Even een, in mijn optiek heel erg belangrijk gezien alle ontwikkelingen laatste jaren, artikel uit Trouw. Geheel toevallig sluit dit helemaal aan bij mijn stokpaardje wat ik al ongeveer een decennium berijd op T.net; de vermaledijde neoklassieke doctrine, in de volksmond ook wel neoliberalisme of kapitalisme genoemd. En hoe ongelooflijk destructief deze ideologie is voor sociale cohesie, mentaal welzijn, mate van tolerantie, en innovatie in onze samenleving. Het is teveel om hier te plaatsen maar zoek op mijn naam en u zult deze rode draad in mijn bijdragen snel genoeg ontwaren. Of waarschuwing, zo u wilt, ik kan het niet krachtig en vaak genoeg benadrukken. Ook sluit dit goed aan bij onderzoek van bijvoorbeeld Bas van Bavel (Onzichtbare hand), Piketty (Kapitaal & ideologie), Kate Raworth (Doughnut economics).
Wat quotes.
https://www.trouw.nl/binn...oof-lisa-herzog~b6a1a1f2/“Tijdens mijn studie filosofie leerde ik hoe een democratische, rechtvaardige samenleving in elkaar zit”, vertelt Herzog, hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen, in een virtueel gesprek. “Ik hoopte dat ik die principes met een studie economie in praktijk zou kunnen brengen. Achteraf gezien misschien naïef.”
Al snel ondervond Herzog dat economen zich vooral bezighielden met rekenkundige modellen. “Die modellen werden behandeld alsof ze net zo’n tijdloze waarheid vertegenwoordigen als de zwaartekrachtwetten. Maar hoe dieper ik ze doordacht, hoe meer ze losgezongen bleken te zijn van de realiteit.”
Zie hier bijvoorbeeld de reden waarom ik niet vaak cijfers plaats ter discussie, waarom ik veel en vaak kritiek lever op het CPB en de religie van staatsschulden, begrotingstekorten en meer van dat. Economie is een gedragswetenschap en géén exacte wetenschap. Hier spreekt Kate Raworth ook veel over, hoe men om “betrouwbaar” over te komen economie ging verkopen als wiskunde van de samenleving. Enfin.
“Begin jaren tachtig dereguleerden Reagan en Thatcher de financiële markten, ze schakelden vakbonden uit en bezuinigden publieke diensten weg”, vertelt Herzog. “Door deze vorm van neoliberaal kapitalisme ontstond op den duur grote economische ongelijkheid. En nu staan Westerse samenlevingen voor de keuze. Als ze hun economische systemen niet hervormen, raken ze hun democratieën kwijt.”
Ongelijkheid ongelijkheid ongelijkheid. Zoek en u zult veel posts van mij vinden die ook hier op hameren, de negatieve gevolgen van alsmaar groeiende ongelijkheid, hoe dat een keuze betreft en hoe het CPB uit alle macht ongelijkheid tracht te bagatelliseren, koren op de molen van de “winnaars van de economie”.
Even een stap terug. Onze samenlevingen dreigen door het kapitalisme opnieuw feodaal te worden, schrijft u. Kunt u dat uitleggen?
“Daarvoor hoef je alleen maar naar de VS te kijken, sinds Trump opnieuw president is geworden. Superrijken als Elon Musk kwamen op buitengewoon machtige sleutelposities, zonder enige democratische legitimatie.
“Als economische macht ongelijk verdeeld is, kan een minderheid van vermogenden hun economische macht eenvoudig vertalen naar andere vormen van macht. Ze kunnen politici voor hun karretje spannen, betere advocaten betalen, wetenschappelijk onderzoek sponsoren dat hen goed uitkomt. En ze kunnen op tal van manieren het publieke debat beïnvloeden, bijvoorbeeld door te investeren in campagnes op sociale media. Op een gegeven moment is de groep met minder economische macht dan nauwelijks nog democratisch vertegenwoordigd.
“In een rechtvaardige democratische samenleving houdt de politiek de economische macht in toom, niet andersom. De leden van zo’n samenleving besturen zichzelf, en dat betekent dus ook dat ze allemaal dezelfde morele status bezitten. Niemand is in zichzelf belangrijker dan een ander, iedereen krijgt dezelfde vrijheden en kansen.
Een reden waarom ik ook groot voorstander ben van
limitarisme, een grens stellen aan de hoeveelheid geld die iemand mag bezitten. Net zoals er een armoedegrens bestaat zou er dus ook een rijkdomsgrens moeten bestaan. Zie onderzoek van Ingrid Robeyns, en ook Bas van Bavel hierover.
Klinkt als de scheiding van kerk en staat.
“Kapitalisme als religie? Daar zit een kern van waarheid in. Economen veronderstellen in de meeste van hun modellen een aantal dogmatische geloofsartikelen, zoals het cliché van het individu dat rationeel zijn eigenbelang nastreeft. En dat is nu net zo onwaar als in de achttiende eeuw, toen Adam Smith erover schreef. Want daarmee blijven alle behoeften en verlangens die we in onze sociale relaties ontwikkelen buiten beschouwing.
“Ik doe weleens een gedachtenexperiment. Stel je voor dat je alleen met familie en vrienden handel drijft, welke marktwaarden zou je dán huldigen? De meeste mensen zullen dan niet over ‘efficiency’ en ‘groei’ beginnen, terwijl dat voor het gros van de economen de twee absolute kernwaarden blijven.
“Maar efficiëntie en groei zijn op zich helemaal geen democratische waarden, ze kunnen zelfs zeer ondemocratisch uitpakken. Dat zien we nu gebeuren. Je kunt de democratie dan ook beter aan andere waarden toetsen dan efficiëntie en groei. Waarden als rechtvaardigheid, democratie, ecologische duurzaamheid.”
De rationele keuzetheorie die een zeer prominente plek heeft binnen de neoklassieke doctrine, het neoliberalisme. Mensen zijn niet rationeel, daar zien we dagelijks voorbeelden van. Maar op miraculeuze wijze bevraagt niemand de vermeende rationaliteit binnen economisch handelen.
Het artikel gaat verder.
In het (recente) verleden heb ik ook eens een paneldiscussie gedeeld waarin gerenommeerde psychiaters betoogden dat zij in hun praktijk steeds meer mensen zien waarvan het neoliberalisme, de neoklassieke doctrine grote negatieve invloed heeft op de mentale gezondheid van mensen. Ook is het de reden dat beleid omtrent klimaatontwrichting & biodiversiteitsverlies niet van de grond komt, aangezien er maar één prioriteit is, één blik van beleidsmakers, en dat is de heilige economie. 40 jaar economische groei t.b.v. een zeer kleine groep mensen met enorme economische macht; de 1%. De daardoor ontstane en nog altijd groeiende ongelijkheid is dé motor achter het extremisme wat we overal ter wereld op zien komen.
Dit zou hét thema van deze tijd moeten zijn.