D-e-n schreef op maandag 10 juni 2019 @ 12:00:
@
Virtuozzo
Maar wat zeg je dan concreet? Tot wie richt je je?
Want als jij (terecht) zegt dat we vertrouwen moeten hebben in de meerderheid dan zeg ik: vertel dat de marketing afdeling van onder andere de VVD. Vertel dat de pers. Die richten zich al tijden op juist een minderheid die zich heel arrogant "het volk" noemt.
Juist de overdreven aandacht voor een minderheid van de kiezer heeft andere kiezers aansluiting doen zoeken bij die minderheid.
De meerderheid van Nederland is conformistisch, behoudend, behartigend. Het is niet leuk waarschijnlijk om te horen, maar het is wel een historisch gegeven: Nederlandse politiek van VVD / CDA / PvdA / voorlopers & voorgangers is altijd de meerderheid geweest in verbinding met die drie concepten. Progressieve focus is er in historisch opzicht ontstaan vanuit druk van minder-maar-aanwezige progressieve politiek, externe variabelen (Koude Oorlog, concurrentie natiestaten e.d.). Dat zit ook op lijn met de progressie & transities leeftijdsgroepen en geo-economische segmenten (van wingewest naar provincie, decentralisatie jaren '60 - '80 etc.).
Dat bij CDA en vervolgens VVD een minderheid op gegeven moment dominant is kunnen worden, dat is een gerechtvaardigde maar aparte discussie. Net zoals de consequenties daarvan, cumulatief over een tweetal decennia. Die discussie kan, mag en moet gevoerd worden, maar wel zonder de huidige arena of omgang daarmee van inertie te voorzien.
Mijn punt is dat het bankieren op marketing en ideologie de perverse prikkels voor oneigenlijk gedrag ruimte heeft gegeven én de voedingsbodems geschapen voor de huidige vertrouwensbreuklijnen in zowel sociaal als economisch als politiek domein. Vanuit het volledige politieke spectrum door de decennia heen. M.a.w. men zit allemaal met een variant van dezelfde toolbox, deelt skeletten en kasten, en zit met stevige post-mortems om uit te voeren.
Dat geheel is echter een post mortem van niet enkel politiek. Dat is immers een afgeleide van gedrag in & van samenleving, als segmenten en als geheel. De complexe wisselwerkingen daar zijn de oorzaken van ruimte voor verstoring.
De pers, de media, ook de journalistiek is niet anders dan de gewone man of de politicus. Triggers zijn waar we op reageren. Kaders zijn waar we tussen bewegen, of die nu van informatie zijn, van interactie, blootstelling of commerciële dan wel inkomenstechnische aard.
Ik zeg niet "vertrouw op meerderheid". Ik zeg wel vertrouw op mensen en hun wensen. Die zijn niet zo uitzonderlijk. Wanneer mensen zien dat belangen gedeeld worden, er gewerkt wordt, resultaten voelbaar zijn, dan gedragen we ons anders dan wanneer we enkel negativiteit proeven, drama zien, prikkels krijgen om te happen of eerste te roepen en vooral niet na te denken.
Het conformisme van cultuur-historische grondslag van Nederlandse bevolking is wat het is, het is wat progressieve ontwikkeling kan stimuleren, net zoals het bestendigheid van conservatieve behartiging kan geven. Maar we moeten ook erkennen dat het heel makkelijk ook een motor van negativiteit en destabilisatie kan zijn. Geen Godwin, maar kijk eens heel goed naar de realiteit van de Nederlandse samenleving in aanloop naar en tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Daar zit de waarschuwing, daar zijn de triggers op gericht. Eenzelfde verschuiving in gedragslijnen en concentratie van vermogen als fundament van inrichting te bewerkstelligen.
Daar zit echter ook het potentieel, het is immers ook iets wat in de jaren '50 motor was van een inhaalslag die frappant ongekend was. Van een veerkracht die positief gericht werd niet vanuit politieke visie of sociaal-economische akkoorden, maar vanuit gewoon leven & werken van bevolkingsgroepen.
We laten ons afleiden, triggeren, misleiden. Dat is inderdaad een probleem. Maar dit is geen probleem van "wie eerst anders" of "wie leidt". Dit is een probleem van draagvlak van gedrag en keuzes. Met andere woorden, dat begint overal tegelijk. De wisselwerking die daarbij ontstaat én vereiste is, dat is het voetbed van immunisatie.
Politiek zal werk voor zekerheid moeten leveren, en snel.
Media zullen voorbij hun commerciële en andere valstrikken moeten gaan.
De burger zal zich achter de oren moeten gaan krabben.
Praktisch begin?
- scherpe beperkingen externe consultatie, zoals door CPB en DNB benoemd.
- verwijderen van geloofsartikelen bij concepten en mechanismen die aan variabelen van zekerheid, zoals door de SER en het SCP benoemd, raken.
- verwijdering van marketingcomponenten politisering beleid vanaf IBO niveau.
- versnelling van agendering van kaderinnovatie bij eerdergenoemde zekerheidsvariabelen.
- versteviging van balans tussen informatiestromen, publiek én commercieel in balans (dus niet het omroepbestel op de schop zoals nu, maar meer toewijzing van middelen, dan volgt commerciële tak dankzij - no pun intended - marktwerking
- in rap tempo onderwijs stabiliseren voor meer dan aangeleerd gedrag in technisch-economisch en/of modeldenken.
Dit zijn stuk voor stuk zaken die niet lang op welke rol dan ook hoeven te staan voor besluitvorming, toepassing en introductie. Ook niet voor effecten. Ja, het kost wat heilige huisjes, maar nou niet echt zo ontzettend veel - het gros daarvan zit hoe dan ook al bij het netwerkverbond achter FvD aan te kloppen.
Puur voor achtergrond en wat inzicht in de centrale uitdaging (immunisatie) in het licht van de extreem verfijnde en breed gecoördineerde toepassingen van instrumentatie voor sociaal-economische herordening naar 19e eeuws model maar zonder verbinding tussen staat / bestel / soevereiniteit.
Het 2017 ISD rapport,
The Fringe Insurgency – Connectivity, Convergence and Mainstreaming of the Extreme Right.
Dat was de laatste publieke versie, in deze tijd is het te gevoelig geworden om deze onderzoeken in het publieke domein te continueren. Hopelijk kan dat veranderen. Spit deze rapportage door, zet het in context van het geleerde bij de Kwesties Federalist Society in de VS, Brexit in het VK, Dividendbelasting in NL - genoeg kwesties om vanuit de terugblik (!) van het rapport verder te kijken naar continue ontwikkeling.
Misschien dat dit context geeft. Dit is geen discussie van politiek of perceptie, maar van strategische strijd op achterstand met hoge inertie en een gebrekkig fundament van prestaties uit het verleden tegen goed georganiseerde en fijn ontwikkelde instrumentatie waar zelden of nooit bewustzijn is van achterliggende doelstellingen en dienstbaarheid.
Praktisch voorbeeld, er zijn in Nederland Facebook, Twitter, Discord en andere kanalen waar stap voor stap instructie, positionering, timing, signaalversterking, normalisatie en ruis gecoördineerd wordt voor zowel het domein van sociale media als dat van beïnvloedingspunten reguliere en alternatieve media. Het gaat om gerichte toepassing van subversietactieken waar begeleiding gegeven wordt voor vorm, smaak, emotie, ingang voor toegang en zo voorts. Het valt buiten ons voorstellingsvermogen om daar over na te denken. Een minderheid is marge, toch? Extreem is marginaal, vals is uitzondering, toch? Gewone mensen, geen bots? Nee, het is vele iteraties verder.
Het beste wat individuele journalisten daar tegen kunnen doen is het bijhouden van lijsten zoals die van het Amsterdam Institute for Social Science Research (PopuList) of de ECPR Standing Group, om zo in kaart te brengen wie waar actor of agent is. Beperkte initiatieven, per definitie. Daarbij, dit is dankzij technologie zo'n enorm breed, diep, divers en hoog tempo slagveld - onbegonnen werk. Reageren werkt niet, immuniseren wel. Zolang er maar niet teveel achterstand is om die uitdaging aan te gaan.
De burger kan daar zelfstandig ook maar weinig tegen in verweer brengen, de factor organisatie ontbreekt al, laat staan positionering, vorm of interactie in blootstelling en/of discussie.
Al met al is het een onderwerp wat T.net eigenlijk op het lijf geschreven zou moeten zijn. De mens maakt gereedschap. De mens programmeert. Hoe meer daarvan, des te meer programmeerbaar die mens, en des te makkelijker het gebruik van die mens als gereedschap. Gedeelde variabelen, technologie en gedrag. Geen van beide magisch neutraal of zonder consequentie.
Nog wat leuk / pijnlijk voer:
Jij doet wat je wilt toch? Dat had je gedacht!
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.