Elke beroepsopleiding is grotendeels indoctrinatie. En dat je die uitgespeld wil zien, en je hier zo'n aanstoot neemt, zegt mij alweer wat.
De kretologie van poortwachters (ihgv huisartsen) ken je. Weet je ook waar dat vandaan komt? Hoe oud dat is? Wat het eigenlijk doel is? Hoe dat uitwerkt? Je zou kunnen zeggen dat je vraag al een frame opdringt: niet alle landen ontwerpen hun stelsel (full-stop zou ik haast zeggen), met zo'n frontbalie. Mensen in die landen zijn typisch ook een stuk geinformeerder is mijn ervaring. Zelfs het
vakblad nuanceert dit, en zegt dat vergelijken eigenlijk niet mogelijk is. De
RVS is helder: de toegankelijkheid is in het geding. Steeds meer praktijken die geen plek hebben, bezuigingen op GGZ, GGD, Jeugdzorg, om het maar niet te hebben over de terugkeer van wachtrijen in ziekenhuizen, afhankelijk van je polis.
Ook schijnt het volgens jullie in andere landen om ons heen allemaal beter te zijn geregeld. Graag verneem ik welke landen dat dan zijn en in het bijzonder welke landen een betere eerstelijnsgezonheidszorg hebben.
Een oplettende lezer had hem inmiddels door: Nederlanders zijn wereldkampioen sturen op kpis. Vandaar dat ze wel weten hoe je goed kunt uitkomen in internationale vergelijken zoals in een paar Lancet papers die hier voorbij kwamen. Goodhearts Law echter. Wanneer een kpi niet in de mix zit waarvoor geoptimaliseerd wordt, dan heb je dikke pech als jij daar nu juist last van hebt. Want dan moet je eerst door de muur van 'beter kan het echt niet' heen, terwijl zelfs de wat slimmere bachelorstudent kan zien dat elk systeem keuzes maakt en dus biases kent.
Het praktisch gezien niet naar de huisarts kunnen wegens capaciteitsgebrek is een duidelijk zichtbaar voorbeeld van dit probleem. Ik woon in de grensregio, dus dan spreek je weleens wat Belgen, en die roepen al jaren dat niets toegankelijk is in NL, gereflecteerd in diverse rapporten in NL inmiddels, ook de RVS die ik al noemde. Daar hebben ze twee punten: het duurt ook gewoon langer voordat je iemand spreekt, en dat is uitstelling van zorg in de gevallen dat er wat moet gebeuren, en dat is niet goed. Rijken kunnen hier een weg omheen betalen dus treft het ontwerp dus vooral lagere en middeninkomens. Tweede punt is dat hiermee de zorg gevoelsmatig ver weg komt te staan, en in libertarisch/neoliberale zin mensen er ook niet meer op gaan rekenen, zeker als je in je goede jaren zit en er toch nauwelijks gebruik van maakt, en bezuigingen er dus makkelijker in gaan (ring a bell?).