Dat maakt niet uit, je kan sites die geclassificeerd zijn als nieuwssites gewoon verplichten om openheid van zaken te geven qua financiering en het maken van een redactie statuut. Daarvoor hoeven de medewerkers niet een beschermt beroep te hebben.
Iedere gek met een microfoon is een journalist - ga je die mensen oppakken, beboeten of opsluiten?
Dat heb ik niet gezegd en was ook niet argumentatie. Ik richt me in eerste instantie op de organisaties structuur van nieuwssites niet op individuele journalisten. Ik denk dat zoiets daarom ook haalbaar is. Met openbaarheid en transparantie vang je al een hele hoop mogelijkheden tot laagdrempelige vijandelijke beïnvloeding af.
Misschien moet er wel een gedragscode komen die door alle betrouwbaar geachte journalistieke media zou moeten worden onderschreven. Platforms die dat niet willen vallen daarmee buiten dat beschermde gilde - maar kunnen eigenlijk nooit in hun werk worden belemmerd in het huidige systeem denk ik.
Het zou inderdaad beter zijn als journalistiek beter georganiseerd zou zijn, maar ik geloof ook niet echt in een gilde. Ik denk dat vooral goede en onafhankelijke journalistiek bevorderd moet worden en toegankelijke gemaakt moet worden. Je ziet bijvoorbeeld dat goede journalistiek steeds meer verdwijnt achter paywalls en sites die juist slechte journalistiek en/of niet onafhankelijk zijn wel open staan. Daarnaast verdwijnt ook veel lokale journalistiek, waardoor controle en berichtgeving in gemeentes onder druk kom te staan.
Iets anders:
Vrijwel geen moties, weinig aanwezig: de PVV gebruikt haar macht in de Tweede Kamer nauwelijksWilders’ politieke eenmansproject, in 2004 begonnen op een zolderkamertje in het oude Tweede Kamergebouw, heeft een hoogtepunt bereikt. De PVV, de partij die wil afrekenen met „de elites” en „de multiculturele samenleving”, en die „Nederland wil teruggeven aan de Nederlanders”, is in het centrum van de macht beland en neemt het voortouw in de formatie van een nieuw kabinet, met VVD, NSC en BBB. PVV’er Martin Bosma werd gekozen tot Kamervoorzitter. Als Wilders ooit dicht bij zijn doelen is geweest, dan is het nu.
Vaak gaat het in de Tweede Kamer over de afwezigheid van PVV’ers bij debatten. Deze woensdag ook. De Kamer debatteert over een wetsvoorstel van FVD om een raadgevend referendum te houden over uittreding uit de Europese Unie. De PVV heeft dit in het verkiezingsprogramma staan, dus zou hier hartstochtelijk voor moeten zijn.
Cijfers van de Tweede Kamer laten zien dat de PVV iets vaker afwezig is dan andere grote partijen. Maar wat andere fracties opvalt, is dat de PVV het vooral laat afweten als het spannend of politiek gevoelig wordt. Zo was de PVV eerder deze maand niet bij een debat over twee jaar oorlog in Oekraïne, wegens ziekte van woordvoerder Raymond de Roon. Er werd geen vervanger gestuurd. Ook Joeri Pool niet, de Defensiewoordvoerder die tegen militaire steun aan Oekraïne is. Wilders vond de afwezigheid van de PVV geen probleem, zei hij in de Kamer: „Wij hebben later in ons stemgedrag laten zien wat we ervan vinden.”
Volt-fractievoorzitter Laurens Dassen noemt de „tactische afwezigheid” van de PVV bij grote debatten zorgwekkend. „We voeren debatten zonder dat de grootste partij erbij is, en moeten op dinsdag, bij de stemmingen, maar afwachten hoeveel handen er omhoog gaan. Democratie is ook transparant zijn, en dat zijn ze niet.”
Dat de PVV zich weinig laat zien in debatten en weinig moties indient, is volgens Vossen „puur wantrouwen”. „Er heerst een bunkermentaliteit. Wilders vertrouwt de buitenwereld niet, maar zijn eigen mensen ook niet. Hij laat ze zo min mogelijk naar buiten treden, zeker de nieuwe fractieleden. Je ziet ze zelfs niet of nauwelijks bij Ongehoord Nederland. Een PVV’er zei gekscherend tegen me: op partijbijeenkomsten blaast Wilders zelf de ballonnen nog op.”
Dat de PVV een eenmanspartij is met maar één lid, Geert Wilders, is algemeen bekend. Maar, zegt Vossen: „Over de consequenties daarvan gaat het te weinig. We kijken naar een groot politiek experiment, dat ook voor Europese begrippen bijna uniek is. Wat betekent het dat in het centrum van de macht een partij zit die disfunctioneel is en tegelijk maar door één iemand wordt geleid?”
Ook dit is natuurlijk een zelf gecreëerd probleem doordat we in Nederland geen verplichting hebben voor politieke partijen om een democratische ledenpartij te zijn. De huidige dynamiek is niets anders als je ook ziet in autocratische landen, voor de partij zelf gaat vanzelf alles draaien om (absolute) loyaliteit naar de partijtop. En democratie zelf vervalt tot een alleen selectief spektakel en theater gericht op behouden en consolideren van steun bij de achterban.
Maar het komt ook omdat politici en journalisten zelf nauwelijks de vinger op bovenstaand problematiek willen of misschien zelfs durven te liggen, zeker niet tijdens verkiezingscampagnes en debatten zoals we weer hebben mogen meemaken afgelopen verkiezingen.
"When I am weaker than you I ask you for freedom because that is according to your principles; when I am stronger than you I take away your freedom because that is according to my principles"- Frank Herbert