Religie en rationaliteit is inderdaad een grijs gebied. Maar de overeenkomst tussen religie en wetenschap zou denk ik zijn, de nood van een subjectieve overtuiging. Of collectieve overtuiging, voor de verantwoording van de individuele naïviteit. Maar dat is geen rationeel fundament.
Wetenschap in de objectieve zin is rationeel te beschouwen. Maar de waardebepaling kan en is vaak subjectief. Daarom zijn die overwegingen tussen goed en fout ook zo moeilijk te maken. Dat is een moralistische grondslag, en objectieve moraliteit is lastig te verantwoorden al dan niet onbestaand.
Het niet vertrouwen in politici is begrijpelijk. We kunnen prima de tekortkomingen herkennen daarin.
Het vertrouwen in medici is hierdoor ook wat kort door de bocht. Ook die wetenschap is onderhevig aan lobby's, subjectiviteit, menselijke tekortkominging.
Politiek heeft bijvoorbeeld in vele immorele beleids keuzes gebruik gemaakt van de schijnbare objectieve wetenschap. Een extreem voorbeeld is het one child policy, of het verantwoorden van een puur ras. Allemaal ondersteund door "wetenschap" waarvan de conclusie in lijn van het gekozen maatschappelijke beleid moest overeenkomen. Dit was uiteraard fout bestempeld na het feit. Niet zeggende dat dit perse aan de orde is, maar als een argument voor de validiteit van wantrouwen in de samenwerking van politiek en wetenschap.
Wat dan logisch volgt is, zoals vertrouwen of geloof in religie irrationeel is. Zo is vertrouwen of geloof in (medische)wetenschap dat dan ook vanuit naïviteit. En aangezien volgens de definitie van naïviteit we dat naar alle logische waarschijnlijkheid ook zijn, we vanuit dat perspectief de discussie hopelijk een beetje gelijkwaardig kunnen houden.
Wetenschap in de objectieve zin is rationeel te beschouwen. Maar de waardebepaling kan en is vaak subjectief. Daarom zijn die overwegingen tussen goed en fout ook zo moeilijk te maken. Dat is een moralistische grondslag, en objectieve moraliteit is lastig te verantwoorden al dan niet onbestaand.
Het niet vertrouwen in politici is begrijpelijk. We kunnen prima de tekortkomingen herkennen daarin.
Het vertrouwen in medici is hierdoor ook wat kort door de bocht. Ook die wetenschap is onderhevig aan lobby's, subjectiviteit, menselijke tekortkominging.
Politiek heeft bijvoorbeeld in vele immorele beleids keuzes gebruik gemaakt van de schijnbare objectieve wetenschap. Een extreem voorbeeld is het one child policy, of het verantwoorden van een puur ras. Allemaal ondersteund door "wetenschap" waarvan de conclusie in lijn van het gekozen maatschappelijke beleid moest overeenkomen. Dit was uiteraard fout bestempeld na het feit. Niet zeggende dat dit perse aan de orde is, maar als een argument voor de validiteit van wantrouwen in de samenwerking van politiek en wetenschap.
Wat dan logisch volgt is, zoals vertrouwen of geloof in religie irrationeel is. Zo is vertrouwen of geloof in (medische)wetenschap dat dan ook vanuit naïviteit. En aangezien volgens de definitie van naïviteit we dat naar alle logische waarschijnlijkheid ook zijn, we vanuit dat perspectief de discussie hopelijk een beetje gelijkwaardig kunnen houden.