Los van inhoud denk ik dat je daar op bestuurlijk vlak tussen kabinet en kamer wel degelijk van kunt spreken.
En dat is waar dit gehele punt omdraaide, wat het des te opmerkelijker zou moeten maken dat coalitie en de SGP daar niet om lijken te malen. Het gaat immers niet om politiek kleur, maar om de inhoud en mogelijkheden van hun eigen functie en functioneren.
Allereerst ben ik blij dat je geen uitspraak doet die zorgt dat ik "goed leiden doet goed volgen" moet verdedigen. Dit is namelijk belangrijk gezien er binnen grote organisatie men ook gedrag kopieert en dat overdraagbaar onderdeel is wel handig zodat je niet alleen kan claimen de betere optie te zijn, maar het ook daadwerkelijk bent en het verder kan laten ontwikkelen.
Er zijn als organisatie verschillende methode om te demonstreren dat je de betere optie bent, maar uiteindelijk komt het vaak op hetzelfde neer: Openheid van zaken, oprecht handelen en controleerbaar.
Openheid van zaken doe je door geen geheimen te houden. De politieke partij doen dit al een beetje met hun financieren, maar je kan natuurlijk veel verder gaan door altijd de bonnetjes openbaar te maken of van alles een verslag open (dus zonder beperking op de toegang) te publiceren.
Oprecht handelen is door te handelen volgens de afspraken die in het verlengde liggen van de normen en waarde die men gecommuniceerd(!) heeft. Een voorbeeld hiervan is dat wanneer je aangeeft open te zijn je niet plots een beperking op de informatie doorvoert.
Kun je me aangeven in welke mate je vind dat oppositie partijen hier niet aan voldoen (gebaseerd op enigszins recent acteren) ?
Controleerbaar lijkt me duidelijk, maar het belangrijkste is dat men onafhankelijk en objectief is. In Nederland moet je bijvoorbeeld heel vaak toestemming vragen waardoor je afhankelijk wordt van de goedkeuring van de ander. Het WoB verzoek zou in mijn ogen nooit een "verzoek" mogen zijn. De informatieverstrekker moet handelen volgens een expliciet-nee methode ipv impliciet-ja.
Met die bouwstenen moet je als partij dat natuurlijk ook in de kamer bewijzen. Dit kan vrij simpel: Je dient een motie in waarbij je verzoekt dat alle telefoonrekening van alle leden in de tweede kamer verplicht openbaar zijn inclusief metadata (onder bepaalde condities uiteraard). En terwijl men daar over debatteert doe je dat al op je eigen website.
Hiermee dwing je de andere partijen namelijk om te erkennen dat zij zich niet comfortabel voelen om open te zijn en dus dat er mogelijk ook iets gebeurt wat het licht kan verdragen.
Het lastige is dat er altijd ontwijkende mogelijkheden zijn, wat Rutte zelf dan ook gebruikt.
Kan het niet meer op manier A om zaken niet vast te leggen, dan gebruiken we wel een manier B waarvan mijn coalitiegenoten kunnen zorgen dat dat ook minimaal eenmalig geaccepteerd gaat worden.
En mijn probleem heden ten dag is dat het kennelijk bon ton is geworden dat er op de nodige dossiers als het ook maar een beetje spannend wordt, alleen nog informatie wordt verstrekt met een beroep op het recht.
Namelijk de WOB-wetgeving, of zoals vandaag vordering middels artikel 68 grondwet in de kamer (en dan nog is het de vraag of en wanneer dat komt). Artikel 68 is praktisch gezien niet afdwingbaar door coalitievorming met mensen die hun werk niet waardig zijn (ja dat is hard maar ik kan er weinig anders meer van maken als je een paar debatten en hun argumentatie daarbij hebt aangehoord).
Wat we dus alleen nog overhouden in onze parlementaire democratie, is een flardje buiten parlementaire controle door WOB verzoeken en de gerechtelijke toetsing daarop in (hoger) beroep.
Dat is toch een buitengewoon treurige constatering lijkt me zo toe ?
(en feitelijk een uiteindelijke bevestiging van Wilders constatering van een bananen-monarchie, het is dat hij er zelf ook een flinke niet te onderschatten bijdrage aan geeft met zijn optreden, dat ik het hem niet gun)
[
Voor 18% gewijzigd door
gekkie op 19-05-2022 18:22
]