Adlermann schreef op dinsdag 24 maart 2020 @ 14:02:
[...]
Ja, uiteraard. We moeten eerst de feedback loop sluiten (de lessen leren). Blijf een design scientist

(Wieringa!)
Het blijft ook altijd een afweging ergens. Wat goed is voor het collectief belang, zal voor de meesten ook goed zijn voor het individuele belang. Dat is namelijk of een decompositie, of een vorm van causaal effect. Daar moet ik even verder over nadenken, maar dat verschil maakt niet zoveel uit eigenlijk. Conclusie na jarenlang empirisch onderzoek

Voorzichtig, daar zit een kleine valstrik van de zogenaamde "harde wetenschappen"

Hou rekening met de toolbox van politieke economie net zoals de realiteit van sociale psychologie. Meer praktisch gezegd, de realiteit dat het individueel vermogen tot scheppen / consumeren afhankelijk is van groepsfuncties staat vrijwel haaks op algemeen maatschappelijk geïnternaliseerd geloofsgedrag. Vergeet nooit dat elk mens een politiek dier is. Je zit ook met een flinke inertie vanuit algemeen geaccepteerd (herhaald dus) onderzoek voor beleid & bestuur wat juist stelt dat het individu kans schept zonder afhankelijkheid van of in groepsfunctie.
Probeer gesprekken of correspondentie te krijgen met Tjeenk Willink, zou ik zeggen. Toegang.
Je zal moeten bewijzen dat die correlatie ook causaal is, of op zijn minst in scenario's van inbreuk op de correlatie te duur is om te compromitteren.
Maar ook individueel belang kan bijdragen aan een collectief belang. Maar ik denk dat we beter na moeten denken over de systemen die daar ten gronslag aan liggen. Alles kan bijna doorpropageren. Maar nu projecteer ik mijn vakgebied (abstraheren van verdienmodellen, enterprise architecture, governance) even wat breder.
Ja, als afgeleide. Systemen zijn daarbij één ding, vergeet wel niet dat systemen volgen op gewenste psychologie

Elk model is een instrument.
Maar volgens mij is de essentie gewoon systems theory, ook hier. Onze maatschappij is een systeem, die weer bestaat uit deelsystemen. Ik loop al tijden met het idee om van de maatschappij een causalloop diagram te maken door systemen te identificeren. Ook bij climate change zou dat kunnen (weleens over zitten speculeren met m'n promotoren om daar volgend jaar iets over te schrijven)
We willen als maatschappij gewenste effecten bereiken (is gewoon requirements engineering)...daarvoor tuigen wij allerlei systemen en structuren op.....
Wat je nu dus vooral ziet is idd de interconnectedness van alles en ook waar de drukpunten zitten.
Ik begrijp het perspectief, ik zou er wel voorzichtig mee zijn. Er zit in zekere zin een beetje een loopgraaf bij, vanuit ons dominant technocratisch / systemisch denken. Op zich kan dat heel nuttig zijn, maar we mogen niet vergeten dat alles gedrag is

Misschien kan ik hetzelfde truukje nog een keer flikken, door SE technieken naar de business te brengen. En nu nog eens een keer omhoog. Weleens vaker gedaan in onderzoeksprojecten voor RIVM/IFV/etc
Het wordt een beetje filosofie zo. Maar ja, laten we vooral de lessen leren eerst.
Maar ik focus me meer op het ontwerpen van de gereedschappen (EA modelling, business models etc) en dat te testen op empirische bruikbaarheid.
Dat is inderdaad iets wat het RIVM met regelmaat doet als onderdeel van cycli onderzoek voor analyse/aanbevelingen, goed opgemerkt, vaak valt dat buiten zicht. Maar ja, terug naar het onderwerp.
Elke crisis neemt en schept potentieel. Dat kan omgezet worden in kansen, afhankelijk van het aanwezige vermogen tot omgang met complexiteit en reserves voor investering in perspectief. In zekere zin is het vergelijkbaar met een bedrijf wat doelstellingen behaald heeft, echter geen nieuwe geformuleerd heeft, en dan dient zich een verandering aan.
Ik zou heel graag zien dat juist nu ondernemers elkaar aan zouden spreken en (nu op virtuele wijze) de koppen bij elkaar zouden steken voor het inwinnen van perspectief en adviespunten om juist nu vooruit te kijken. Niet projecteren, maar uitwerken.
Sidestep the wicked problem.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.