Voor wie overweegt naar Engeland te gaan, hierbij mijn ervaringen en observaties.
Net terug van drie weken met onze Enyaq door Noord Engeland. We hebben na de overtocht per nachtboot van Europoort naar Hull een rondje gereden langs de kust naar het noorden, terug door de het nationale park (NP) de Yorkshire Moors, daarna naar het westen door NP Yorkshire Dales en vervolgens een week aan Lake Windermere in het NP Lake District. Op de weg terug nog vier nachten in historisch York.
Onze ervaringen met het laden zijn gemengd. De eerste dag na aankomst van de nachtboot in Hull was een ramp. Ik had in Europoort voor vertrek willen volladen. Maar de lader die ik op de kaart van een laad app aan de Europaweg vond, bleek niet te bestaan. Gelukkig was ik met 100% lading thuis vertrokken, dus ik had nog een flinke lading over toen ik de boot op reed. De volgende ochtend onderweg de eerste ‘snellader’ opgezocht. Autowegen (‘motorways’) had ik niet op mijn route, dus aangewezen op 50 kW DC laders bij supermarkten e.d. Hoewel de eerste lader als ‘active’ in mijn app stond, bleek deze defect en zo te zien al wat langer. Bij de volgende soortgelijke lader 50 km verderop stond een ‘que’ van 4 auto’s bij 1 dubbele lader. Daar wilde ik niet op wachten, dus doorgereden naar mijn eindbestemming ‘Whitby’, een populaire toeristenbestemming aan de oostkust. Bij de lokale Lidl supermarkt buiten het plaatsje vond ik 2 dubbele Podpoints van 7kW. Alle vier de laadplekken van deze Noorse aanbieder waren bezet door winkelend publiek, grotendeels BEV en ook een hybride. Ik had nog een kleine 50 km bereik. Ik had vooraf al gecheckt of er nog andere laders in de omgeving waren, maar in een omtrek van 25 km was er geen enkele andere publieke lader ! Dat betekende dus gewoon wachten en een praatje maken met de Tesla rijder uit de omgeving van Londen die steen en been klaagde over de volstrekt tekort schietende publieke laadinfra in Engeland. Er rijden inmiddels 750.000 elektrische auto’s rond in het VK, maar overal schiet de laadinfra tekort en staan mensen in de rij om te kunnen laden vertelde hij. Enfin, uiteindelijk vertrok een andere EV en kon ik laden. Blijkt dat de beloofde 7 kW niet te worden gehaald, maar maximaal de helft….
We hebben de auto achtergelaten en zijn in een half uur naar het centrum gewandeld en ‘s-avonds weer terug gelopen om de auto op te halen.
Gelukkig verliep het laden tijdens de rest van de reis een stuk soepeler. In de Moors en de Dales vind je op veel plaatsen Podpoints. Prima om tijdens een dagwandeling je auto bij te laden voor weer een stukje, maar niet om echt te reizen.
In onze volgende verblijfplaats Helmsley mochten we van de B&B eigenaar aan de granny. Dat bleek niet nodig: in het dorp waren een week voor onze aankomst 4 stuks 22 kW AC laders geplaatst van Connected Kerb. Op geen enkele app of kaart te vinden, maar de eigen app van Connected Kerb was snel geïnstalleerd en de laders werkten prima.
Verderop tijdens onze reis in Bowness-on-Windermere (Lake District) zat een grote, goede supermarkt met op het parkeerterrein 4 stuks 64 kW DC laders van Instavolt. Met volop ruimte er omheen om te manoeuvreren met je dikke CCS stekker! (Zie foto). Geen app of RFID tag nodig, gewoon je credit card swipen en laden maar. Waarom kan het niet overal zo simpel?! Kortom, een week geen laadzorgen, ondanks flink lange trips naar oa de Hadrian Wall.
Tenslotte in York hadden we op 3 minuten lopen van ons appartement ook een supermarkt met een dubbele 50 kW snellader. Die herkende mijn Shell Recharge druppel direct en laden was dus ook geen probleem. Op de laatste volle lading zijn we teruggereden naar huis in Brabant. Uiteraard via de nachtboot Hull-Europoort ;-)
Nog een paar observaties: in dit deel van Engeland zie je de grote aanbieders zoals BP, Shell en Fastned überhaupt niet. Op de kaarten van deze aanbieders is dit stuk van Engeland met de drie nationale parken letterlijk een witte vlek. De bekende Engelse laadpassen en apps zoals ZapMap e.d. zijn hier dan ook nutteloos.