Er bestaat dan ook niet zoiets als een no-deal op iets langere termijn, alles waar over onderhandeld is met inachtneming van de Britse rode lijnen komt opnieuw op tafel zodra er onderhandeld gaat worden met de EU.
Luuk van Middelaar in het NRC over waarom het primaire argument van de Brexit qua soevereiniteit een onmogelijke opgave is in een wereld die in toenemende mate multipolair aan het worden is.
Johnson betaalt een prijs voor steun VSDe situatie drijft het Verenigd Koninkrijk richting Washington. Trumps veiligheidsadviseur John Bolton bezocht vorige week Londen. Premier Johnson ontving hem met alle egards, niet als presidentieel gezant maar vrijwel als gelijke. De choreografie toont de nieuwe verhoudingen.
In ruil verwacht Washington Britse steun tegen China (Huawei), tegen Iran, in het Midden-Oosten en op klimaatgebied – allemaal onderwerpen waar Londen tijdens May nog zij aan zij met Parijs, Berlijn, Brussel en Den Haag stond. (Overigens kan Bolton zo’n deal niet beloven en lieten de Democraten in het Congres al weten Ierland en dus de EU te steunen.)
Wat zijn Londens alternatieven? Europa en Amerika zijn de twee pijlers onder het Britse buitenlandbeleid. Europa valt weg, Amerika blijft over. Voor een speciale relatie met China, nagejaagd door David Cameron, blijft weinig ruimte, nog afgezien van de spanningen rond oud-kolonie Hongkong.
Begin jaren zestig, toen het land zijn Empire verloor en de VS ’s werelds nummer één werd, stutte premier Harold Macmillan het nationale zelfvertrouwen met de gedachte dat het Verenigd Koninkrijk „Athene [kon] spelen voor Amerika’s Rome”. Britse wijsheid zou de brute macht van Washington bijsturen. Onder Boris Johnson, karikatuur van de Britse aristocraat, is voor dit soort troost geen plaats meer. Keizer Donald beschikt.
M.a.w. als dit het scenario wordt ruilt het VK een situatie binnen de EU waarin ze eerst relatief veel macht en invloed hadden op beleid voor een situatie waarin ze de facto een vazalstaat worden van de VS waarin ze de positie krijgen van rule-taker. D.w.z. in ruil voor handelsdeals moeten ze uitvoerder worden het het beleid van de VS zonder zeggenschap.
De wereld draait, na de desillusie van het mislukken van de wereldwijde opmars naar meer democratie en vrijheid, tegenwoordig om geopolitieke associaties, waarin handel in toenemende mate een wapen is (zie China/VS).
Alleen is dit gegeven nooit te sprake gekomen tijdens democratische beslismoment in het VK. Zet het maar eens af tegen een tijdlijn en je ziet hoe zeer de narrative door politici is verschoven, van een situatie waarin het Noorwegen model werd overwogen tot een no-deal Brexit als vazalstaat van de VS.
En niet alleen dat, in een goed functionerende democratie werkt met niet met de dictatuur van de meerheid, d.w.z. houdt men ook rekening met de andere 48%. Ironisch genoeg zie je hier hetzelfde politieke spel als in de VS bij de republikeinen, eenmaal aan de macht negeert men de andere kant en kiest men de meeste extreme opties qua beleid.
"When I am weaker than you I ask you for freedom because that is according to your principles; when I am stronger than you I take away your freedom because that is according to my principles"- Frank Herbert