Lees nu al een week of wat stilletjes mee en sta zelf nog aan het begin van mijn "FO-avontuur",
maar het is erg interessant/leerzaam om te zien hoe iedereen anders omgaat met het fenomeen FO.
Er zit (blijkbaar) nogal wat rek in het de definitie van zowel het eindpunt als de reis ernaartoe.
Ik ben zelf pas een aantal maanden bekend met het fenomeen en sta dus nog aan het begin van de reis.
Ben nu ruim 2 jaar aan het werk en had niet de illusie dat ik voor die tijd al significante stappen zou kunnen maken richting FO.
Plus, ik ga nogal graag op stap
Behalve mijn geld opdrinken ben ik altijd al zuinig geweest en geef ik niks om spullen/merken/vakanties of andere dure rommel.
Toen ik begon met werken heb ik na een half jaar een huis gekocht met mijn vriendin en we hebben ondertussen al een flinke deuk de hypotheek kunnen slaan. (van 300k naar 160k)
Hierdoor zijn onze vasten lasten flink gedaald en kunnen we eigenlijk leven van een half/drie kwart salaris van één van ons.
Wel hebben we de tuin volledig aangepakt (van parkeerplaats naar een daadwerkelijke tuin) wat toch altijd meer kost dan je van tevoren denkt

.
Door het aflossen en de tuin zijn we de afgelopen 2 jaar nog niet echt toegekomen aan noemenswaardige bedragen investeren.
Mijn vriendin is ook heel zuinig en echt een koopjesjager (gaat wat mij betreft zelfs wat ver hierin

), maar we zitten dus aardig op 1 lijn.
Ze is alleen ontzettend risico-avers en vindt beleggen nogal eng (want; straks is alles weg).
Dat alles niet zomaar weg is snapt ze ook wel, het is meer de angst voor het onbekende/onzekere.
We moeten er samen nog uit zien te komen met welk bedrag/percentage we ons comfortabel voelen.
Kan me voorstellen dat sommige van jullie in vergelijkbare situaties zitten/hebben gezeten, wat heeft bij jullie gewerkt?
Oja, ons "FO-doel" is niet zozeer om op ons 35e te kunnen stoppen met werken (want ik vind mijn werk erg leuk), maar wel om eerder minder te kunnen gaan werken.
Zeker als er in de toekomst kinderen mogen komen (hopelijk).
Daarnaast ben ik ook benieuwd wat jullie ervaringen zijn wanneer je in loondienst voorstelt om minder uren te gaan maken (hoe wordt hier op gereageerd?)
Ik werk zelf dus in loondienst bij een klein bedrijfje waar bijna iedereen "gewoon" 40u werkt.
Het is wel een erg lang verhaal geworden zo. Excuses alvast