Vistuig schreef op vrijdag 3 juni 2022 @ 23:19:
Tuurlijk zijn er gradaties in FO te vinden. Ik heb met veel interesse de docu "30 en nooit meer werken" bekeken. Een voorbeeld in deze documentaire dronk liever thee dan koffie omdat het goedkoper was en had berekend dat ie daardoor op zijn 46ste levensjaar kon stoppen met werken. In mijn ogen taste het financieel onafhankelijk worden zijn levensgeluk aan. Hij ging niet naar de kroeg, had geen auto, verwarmde zijn huis amper.
De vraag is dan natuurlijk, is dat echt zo. Of het
in jouw ogen zijn levensgeluk aantast doet er natuurlijk geen bal toe: het gaat erom of
hij dat zo ervaart. Je kunt je niet namens iemand anders (on)gelukkig voelen. De denkfout komt dan als je dat gaat associëren met FO: "oh die man leeft zo, dan moet ik dus ook zo gaan leven als ik FO wil worden". Helemaal niet.
Omgekeerd wordt die man niet per se gelukkig als hij gaat leven zoals jij. Ik ga ook niet naar de kroeg: omdat ik er niks aan vind en nog geen alcoholische drank heb gevonden die ik niet smerig vind. Moet ik dan toch maar gaan omdat iemand anders dat bij een rijk leven vind horen? Doe ik lekker niet, wie maakt me wat?

Vistuig schreef op zaterdag 4 juni 2022 @ 00:48:
Gezondheid is belangrijk, maar stel je heb karig geleefd, elke dag water gedronken en de fiets gepakt en nooit wezen stappen, want je had berekend dat je met 50 dan kon stoppen met werken en lekker kon gaan leven. Dan ben je 49 jaar en krijg je een hartaanval of je raakt verlamd bij een ongeluk wat heb je dan aan je geld? Had je dan maar 49 jaar lekker er op los geleefd.
Kun je je voorstellen dat iemand dan op 49 zich prima voelt met de keuzes die gemaakt zijn, niet het gevoel het gehad dat hij of zij zich dingen ontzegd heeft, kortom gewoon fluitend door het leven gaat en dan dood neervalt en in de laatste seconde nog denkt "I regret nothing"? Indien niet, komt dat dan opnieuw omdat je je eigen ideeën over wat goed en mooi en wenselijk is in het leven aan het projecteren bent?
FO is niet jezelf ongelukkig maken zodat je later dan "beloond" wordt met gelukkig zijn. Het is gelukkig
worden door je bewust te worden van wat je gelukkig
maakt, en daar dan de financiën op te richten. Voor veel mensen komt dat pas als ze zich los kunnen trekken van de "verplichting" geld uit te geven.
Onhaalbaar wil ik het ook niet noemen. Maar ik zou er ondanks een redelijke baan te veel voor moeten laten.
Ik zou nu willen zeggen, dat kan eigenlijk bijna niet. Zou je bijvoorbeeld één jaar eerder dan je officiële pensioenleeftijd kunnen stoppen met werken door een jaarsalaris aan uitgaven te sparen? (Let wel, uitgaven, niet je huidige inkomsten!) Als je denkt dat dat mogelijk is, gefeliciteerd, je hebt een pad naar FO. Geen al te spannend eindresultaat, maar toch, op dat moment ben je financieel onafhankelijk, niets meer of minder.
Als je gaat denken in termen van "ik wil over X jaar stoppen" (met X heel erg laag, liefst nul of zo

) en je gaat uitrekenen wat je daarvoor aan inkomsten of uitgaven moet doen, ja dan kan het zijn dat je tot de conclusie komt dat het niet de moeite waard is. Dat is ook prima natuurlijk.
Dat raakt kant noch wal. Niet "dat slaat kant noch wal". Wel "dat slaat als een tang op een varken".