Sinds gisteren wel een soort van gevoel van berusting.
Ik ga er vanuit dat PSV nog over Ajax heen gaat en kampioen wordt. Op basis van de wedstrijden van Ajax is een tweede plek ook prima, het is geen kampioensploeg. De resultaten waren er wel, vaak met kunst en vliegwerk, maar fraai was het allemaal niet. Waar het vaak mee zat stortte het in de afgelopen weken als een kaartenhuis in elkaar, binnen 3 wedstrijden een voorsprong van 9 punten verdampt naar slechts een punt. En dat onder andere tegen een Sparta en NEC. Tegen Utrecht stond wel op mijn lijstje als verwacht verlies, maar dan nog, de manier hoe op was pijnlijk.
Ke kan zeggen over Farioli wat je wil, maar hij blijft het allemaal wel goed zien. Half Nederland viel over hem heen toen hij week na week het woord kampioenschap niet in de mond nam. Nu zien we waarom. Ik heb sterk het gevoel dat hij zijn spelers door en door kent, weet waar de zwakheden liggen en dat de ploeg niet voor langere tijd stabiel kan blijven. Met zijn kunst en vliegwerk heeft hij reultaten behaalt die vooraf onhaalbaar bleken, maar een kampioenschap lijkt voor hem ook stap te ver. En in alle eerlijkheid, wie aan het begin van dit seizoen had geroepen dat Ajax mee zou doen om het kampioenschap was voor gek verklaard. Laat staan dat iemand had geroepen dat ze 2 ronden voor het einde op plek een zouden staan met een punt voorsprong.
Ajax gaat de voorsprong nog wel weggeven in de laatste ronde. Woensdag zal het wellicht nog een krappe overwinning er uit weten te slepen, maar
uit thuis tegen Twente is deze ploeg kansloos en zal PSV in de slotronde over Ajax heen gaan. En ik heb daar vrede mee. Ik heb bijna alle wedstrijden van Ajax gekeken en ben nagenoeg nooit echt vermaakt, het was te vaak hangen en wurgen
Doubt thou the stars are fire; Doubt that the sun doth move; Doubt truth to be a liar; But never doubt I love.