Pas op, lange reactie met veel omzwervingen die vaak nauwelijks met jouw suggestie te maken hebben
Dank je voor de suggestie

Ik kende het niet.
Ik lees graag en veel en ik heb zijn “ted talk”, of 1 er van, bekeken.
Ik denk dat ik begrijp wat hij wil zeggen en ik zag ook veel positieve reacties op het boek wat je noemt en op de “ted talk”. Alles wat mensen kan helpen is winst wat mij betreft.
Zijn visie en boodschap sluiten niet echt aan bij mijn gedachten en beeld op en van de wereld en ik verwacht zelf geen positieve effecten van het lezen van het boek.
Ik ben niet somber in het algemeen, verre van. Ik ben niet somber over de aarde, ik ben er van overtuigd dat de aarde de mensheid ver gaat overleven. Ik denk dat ik inmiddels een redelijk realistisch beeld heb van de mensheid in z'n algemeen op een manier die voor mij toereikend is om er voor mezelf mee om te kunnen gaan.
Zijn “ted talk” begon met een grafiek over de correlatie tussen levensverwachting en de hoeveelheid kinderen die men krijgt, en welvaart, en de ontwikkeling daar binnen voor de verschillende landen de afgelopen 60 jaar ongeveer.
In de ontwikkeling zag je dat er zo'n 60 jaar geleden een groot verschil was daarin tussen ontwikkelingslanden en westerse landen, en dat dat verschil steeds kleiner wordt. Feiten inderdaad. In steeds meer landen een hogere levensverwachting en minder kinderen geboren per persoon. Evengoed worden er voorlopig wereldwijd nog voldoende kinderen geboren om te maken dat de wereldbevolking groeit.
Of je die ontwikkeling van welvaart ervaart als positief, negatief of ergens er tussen hangt wat mij betreft af van je wereldbeeld en persoonlijke beleving. En waarschijnlijk heeft de plaats waar op deze wereld je geboren bent er ook in enige mate mee te maken. Ik zie persoonlijk het feit dat veel landen zich aan het ontwikkelen zijn richting de “westerse” standaard niet als iets positiefs.
Ik denk dat, om meer kans te krijgen op het overleven van de mensheid op aarde, een teruggang in wat nu algemeen als welvaart wordt ervaren onvermijdelijk is. En ik denk ook te zien dat het niet in de aard zit van “de mens”, om die teruggang te accepteren.
Momenteel is welvaart zo'n beetje het recht op veel eten dat grotendeels zo geproduceerd wordt dat de verkoop ervan zoveel mogelijk geld op levert voor de producent en zijn aandeelhouders. Oftewel, voedsel waarbij gezonde ingrediënten steeds meer vervangen worden door kunstmatig opgewerkte ingrediënten en chemisch geproduceerde verbeteraars. Men creëert ongegeneerd op zo goedkoop mogelijke wijze het eten dat mensen graag eten (veel vet, suiker, smaak en kleur). Verbeterde receptuur. Zulk eten wordt overgoten met een sausje van gezondheid waarmee voor veel mensen elk laatste greintje argwaan of schuldgevoel weggenomen wordt. We hebben recht op sperzieboontjes en sla in de winter, voor bijna geen geld, ingevlogen uit een land waar het weer er op dat moment geschikt voor is om te kweken, hopelijk maar niet waarschijnlijk onder dezelfde kwaliteitsnorm qua bestrijdingsmiddelen die we in Nederland hebben voor het kweken van groenten.
Glazen flessen zijn slecht en plastic flessen zijn veel beter voor het milieu en ons gevoel van welvaart. Paprika's en komkommers individueel verpakt in plastic omdat we als mens dat veel beter vinden (bewezen meer verkocht) zijn goed, maar plastic rietjes niet. Die vervangen we voor papieren rietjes die we met pfas coaten zodat ze niet direct uit elkaar vallen bij gebruik.
En met de lage prijs en de grote beschikbaarheid komt het overmatig consumeren en weggooien.
Welvaart is het recht goedkope meuk te kopen uit China, op je deurmat voor vaak een prijs waarvoor je in Nederland nog geen brief verstuurt van Groningen naar Zwolle. Welvaart is het recht kleding te kopen die zo goedkoop is dat je er nu heel veel van kan kopen, en ook weggooien natuurlijk.
Welvaart is het recht nu te willen leven in een woning zo groot dat dat vroeger gezien werd als het huis van de burgemeester of een welgestelde fabrikant. Daar hebben we recht op vinden we. En met die vierkante meters moet natuurlijk het hele huis verwarmd, gekoeld en geventileerd worden, moet elke 6 jaar de keuken vervangen worden en de badkamer, of die daar nu qua staat op zich aan toe is of niet. We hebben het recht op Jacuzzis, zwembaden van vele kubieke meters water, liefst verwarmd, meerdere koelkasten en vriezers en ladingen meuk en electronica. Met regendouches voor een beter gevoel. Voor enkele personen en een fors energie-verbruik. En dan klagen we dat er niet voldoende huizen zijn in Nederland, wat ik niet zo gek vind als iedereen steeds meer vind dat hij recht heeft op nog meer ruimte.
En we hebben recht op vakanties. Niet op de fiets naar een camping. Ons leven is blijkbaar met alle welvaart zo stressvol dat we 2 tot 4x per jaar naar een land op vakantie moeten aan de andere kant van de wereld, en waarvoor we weinig geld willen betalen om te vliegen, maar veel geld om niet te hoeven zien hoe de plaatselijke bevolking daar leeft.
We hebben het recht ons van baby af aan uren per dag te richten op onze tv, mobiele telefoons, tablets, laptops etc. Van baby af aan wordt onze wereld nu veranderd in een digitale versie waar we lastig uit lijken te willen komen. En in die digitale wereld ben je grotendeels anoniem, waarmee je minder sociale correcties krijgt en minder leert wat “normaal” sociaal gedrag is en wat grenzen zijn. En daarmee lijkt iets als respect ook minder vanzelfsprekend te worden. In een digitale wereld sta je zelf centraal en voelt de mening van anderen vaak als minder belangrijk. Logisch, dat is hoe we werken als mens. Wanneer Piet uit Tietjerkstradeel tegen me zegt dat iets niet goed is heeft dat minder waarde voor me dan wanneer mijn partner of andere naaste dat zegt. En de digitale wereld heeft veel Pieten uit Tietjerkstradeel, en weinig naasten. En de naaste die zou kunnen corrigeren is vaak zelf ook bezig met zijn of haar eigen Pieten.
We hebben recht op vangnetten, letterlijke en figuurlijke, waarbij het recht om te leren van fouten blijkbaar minder belangrijk is.
En met al die welvaart die we nu hebben, hebben we blijkbaar een enorme behoefte aan anti-depressiva (bijna meer mensen slikken anti-depressiva dan dat er mensen depressief zijn), kalmeringstabletten, slaaptabletten en in toenemende mate hoogst verslavende pijnstillers. Drugsgebruik neemt volgens de berichten hand over hand toe, vooral ook onder jongeren. Hebben we allemaal recht op.
Niet dat dat niet speelt in landen met minder welvaart, maar in eerste instantie zou ik denken dat we met al onze welvaart minder behoefte zouden hebben aan dat soort middelen. Het lijkt echter eerder meer te worden.
Uit onderzoek komt naar voren dat landen met hoge(re) welvaart onevenredig veel bijdragen aan een verslechterende situatie voor het milieu en het klimaat, en dat ze meer geld hebben te besteden om minder last te hebben daarvan.
Vanuit dat perspectief vind ik het idee dat steeds meer landen zich omhoog werken op de ladder van welvaart voor een gunstig klimaat voor de meeste mensen niet zo positief.
Ik denk dat de geest uit de fles is en dat verworven welvaart zelden opgegeven zal worden, of aangewend om daadwerkelijk iets goeds te doen voor iets anders dan zichzelf.
En vanuit een riante positie als die van mij, een redelijk waterdicht huis, warm in de winter, koel in de zomer, voldoende eten in de kasten om maanden te overleven als het moet, met comfortabele bedden en stoelen, een tv binnen handbereik en typend op mijn mobiel om een bericht, betrekkelijk anoniem, de digitale wereld in te sturen naar een hoop Pieten, is dat natuurlijk makkelijk zeggen. Ik realiseer me hoe gelukkig ik ben dat ik juist in dit land geboren ben.
Lang lang geleden was er waar ik werkte een Argentijnse jongeman voor een soort stage /uitwisselingsproject. Ik kwam met hem in gesprek en ik begon hem vol enthousiasme de les te lezen over, ik meen dat het de praktijk was van het afbranden van stukken grond/ bos om landbouwgrond te verkrjjgen. Hij vertelde me dat dat een vooringenomen idee was van mij, en dat ik wel anders zou praten als ik in hun situatie zou zitten. Het was een verhelderend en leerzaam gesprek dat perspectief gaf. Want hij had gelijk. Drang om te overleven en drang naar meer welvaart zit in de mens, en offers worden daarvoor gemaakt. Er zijn individuele verschillen, maar wanneer je verschillen in huidige welvaart uit de vergelijking haalt konden die verschillen wel eens kleiner zijn dan ik wil (graag) wil erkennen.
Maar kijken naar meer feiten gaan dus niet altijd maken dat ik positiever naar de wereld en de mens ga kijken. Daarvoor helpt het mij meer mijn hoofd in het zand te steken. Ik merk dat ik beslist positiever en gelukkiger ben wanneer ik tussen de oren doe of ik in 1900 leef
In die tijd maakte men zich vooral druk om dat wat speelde in hun eigen omgeving. Kranten braakten nog niet op grote schaal hun narigheid in heel de wereld, uit over de mensen. Om over tv en radio maar te zwijgen. Ook in die tijd waren er uiteraard ziektes, oorlogen, plagen, geweld, fraude etc. Maar omdat je het meeste niet mee kreeg, alleen mondjesmaat in je eigen omgeving, had je veel minder om je naar van te voelen. En meer ruimte om iets te doen met dat waar je zelf mogelijk invloed op had.
Dus ik probeer me te beperken tot de kleine omgeving waar ik invloed op kan hebben. Mijn eigen situatie, partner, huis, naasten, mijn leven en de impact die ik daarmee heb op de wereld om mij heen. Berichten van de buitenwereld neem ik tot me voor zover ik denk dat ik er beter van wordt, dat het me nuttige informatie geeft. Maar berichten waar ik me naar van voel, zonder positieve kant dat ik iets aan de zaak kan veranderen, leg ik tegenwoordig naast me neer. Dat helpt enorm bij het gelukkig en positief blijven hier