongezondheid. Ik durf de stelling wel aan dat armoede dermate veel kosten geeft dat we ons armoede helemaal niet kunnen veroorloven.

‘We hebben een lijst met bewezen effectieve maatregelen, die we nu niet uitvoeren. Daar ga ik me als minister voor inzetten. Een progressieve suikerbelasting. Minimumprijzen voor alcohol. Niet meer roken op plekken waar anderen de rook kunnen inademen. Convenanten sluiten met bedrijven en bijvoorbeeld de sportsector, om reclames voor ongezonde producten in te perken.

‘Het zorgstelsel hervormen we. De realiteit is nu eenmaal dat we met een demografie zitten die niet meer matcht met wat de zorg kan bieden. We moeten af van de gedachte dat we alles kunnen leveren wat er is. Een moeilijke discussie, maar als minister vind ik dat ik het gesprek daarover moet aangaan. Anders adresseer je de realiteit niet.

‘Dat kan betekenen dat we allerlei oude richtlijnen, die nog gaan over de papieren realiteit waarin er voldoende personeel was, zullen moeten loslaten.'

Natuurlijk is dit heel erg technocratisch, en moet er binnen politiek altijd een balans gevonden worden tussen technocratie en de zogenoemde wil van de kiezer. Toch denk ik dat de verhoudingen inmiddels zo verziekt zijn en onder spanning staan dat veel mensen zoiets wel zouden toejuichen - al was het maar omdat er dan tenminste eindelijk eens wat tastbaars en concreets gebeurt.

Wat in elk geval opvalt van de diverse 'bewindspersonen' is dat ze vrijwel allemaal de vraag stellen: "wat wíllen we nou eigenlijk met zijn allen?"

[ Voor 12% gewijzigd door dawg op 26-09-2025 16:44 ]

[mister_S]

Leuke ideeën, als je je geen enkele zorgen hoefde te maken om de volgende verkiezingen en/of betaalbaarheid en/of haalbaarheid. Wat in je quotes staat vind ik niet innovatief of verrassend, maar een politieke partij heeft natuurlijk met hele andere zaken te maken.
Heel het volk wil dat dingen worden aangepakt, maar dan natuurlijk uiteraard niet de kosten wel de baten.

[ Voor 16% gewijzigd door mister_S op 26-09-2025 16:58 ]

[skimine]

mister_S schreef op vrijdag 26 september 2025 @ 16:57:
Leuke ideeën, als je je geen enkele zorgen hoefde te maken om de volgende verkiezingen en/of betaalbaarheid en/of haalbaarheid. Wat in je quotes staat vind ik niet innovatief of verrassend, maar een politieke partij heeft natuurlijk met hele andere zaken te maken.
Heel het volk wil dat dingen worden aangepakt, maar dan natuurlijk uiteraard niet de kosten wel de baten.

Het is juist goed om te kijken wat er allemaal mogelijk is als partijen niet puur bezig zijn met machtspolitiek (zorgen dat ze weer herkozen worden de volgende verkiezingen). Wat betreft betaalbaarheid, veel zaken die er genoemd worden hoeven helemaal niet zoveel te kosten of leveren zelfs (op termijn) geld op. En het is inderdaad niet allemaal innovatief of verrassend. Maar het is wel indicatief voor de hoeveelheid bestaande oplossingen die op de plank blijven liggen door politieke onwil (of het bewuste frustreren van zaken).

Verder betreft het de nodige zaken die op termijn nog veel meer kosten met zich meebrengen als er niet nu geïnvesteerd wordt om dat te veranderen. En kijken naar de lange termijn is juist nét een belangrijke taak van de politiek.

Het is juist goed dat het gaat over:

dawg schreef op vrijdag 26 september 2025 @ 16:37:
Wat in elk geval opvalt van de diverse 'bewindspersonen' is dat ze vrijwel allemaal de vraag stellen: "wat wíllen we nou eigenlijk met zijn allen?"

Want "met zijn allen" slaat op de samenleving, de burgers. En een keer niet op zaken als bedrijfsbelangen, het vestigingsklimaat, partijdonoren, etc."

[mister_S]

Ik snap wat je bedoelt, daar ben ik het ook volledig mee eens, maar het is natuurlijk totaal onrealistisch. Een overgroot deel van de mensen in de politiek is ook slim genoeg om zulke oplossingen te bedenken, vandaar mijn opmerking "innovatief of verrassend".

[DevWouter]

mister_S schreef op vrijdag 26 september 2025 @ 16:57:
Leuke ideeën, als je je geen enkele zorgen hoefde te maken om de volgende verkiezingen en/of betaalbaarheid en/of haalbaarheid. Wat in je quotes staat vind ik niet innovatief of verrassend, maar een politieke partij heeft natuurlijk met hele andere zaken te maken.
Heel het volk wil dat dingen worden aangepakt, maar dan natuurlijk uiteraard niet de kosten wel de baten.

De meeste plannen zijn al meerdere keren doorgerekend (want ze zijn niet nieuw) en op een enkeling na leveren de meeste juist geld op. Nieuwe woningen kan je belasten, meer geld naar asiel reduceert snel de kosten, et cetera.

Het is dus vooral politiek onwil bij de meeste partijen.

[NMH]

dawg schreef op vrijdag 26 september 2025 @ 16:37:
Natuurlijk is dit heel erg technocratisch, en moet er binnen politiek altijd een balans gevonden worden tussen technocratie en de zogenoemde wil van de kiezer. Toch denk ik dat de verhoudingen inmiddels zo verziekt zijn en onder spanning staan dat veel mensen zoiets wel zouden toejuichen - al was het maar omdat er dan tenminste eindelijk eens wat tastbaars en concreets gebeurt.

Ik heb het vanochtend ook grotendeels gelezen en ik vond het wel een interessant stuk, maar ik ben bang dat bovenstaande tegen zou vallen.

Het grootste probleem wordt denk ik goed samengevat door deze zin uit de artikel: "De wereld die de wetenschap voor zich ziet, is ook een opvallend sociale wereld." Als ik zo naar de peilingwijzer kijk, dan is dat bepaald niet de richting die een aanzienlijk deel van Nederland op wil. En dan kun je nog zo goed met argumenten onderbouwen waarom iets een verstandige of zelfs noodzakelijke keuze is; de onderbuik is lastig te bestrijden. Zeker als je een onpopulaire boodschap moet verkopen zoals bijvoorbeeld dure of vervelende klimaatmaatregelen en al helemaal als er ondertussen politici verkondigen dat er geen klimaatprobleem is of dat een asielstop de woningcrisis zal oplossen.