phantom09 schreef op woensdag 1 januari 2025 @ 22:34:
[...]
De sociale voorziening bestonden vroeger nooit. Toen is in 1957 de AOW ontstaan.
In 1948 is de eerste aardgas veld gevonden en dit heeft ervoor gezorgt dat Nederland flink extra geld had.
Er zijn nog veel meer sociale voorzieningen ontstaan, allemaal goed bedoeld maarwerkt zelfstandig financieel zjin tegen:
-Overwerken: extra belast
-Te veel vermogen: geen toeslagen meer
-FO zijn en niet meer werken: geen hypotheek rente aftrek meer
Nederland is gewend geraakt aan al deze sociale voorzieningen terwijl dit niet altijd goed is.
Dat men toeslagen wil geven is prima voor wie dit nodig heeft, maar waarom de drempel zo raar moet zijn snap ik niet. Zorg ervoor dat de toeslagen langzaam afgebouwd worden en niet plotseling stopt.
Zo ook met vermogen, als je nu meer dan € 37.395,- vernogen hebt vervalt je huurtoeslag.
https://www.belastingdien...maal-vermogen-huurtoeslag
Gevolg is dat mensen hieronder blijven om te blijven profiteren van de huurtoeslag.
Het hele sociale stelsel is erop gebaseerd om te blijven werken, maar niet teveel. Vermogen opbouwen wordt gestraft door geen toeslagen meer te geven en hogere belastingen op vermogen te moeten betalen.
Raar land is Nedederland, waar hard werken en voor jezelf zorgen wordt afgestraft i.p.v. beloont.
Ik loop het risico om hiermee off topic te gaan, maar dit komt omdat wij (het electoraat) de neo liberale denkwijze (en aan de andere kant het derde weg denken) de laatste 30 jaar voorrang hebben gegeven. We hebben lange periodes van loonmatiging gekend. Daarbij was de belofte dat als de baanzekerheid hoog was we met zij allen wel met minder loon toe kunnen.
En dit heeft fors doorgewerkt in latere jaren. Om mensen niet buiten de boot te laten vallen, zijn er allerlei regelingen opgetuigd om de koopkracht te behouden. Hou je dat maar lang genoeg vol zonder correctie aan de inkomenskant en steeds meer mensen gaan het nodig hebben.
Het uitgangspunt is altijd geweest dat de "onzichtbare hand" van de markt alle problemen wel zou invullen, is er een tekort aan een bepaald soort arbeider, de markt regelt de transitie door opleidingen te faciliteren en de lonen omhoog te gooien. Dat is nooit gebeurd. We hebben een systeem gekregen van bedrijfswinsten en de nadelen en lasten voor de samenleving.
En dan met name de grotere bedrijven, koppel dat aan de verschuivingen van het risico van de samenleving naar het individu en het is risicoverschuiving die een sterk negatieve neiging heeft voor een groot deel van de samenleving.
Dus het "loont" niet direct meer voor veel mensen om meer uren te gaan werken omdat alle zaken die men zou willen nastreven zo duur zijn dat er een enorme loonstijging aanwezig moet zijn om dat te bereiken binnen afzienbare tijd, zoals daar zijn een koophuis.
Juist omdat we zo graag BNP als enige metric nemen voor de stand van het land is er jarenlang geen onderhoud aan de brede infrastructuur en ook niet nagedacht over de collectieve verzekeringen en hoe deze bestendig de toekomst in moeten gaan. Behalve dat iedere beleidsbeweging weer een extra gok op marktwerking is geweest, liberalisering huurmarkt, arbeidsmarkt, delen van de energiesector.
We zijn als electoraat een stel gokkers die telkens op dezelfde (inmiddels bewezen) niet werkende ideologie stemmen en een andere uitslag verwachten.
Je moet steeds meer of echt rijk worden en echt goed verdienen, of genoegen nemen met "minder" en een beetje her en der de boel optimaliseren, om het eufemisme maar eens te gebruiken.
Immers we willen niet dat we naar een andere manier van denken gaan. De economie moet gaan werken voor de doelen die wij als samenleving hebben, een duurzame, brede welvaart die toekomst bestending is, een welvarende open samenleving waarin de kansengelijkheid groot is en de toegang tot allerlei voorzieningen hoog is.
En dat hoeft niet eens zoveel te "kosten", maar dan moeten we wel de problemen durven oplossen waar ze horen. Dus een loonmatiging die de inflatie niet bijhoudt is niet echt nuttig op alleen de belofte van toekomstige werkgelegenheid bij mindere tijden, Daar is immers de pot WW voor bedacht.
Vanuit risico is collectief verzekeren altijd goedkoper en brede investeringen in belangrijke zaken als onderwijs geven gewoon een hoger succes voor de samenleving. Maar we hebben anders beslist.
We zien het met van alles, maar het individuele succes is van het individu, maar het falen is voor de samenleving. Want als er iets mis gaat, is het zeker niet "mijn schuld". De vermogensbelasting is een treffend voorbeeld, en dat zijn dan de "haves", die zelfstandig moeten kunnen zijn, maar er ook niets van blijken te kunnen.
Het belang van samenleving als concept is weg, en dat heeft dus als gevolg dat als je zaken als FO na kan en wil streven, dat het heel moeilijk is als de grote risico's niet collectief verzekerd zijn. De kansen om vermogen op te bouwen binnen een mooi systeem (misschien iets te mooi) zijn weggegooid door onbegrip over sparen.
Het risico van beleggen is nu eenmaal dat je beleggingen niet voldoende renderen om de inflatie bij te houden, sparen is immer ook beleggen. In plaats van de eigen beleggingsstrategie te herzien, gingen de spaarders zeuren dat de overheid het moest oplossen. Ook hier weer in de goede tijden hoorde je ze niet over die "onrechtvaardigheid" maar als het maar even tegenzit moet de overheid de helpende hand bieden.
Die spagaat zie je overal terug. Mensen willen alleen zelfredzaamheid en marktwerking als het ze goed gaat, maar als het tegenzit is het huilen. Mensen begrijpen gewoon niet hoe belangrijk collectieve verzekeringen zijn en de samenleving als geheel bijdraagt aan het eigen succes.
FO halen is veel makkelijker in een samenleving met de grote risico's afgedekt en een goede toegang tot kwalitatief goede brede infrastructuur. (Scholing, wonen, onderwijs, zorg enzovoort) afgedekt met een goed werkende rechtsstaat en democratie. Laten wij nu net al die pilaren willen slopen omwille van korte termijn boekhoudkundige winst en langere termijn verlies van brede welvaart.