Rubbergrover1 schreef op donderdag 7 september 2023 @ 10:46:
[...]
Maar zoals aangegeven, dat "uitstellen tot later" heb je al op het moment dat je op vakantie gaan "uitstelt" tot het moment dat de kinderen vrij zijn of het goede seizoen voor die vakantiebestemming is aangebroken. Het leven zit vol met dingen plannen en daarmee feitelijk voor lange of korte tijd 'uitstellen'. Dat is iets waar je nauwelijks aan ontkomt. Dat kan dan ook al snel de gedachtes leiden "wat als..."
Inderdaad, maar nogmaals dat is een persoonlijke instelling.
Met "wat als" heb je geen vat op de toekomst noch kan je het verleden nog wijzigen.
Met, om wat voor reden dan ook, iets uitstellen tot later, en het dan alsnog doen heb ik ook geen probleem.
En met zitten mijmeren over "het is er nooit van gekomen maar wat als...." schiet ik nu ook niet meer op. Dan doe ik het alsnog of laat het voor wat het is.
Ik krijg hier soms de indruk dat sommigen het "hebben van kinderen" als een rem op hun eigen leven zijn gaan beschouwen. Dat kan maar waarom koos je er dan voor?
Mijn ervaring is dat er een heel ruim zelf te besteden tijdsbestek is voor de periode van kleine kinderen en nog een veel groter te besteden tijdsbestek nadat de kinderen op eigen benen hebben leren staan.
En die wilde verhalen over "per ongeluk" iemand "bezwangeren" kan ik al helemaal niet volgen. Toch niet in de 21ste eeuw. Ik heb bv. bewust gekozen voor twee kinderen en daarna bewust voor vasectomie. Dat "per ongeluk" heeft dus ook niet de mogelijkheden behoort.
Maar je hebt des te meer tijd om te bedenken wat je allemaal hebt gelaten of anders had kunnen doen.
Kan maar moet niet. Zie voorgaande.
Er zijn heel veel mensen die dan toch piekeren over de keuzes die ze hebben gemaakt en of dingen anders hadden gekund. Dat heeft uiteraard niet veel zin, omdat je het verleden niet kunt veranderen. Maar die rationaliteit staat los van de gevoelens die ze hebben. Gelukkig zijn er ook een hoop mensen die op het moment dat ze te horen krijgen niet lang meer te leven te hebben, tevreden terugkijken en niet het gevoel hebben dat ze nog iets hadden gewild.
Dit dus.
Piekeren over wat niet was en niet meer komt doet men zich meestal zelf aan.
Ik heb het "geluk" al jaren in de laatste fase te zitten: niet het gevoel hebben nog iets speciaal te willen doen omdat ik in het verleden iets gewild heb en daar nooit toe gekomen ben. Ik zie geen enkele reden om het mezelf moeilijk te maken wetende dat ik al in de uitzonderlijke luxe positie zit om ooit FO te zijn geworden (en nooit gewild heb om echt FIRE te worden gezien de "RE" ook al redelijk relatief is

).
En wanneer ik het hier zo lees (en goed begrijp) als Belg een totaal ander uitgangspunt dan de Nederlander.
Ik wordt nl. niet belast op mijn "vermogen". Alleen op de inkomsten uit vermogen*. En deze zijn dan nog eens lager dan deze uit arbeid. Dus ook dat vind ik een redelijke luxe situatie.
En met het betalen van belastingen (rendement op vermogen, arbeid, .....) heb ik ook geen probleem want ik krijg er, in vergelijking met andere landen, ook veel voor terug. Het kan uiteraard altijd efficiënter en eerlijker maar dat is bijna nergens in de wereld het geval.
*En uiteraard ook op mijn consumptie maar die heb ik, toch wat betreft alles wat de basisvoorzieningen overstijgt, ook volledig in de hand.
Veel problemen om van wakker te liggen of te verzuren blijven er dan niet meer over.
[
Voor 12% gewijzigd door
IvoB2 op 07-09-2023 11:47
]