Ik zou bijna zeggen: buiten de politiek ja. Maar politiek is juist circus (of iets netter: bewust theater, juist vanwege het non-verbale aspect) rondom het uitventen van je eigen (partij) mening en is de omgeving (tijdens het debat) vaak onveilig. De vraag is of buiten het debat de omgeving wel veilig is c.q. de media er niet aan helpen om verschillen aan te dikken (ook weer hun bestaansrecht). Voorbeeld: tijdens de COVID pandemie was er noch in de politiek, noch in de media een genuanceerde discussie mogelijk over de negatieve kanten van vaccinatie. Je was of voor of wappie (en daarmee dom = buiten de discussie gezet). Het boeit even niet wat mijn mening is in dezen, maar discussie was niet mogelijk. En of dat nu louter aan (het ontbreken van) een veilige omgeving te wijten is? Ik denk dat er meer aan de hand is, nl ook media en publiek
willen geen ruimte bieden voor andere standpunten (omdat hun eigen gezondheid mogelijk in het geding was?).
[...]
Het onderwerp is niet relevant, maar de methode waarop wel. In een veilige omgeving is juist geschikt voor de gevoelige onderwerpen.
Dat is een situatie voor thuis of op werk, maar in de politiek zie ik dit (nu) niet gebeuren (als het ooit al gaat gebeuren). Ik durf niet te zeggen of vroeger de ruimte voor andere meningen groter was. Gevoelsmatig zeg ik: dat zou zomaar waar geweest kunnen zijn (maar goed; gevoel en geheugen zijn niet al te betrouwbare graadmeters).
[...]
Nee, de laatste zin is correct, het is een keuze van hoe je met elkaar omgaat: Ik kan jouw informeren over mijn standpunt waarbij ik jouw de middelen aangeef om mijn standpunt te begrijpen of jouw overtuigen door mijn stem verheffen waardoor ik jouw middelen ontneem.
Ha... Vroeger zeiden we al: schreeuwen is een teken van onmacht/zwakte. Non-verbaal speelt een hele grote rol in elke communicatie, maar juist stem verheffen is een potentiele vrijheidsontnemer. Het kan werken, maar vaak ook niet.
[...]
Als iemand tegen mij gaat schreeuwen dat ik een idioot ben dan is er sprake van een onveilige omgeving.
Als iemand elke keer uitleg geef over waarom mijn standpunt onjuist is zonder mij te verwijten dan is er sprake van een veilige omgeving.
De situatie die jij beschrijft is waarschijnlijk met opzet een onveilige situatie creëren zodat men geen discussie hoeft te houden. Zo doe ik dat wel eens met "opzet" maar dat is omdat ik weet dat als ik ruimte geef er door een "onwelgevallig" er meteen een script afgevuurd wordt die de situatie van slecht naar slechter brengt. En dus moet ik een counter-script draaien zoals het afbakenen van de discussie alvorens ik over de inhoud begin.
Daarmee zet je je zelf al boven of buiten een gelijkwaardige discussie. Als baas/werknemer relatie of als voorzitter/gespreksleider kun je dit instrument gebruiken, maar bij gelijkwaardige debatten is dit een onbruikbaar argument. De tegenpartij kan exact hetzelfde argument gebruiken en daarmee einde van een (nuttige) discussie. M.i. kamerleden onderling mogen deze methode niet gebruiken. Wil je dit wel, dan zeg je impliciet: mijn argumenten zijn beter dan de jouwe en ik behoed je voor 'ergere discussies'. Ik zou dat arrogantie noemen (wat je wellicht zo niet bedoelde).
Vanmorgen las ik dat mevrouw Van Ginneken (D66) van de heer Adema (CU) eist dat hij openbare meningen, geplaatst voordat hij minister werd (=eergisteren) publiekelijk herroept. Dat het kabinet met 1 mond moet spreken is niet gek, maar dat je met terugwerkende kracht persoonlijke meningen moet herroepen, is juist iets wat bijdraagt aan een onveilig/onverdraagzaam klimaat. De D in D66 is dat meer krampachtig dan democratisch. Met dit voorbeeld wil ik
niet zeggen dat D66 de enige partij is die dit doet, ook anderen doen dit. Of dit meer over links dan over rechts gebeurt, zou voer zijn voor nog meer discussie
[
Voor 8% gewijzigd door
kdekker op 05-10-2022 07:59
]