Daar wringt het bij mij ook wel. Er is een groepje mensen dat maar al te graag blijft roepen dat er nog steeds veel gevaar dreigt, dat mensen nog steeds terecht bang zijn voor dit virus, dat we maar via dwang een bepaald percentage aan mensen moeten laten vaccineren en ga zo maar door. Die mensen lijken er vrij zeker van te zijn dat hun kijk op de zaken de waarheid is. Al het andere is onzin.
Ik probeer alles zo objectief mogelijk te bekijken, zonder emotie. Dat laatste wil niet altijd lukken, maar daar heeft iedereen wel eens last van. De objectieve kijk is wat jij zegt: veruit de meeste mensen hebben geen last van Covid en merken er ook in hun directe omgeving vrij weinig van. 0,4% van Nederland is opgenomen geweest. Stel dat het zonder de maatregelen 4x zo veel was geweest (en dat kan ik me serieus niet voorstellen) dan zit je alsnog op maar 1,6% van álle Nederlanders. Verreweg de meeste mensen in Nederland (maar ook in diverse andere landen) ervaren Covid als een (vaak lichte) verkoudheid. In het ergste geval ligt iemand een paar dagen ziek op bed en in sommige gevallen houden sommige klachten langer aan (long covid).
De pest is alleen dat er relatief veel mensen opgenomen moe(s)ten worden op de IC's en die liggen relatief snel vol. Dat wil je voorkomen en dat doe je door de grootste risicogroep weerbaar te maken tegen dit virus middels vaccineren.
Laatst had ik uitgerekend dat de kans dat ik kom te overlijden in het verkeer 4x groter is dan dat ik kom te overlijden door Covid, maar ik zit nooit met een onveilig gevoel achter het stuur ondanks dat ik iedere week een paar honderd kilometer rijd in dorpen, steden, over snelwegen, in buitengebieden en noem maar op. Waarom zou ik dan wel bang zijn voor Covid?
Ik heb serieus het gevoel dat veel mensen nog steeds met de angst van een jaar geleden rondlopen. Covid was toen nieuw, onbekend en leek in eerste instantie zéér dodelijk. Ik was toen ook bang het op te lopen. Waarschijnlijk ook genoeg mensen die vanwege hun leeftijd meer (ernstig) zieken kennen of meer sterfgevallen mee hebben gemaakt. Ook dan lijkt Covid een stuk erger dan het werkelijk is. En prima dat de een voorzichtiger is dan de ander, maar 'jouw' angst hoeft niet perse te gelden voor iedereen.
Correctie: er stierven veel mensen. Inmiddels valt dat wel mee. De grootste piek hadden we in april vorig jaar. Inmiddels kunnen we mensen beter behandelen en zijn veel kwetsbaren gevaccineerd waardoor sterfte niet meer zo'n ding is. Langdurige klachten kan, maar dat onderzoek loopt nog dus daarvan kun je niet stellen dat heel veel mensen er last van hebben.
Puur kijkende naar de cijfers die we hebben hebben de meeste mensen geen last van Covid, ondanks dat 'heel veel' mensen er misschien wél last van hebben. Het een sluit het ander niet uit.
Beleid maak je omdat je de impact op de mensen die er wel iets van merken onacceptabel vindt. Als je die gevolgen geen probleem vindt dan hoef je ook geen Corona beleid te voeren en laat je de boel zijn gang gaan. Ik ben persoonlijk heel blij dat men in Den Haag zo niet denkt, ondanks dat ik ook mijn bezwaren heb bij hoe men het wel aanpakt en het sturen op ziekenhuis capaciteit.
Natuurlijk maak je beleid omdat je niet wil dat mensen onnodig ziek worden of sterven. Dat zal iedereen wel beamen. Maar waar trek je de grens? Vanaf wanneer accepteer je dat dit virus een blijvertje is en er ieder jaar mogelijk wat meer mensen ziek worden of zelfs sterven? Bij de griep kraait er geen haan naar als er op jaarbasis 3.000 mensen sterven en vele (tien)duizenden mensen ziek worden. Waar ligt die grens bij Covid?
[
Voor 25% gewijzigd door
SomerenV op 01-08-2021 14:00
]