Dit is voor mij altijd een leidraad geweest, een van de zekerheden: er zijn geen zekerheden. En historisch is het altijd al zo geweest dat een overheid geld pakt waar het te pakken is, denk
Rijwielbelasting en
Belasting op deuren en vensters.
De weg naar FO wordt zo lastig, als je daar op gaat rekenen. Kun je er dan omheen, door er geen rekening mee te houden? Dat is iets zoals zeggen: negeer het, of stem met je voeten. Dat gaat voor het overgrote meerendeel van de bevolking niet werken. En waarschijnlijk voor een meerderheid van de lezers hier ook niet (eigen inschatting, want ik heb geen idee).
Kun je het veranderen door het te zien als (andere) houding? Ik zie de vergelijking met "ik wil miljonair worden". Als je het heel hard gaat proberen, gaat het niet lukken. Waarschijnlijk ook omdat rijk worden helemaal geen concreet doel is. Net als FO worden misschien wel helemaal geen doel is? Het is een virtueel punt in de levensloop versus de begroting, niet meer en niet minder.
Concreter, ik ben ook "rijk" geworden zonder er specifiek naar te streven. Gewoon gedisciplineerd minder uitgeven dan je binnenharkt. Niet eens krampachtig, maar gewoon "common sense". Dus wel de aanbiedingen aflopen als je toch de tijd hebt. En een tuinset van marktplaats is ook prima. Wintersport eens in de vijf jaar ipv elk jaar. Dus: aanpassen van patronen om een
doel ideaal te bereiken.
En het rente-op-rente effect gaat op termijn werken, dan komt er meer binnen uit sparen en beleggingen, dan uit arbeid. Dat moment was voor mij 2023, en terugkijkend had ik dat moment ook wel willen vieren, maar het was geen doel dus ik heb het niet gezien of gemerkt
En sindsdien kijk ik om me heen zo van: "was dit het nou?" en "moet ik er nu iets mee gaan doen?". Ik ben nu 50, ik werk nog altijd 40 uur, en vrijwel altijd met plezier - één grote hobby daar. Wel voorzichtig wat meer actief met om mij heen kijken wat ik nog meer kan doen. Ik ben wel betrokken als vrijwilliger bij een vereniging, misschien daar iets meer voor gaan doen? Waar het plezier minder gaat worden is de frictie met partner, die nog altijd de houding heeft "maar ik heb een pensioengat!" We staan niet op één lijn om minder te gaan werken en samen leuke dingen te doen. Een probleem van andere orde, want niet rationeel maar een emotioneel.
Zo zie je, alles is relatief.