Belgen kunnen dit overslaan... Gaat over Nederland
Voor de liefhebber een stukje politieke ontwikkelingen met betrekking tot de "box 3"-problematiek.
Aanleiding van de problematiek is het (in de wet IB 2001 geïntroduceerde) forfaitaire rendement op kapitaal van initieel 4%. Daarnaast is er sprake van schuldenaftrek die de grondslag uitholt. Het verlaagt de 4%-grondslag, waardoor schulden in box 3 in feite dus ook tegen een soort 4% rente aftrek plaatsvinden.
Nu mettertijd de (spaar)rente is gedaald, de rente op schulden is gedaald, en anderzijds de aandelenkoers en -winst explosief is gestegen, is er (a) een 'perverse' prikkel ontstaan om zoveel mogelijk schulden in box 3 te krijgen, de aftrek kan daar zelfs meer opleveren dan in box 1 en (b) een psychologische grens is doorbroken waarbij spaargeld niet alleen niets meer oplevert maar ook nog eens wordt belast. Dat laatste is al heel wat jaren voer voor
discussie.
In ieder geval is mettertijd wel wat gerepareerd aan de wetgeving, o.a.;
- invoering van het schijventarief met een fictieve vermogensmix (forfait op forfait op forfait, dus) en;
- verhogen van de belastingvrije voet.
Dit lost de problematiek echter maar ten dele op.
Eerder is een plan gelanceerd om schulden tegen een ander percentage af te trekken (± 3%). Hetzelfde voor het fictieve rendement op spaargelden (± 0,1%) en juist een verhoging van het fictieve rendement voor alle overige vermogensbestanddelen (± 5%). Dit plan is inmiddels weer van tafel.
Er is echter nog steeds een breed gedragen politieke wens om de forfaits in box 3 los te laten en een belasting in te voeren op werkelijk rendement.
De nieuwste ontwikkelingen zijn te lezen in de
kamerbrief van de staatssecretaris van Financiën. De kamerbrief haalt mogelijkheden aan om box 3 vorm te geven op basis van werkelijk rendement, op basis van een
onderzoeksrapport door PwC. Op zichzelf geen schokkende conclusies: voor spaargeld, beursbeleggingen via een broker, etc. is een belasting op werkelijk rendement goed uitvoerbaar. Voor de minder "zichtbare" en de minder "liquide" beleggingen is een belasting op werkelijk rendement (voor de Belastingdienst) wat minder uitvoerbaar. Denk hierbij aan (verhuurd) vastgoed, uitgeleend geld, gronden, participaties in kleine fondsen, etc. De Belastingdienst zou daarbij meer moeten leunen op de gedane aangifte door de belastingplichtige, maar dat acht men al gauw onuitvoerbaar...
Interessant voor de FO'ers om eens door te nemen, de meesten van ons zijn namelijk gewend geraakt aan hoge rendementen en (daarbij relatief) lage belastingen.
De richting waarin het politieke speelveld beweegt is helder. Het tijdspad en hoe e.e.a. er uiteindelijk uit komt te zien, dat is nog troebel.