Voor zover ik begrijp is dat niet het geval, veel eerder was er sprake van een diepe reflex van reactie op breder perspectief (polarisatie versus gevestigde politiek als dominant frame) - hoe het ook moge zijn, ook dit is iets wat binnen de kaders van Staat achter bestuurder prima op te vangen is, daar ook onderdeel van is. Binnen die kaders zitten immers ook de mechanismen van controle en toetsing.alexbl69 schreef op dinsdag 9 juni 2020 @ 19:04:
[...]
Wellicht omdat de burgemeester dit ook weet en de voorbereiding voor deze demonstratie daarom - laten we zeggen - iets minder voortvarend heeft aangepakt dan ze wellicht had moeten doen. Dat zo erop rekende dat als het uit de hand zou lopen ze toch wel rugdekking zou hebben.
Misschien hebben de mensen die haar die rugdekking dienen te verschaffen dit doorzien en zijn ze daar een beetje gepikeerd over.
De huidige situatie vereist eerder een iets te voorzichtige benadering van evenementen dan een normale benadering. Deze burgemeester had helemaal niks voorbereid.
Dat is op z'n minst nalatig, maar - gezien de huidige situatie - bijna onverantwoordelijk.
Als ik dan één keer de politieke kleur erbij mag betrekken; deze burgemeester onderhoud zeer warme contacten met (politieke) groeperingen die deze organisatie geïnitieerd en gepromoot hebben. Het is derhalve bijna niet uit te leggen dat zij er geen enkele wetenschap van zou hebben dat de potentiële opkomst vele malen hoger zou worden dan verwacht (het is dus een factor 50 geworden).
Dat bij een dergelijk verzaken de gebruikelijke steun verdampt mag geen verrassing zijn.
Heel nuchter, er is sprake van een escalatie met potentieel van toevoegen van externe kwetsbaarheid aan functionaliteit van bestuur en politiek, redelijk vergelijkbaar met opinietoepassingen zoals we ze kennen uit het VK (bijvoorbeeld). Links- of rechtsom, dat voegt een kwetsbaarheid aan bestel toe - een waar bestel vanuit aanwezige beperkingen geen weerstand tegen heeft. Daar zijn dit soort genoemde tradities voor. In de politiek is dit ook een ongeschreven regel, misschien beter gezegd, het is een lijn. Vanaf die lijn is er geen politiek spel, de schadelast is immers voor de gehele linie.
Hoe waar welke vork in welke steel steekt is vanuit deze optiek minder relevant dan het overeind houden van die kaders - omdat die compromitteren subtiele maar gevaarlijke rimpeleffecten schept. Binnen toepassing van die kaders is ruimte en aanwezigheid van mechanismen meer dan voldoende aanwezig om uit te werken hoe het met de vork zit en dan conclusies te trekken.
Zoals ik zei, ik herken de beslissingsboom van het niet overeind houden van die kaders, een dergelijke keuze is ronduit bitter kortzichtig. Waar het keuzepunt precies zit, dat is ergens op het ministerie. Maar als ontwikkeling baart mij dit meer zorgen dan het wel of niet of in welke mate falen van een burgemeester.
Het is een meta-perspectief, absoluut. Strategisch versus tactisch niveau. Voor een Nederland met flinke uitdagingen en complexe kwesties in zowel achterkamers als menige voortuin zijn beide niveau's cruciaal. Ik heb in het VK zien gebeuren hoe omgang met dit soort situaties en verschuiven van kaders genormaliseerd werd, het resultaat is een kluwen van kwetsbaarheden voor zowel bestuur als politiek als maatschappelijk vermogen tot controle over beiden. Het is een van de grootste drivers geweest van de opkomst van macht van commerciële media en een van de grootste van wederopstanding in het VK van oude oligarchie. Aangezien Nederland heel nauw Angelsaksische lijnen volgt baart mij dit zorgen.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.