Voor een tegengeluid tegen het Amerikaanse/Britse overleg met Oekraïne (
teacup in "Strijdverloop in de Rusland Oekraïne oorlog 2023-M8" /
RoD in "Strijdverloop in de Rusland Oekraïne oorlog 2023-M8") leent zich
Frans Osinga, hoogleraar War Studies aan de Universiteit Leiden.
Vandaag in de Volkskrant een (helaas Paywall) artikel. Hieruit toch even wat fragmenten want de opstelling van Osinga staat haaks op die van de hoge Britse en Amerikaanse militairen. Al is het alleen maar om kennis te nemen van zijn argumentatie.
Interview Frans Osinga
Robotyne kan een historische plek worden, denkt expert Osinga: ‘Oekraïne heeft waanzinnig veel schade aangericht’
Eerst even kort over het nu in Robotyne
[...]De eerste verdedigingslinie van de Russen is doorbroken, ‘en de Oekraïense troepen zijn nu aan het consolideren: ze weten het veroverde gebied ook aan de zijkanten groter te maken’.
Oekraïne bereidt volgens Osinga zo de volgende fase van het tegenoffensief voor. ‘Oekraïne heeft de afgelopen tijd waanzinnig veel schade aangericht. Het heeft Russische artillerieposities uitgeschakeld, luchtafweer, munitiedepots: dat begint nu zijn dividend op te leveren.’
Wat Oekraïne daar nu bereikt staat dus ook bij Osinga op het netvlies. Desondanks komt hij met zijn concurrerende opstelling over Oekraïnes' globale strategie. Is Robotyne een stukje Amerikaans/Britse strategie? Of juist niet?
[...]‘Juist door te spreiden breng je de Russen in problemen.’ Oekraïne is nu overal en het slaat overal toe, zodat Rusland zijn troepen overal moet neerzetten, en niet alleen aan het front zelf: Oekraïense Special Forces voeren acties uit op honderden kilometers van het front. Ze vernielen vliegtuigen en luchtafweerinstallaties, vertelt Osinga, en ‘ze zijn aan land gegaan op de Krim, waar ze een lanceerbasis voor Iraanse drones hebben uitgeschakeld’.
Met de anonieme deskundigen maakt hij korte metten:
Met de verovering van Robotyne heeft Oekraïne laten zien dat het wel degelijk in staat is de Russische linies te doorbreken – op zijn manier. Osinga: ‘Oekraïne zegt: ‘Kijk, het lukt ons wel. We kunnen het. Stop dus met dat praten over het intrekken van militaire steun, en over praten met Rusland. Laat ons ons werk doen.’
Dat het trager gaat dan menigeen had gehoopt, is geen gevolg van onkunde, maar van de omstandigheden. Oekraïne moet het stellen zonder luchtsteun. ‘Dat hadden internationale troepen die in 2003 Irak binnentrokken wel: als zij aankwamen was alles al in puin geschoten vanuit de lucht.’
De situatie moet volgens hem breder worden beschouwd dan alleen kijken naar de heroveringen in Zuid-Oekraïne:
En de Russen hebben zich inmiddels overal ingegraven, mijnenvelden aangelegd, hele rijen betonnen antitankpiramides of ‘drakentanden’ neergezet en tankgrachten gegraven.
[...]
Maar de voortdurende aarzelingen bij de westerse bondgenoten om tanks, raketten en nu weer F-16’s en Duitse Taurusraketten te leveren, hebben de Russen voor dat werk wel ‘twee, drie maanden extra de tijd gegeven’.
Oekraïne heeft haar aandacht ook op het noorden te richten:
De Britse militaire inlichtingendienst voorspelt dat Rusland zal proberen Koepjansk, dat in september door Oekraïne werd bevrijd, opnieuw te veroveren. De Oekraïense generaal Oleksandr Syrsky heeft al gevraagd om meer mannen om de 100 duizend Russen tegen te houden.
De Oekraïners hebben maar een land, en hebben dus hun aandacht te verdelen tussen al dat verdedigen en het aanvallen. Volgens Osinga kan dit het offensief weer wat gaan vertragen:
[...]‘Oekraïne wil niet successen boeken in het zuiden en tegelijkertijd elders met veel bloed veroverde plaatsen weer prijsgeven.’ Dat geldt voor Koepjansk en Bachmoet, net zo goed als voor het gehucht Robotyne, dat nu een nieuwe springplank moet gaan worden in de richting van de Zee van Azov.
Deze oorlog (welke wel?) heeft geen gemakkelijke waarheden. En misstappen worden door Oekraïne vlot duur betaald. Osinga breekt in dit interview een lans om meer begrip op te brengen voor de situatie waarin Oekraïne zich bevindt. Met de spagaat tussen verdedigen en aanvallen is het nu bijna 2 jaar bezig, en daarvoor vele jaren in de verdediging.
Ook moeten beleidsmakers meer vertrouwen opbrengen in hun kiezerspubliek dat best wel in staat is om dit spanningsveld te onderkennen.
Edit: naam hoogleraar aangepast