Rubbergrover1 schreef op maandag 23 mei 2022 @ 08:46:
[...]
Wat wel jammer is, is dat het vaak 'not done' is om bij je huidige werkgever aan te geven dat je (nieuwe) functie niet werkt en dat je terug naar de oude functie zou willen. Vaak gaan mensen dan 'gewoon' weg of vloeien ze vanwege slecht functioneren af.
Uit mijn omgeving ken ik iemand die een tijdje manager is geweest en op een gegeven moment merkte dat hem dat helemaal niet zo goed lag. Die is bij de zelfde werkgever teruggestapt naar een meer vakinhoudelijke seniorrol (met daarbij ook een lager salaris. Want mensen met inhoudelijke kennis worden in de huidige samenleving vaak toch minder gewaardeerd dan mensen die 'leiding geven'...). Ik heb er behoorlijk respect voor dat hij de stap heeft durven nemen om dit bij de werkgever aan te kaarten en ik heb ook behoorlijk respect voor die werkgever, dat die het zo heeft opgelost.
Dat altijd maar 'moeten' doorgroeien naar "hogere" functies is mij ook een doorn in het oog. Werk in een technische functie voor een Amerikaanse multinational (beursgenoteerd om het nog erger te maken) en daar zijn ze ook gek van leerdoelen elk jaar.
Op zich niet erg dat je verwacht dat mensen hun kennis up to date houden maar er zit altijd wat druk op om "ambitieus" te zijn of "door te willen groeien".
Ik doe wat ik doe nu 12 jaar en denk dat ik mijn vak aardig onder de knie heb maar dat betekend niet dat ik dan automatisch maar wil gaan leidinggeven of iets van architectuur wil gaan doen.
Probleem met grote bedrijven is dat veel rollen heel strak afgekaderd zijn. Ik heb volgens mij best leiderschap's kwaliteiten maar geef daar liever invulling aan door een meer inhoudelijk senior rol te vervullen en als mentor op te treden voor junior engineers. Net als invloed uitoefenen op het gebied van systeemarchitectuur. Ben daar door de jaren best goed in geworden maar wil dat niet alleen maar doen.
Huidige manager doet aardig zijn best om daar invulling aan te geven en heb in het verleden qua salaris een super sprong gemaakt waardoor ik alsnog in de projectleidersschaal zit maar bij een nieuwe manager moet ik nog maar zien hoe die mijn functie in zou vullen.
Sowieso "vinden" veel collega's iets van keuzes maken die afwijken van wat binnen hun referentiekader past. Onze projecleiders klagen dat ze zo druk zijn, nooit hun gezin zien en de eerste 3 dagen van de vakantie standaard ziek zijn.
Als je ze dan verteld dat ze ook minder kunnen gaan werken en het bedrijf er dan maar iemand bij moet zetten kijken ze je aan alsof ze water zien branden. Laat staan als ik vertel dat ik elke vrijdag lekker de hele dag met mijn 6 maanden oude dochter aan het spelen ben.
Verdenk ze er stiekem van eigenlijk behoorlijk veel status te ontlenen aan het feit onmisbaar denken te zijn (binnen een multinational, sure).
Probleem is dat men die mentaliteit ook projecteert op anderen.
Dus niet je telefoon opnemen of je mail lezen op je vrije dag/in je vakantie of niet savond's door gaan om iets af te maken waar je je uberhaupt niet aan gecommiteerd hebt omdat het onrealistisch is 'vindt' men iets van (meestal achter je rug om).
Voor mij is het heel duidelijk. Ja, werk is leuk en ik zet me 100% in maar het blijft werk. Gezin en vrije tijd hebben voor mij een hogere prioriteit.