incaz schreef op zondag 25 november 2018 @ 16:59:
[...]
Kunnen we please please please af van het woord 'onderbuik' behalve hooguit in enkele zeer specifieke medische contexten?
Het heeft niets te maken met 'niet aanvoelen van de onderbuik van de samenleving' en alles met het met opzet opstoken van xenofobie en onvrede voor eigen gewin.
Daarmee zeg je dat er voor correlatie enkel van het één of het ander sprake is (als tegenstelling), waarbij je stelt dat er enkel sprake is van het met opzet opstoken van xenofobie en onvrede voor eigen gewin. Het voelt heel erg aan als een uitdrukking van "if you're not with us, you're against us".
Dat is een behoorlijke uitspraak, die voelt als voorbij gaan aan de menselijke aard. Die is immers meer samengesteld en gevarieerd dan dit. Al was het maar reguliere stupiditeit, ongeïnformeerdheid, de spreekwoordelijke visie met blinde vlek en zo veel meer. Condities die nog enigszins of gewoon wel te corrigeren zijn, in tegenstelling tot die plekken waar bewust ingezet wordt op oneigenlijk gebruik en opstoken.
Hanlon's Razor, 21e eeuwse iteratie: never attribute to malice that which is adequately explained by stupidity or bias. Dit stelt trouwens niet dat er geen malice is.
Het gaat ook voorbij aan de lijnen van ontwikkeling, waar ruimte voor georganiseerd opstoken ontstond ten gevolge van het niet aanvoelen van die onderbuik (het geen aansluiting zoeken, voor wat voor redenen of oorzaken dan ook, en/of vinden, voor wat voor redenen of oorzaken dan ook).
Als gedachte in het achterhoofd dat dit laatste (ongeacht politiek of ander gewicht) een minderheid (deel twee van dat scheermes van Hanlon) is die ruimte en overwicht benodigd - hoe meer ingezet wordt op correctie van al die overige hokjes des te minder potentieel daarvoor. De binaire verdeling staat al snel in de weg van dergelijk corrigerend initiatief.
Pijnlijk aspect van menselijke psychologie, de diepe reflex om door te slaan in wat fout is vanuit het als dusdanig weggezet worden. De andere kant van die te dure stofzuiger, zogezegd.
Als je zegt dat er sprake is van een verstoord spectrum, waar er een glijdende schaal is waar die twee punten op zitten (en er in toenemende mate sprake is van glijden op die schaal de foute kant op), daar kan ik mij volledig bij aansluiten.
Ik zie niet goed wat het probleem is met het woord "onderbuik"? Het is niet enkel een woord, maar ook een gegeven. Of we dat nu vanuit de ene ideologische of de andere benaderen, of vanuit onderzoeksperspectief of historische terugblik. Het is niet enkel een woord voor de medische wereld, het is ook term in wetenschap en onderzoek van economie net als van politiek, maar ook een in (de) volksmond. Misschien dat je het als term ziet wat te vaak of te makkelijk misbruikt wordt?
Ramzzz schreef op zondag 25 november 2018 @ 14:53:
[...]
Die automatismen en gemakzuchtige instelling ten aanzien van de democratie, niet echt kijken wat partijen werkelijk vertegenwoordigen - vis-à-vis je eigen belangen, leiden inmiddels tot die enorme toename van versnippering in het partijen-landschap, afname in vertrouwen in de politiek, ontevredenheid alom en afhaken.
En dat is de verdeel en heers-methode die de momenteel 'grote partijen' constant in de kaart speelt.
Je verdeelt nu wel de verantwoordelijkheid over zowel politiek gedrag binnen "de politiek" als politiek gedrag van "de burger" om het vervolgens toch aan de "grote partij" toe te wijzen
Wel iets om voorzichtig mee te zijn, mensen vinden het over het algemeen niet leuk als ze niet zelf de spiegel in de handen hebben. Ook al is het als observatie in grote lijnen correct, en conform opzet van ons bestel. Verdeel & heers is er absoluut, maar het heeft gewicht omdat het ruimte heeft.
Niet eens alleen vanuit deze partijen, want andere gevestigde partijen doen zelf een duit in het zakje van de tegenpartijen, door de onderbuik van de samenleving niet aan te voelen, en veel sentimenten niet te benoemen, erkennen en behartigen.
Vooral 'links' heeft er een handje van om dit soort kwesties alleen rationeel te behandelen, waarbij dogma nog slechts af en toe meespeelt, maar waar over het geheel gezien het sentiment van 'de kiezer', het aloude electoraat dat wél te bereiken viel met een rationele boodschap, niet meer aankomt.
'Geloofwaardigheid' is m.i. geen rationele drijfveer.
Het is de moeite waard om de publicaties en onderzoeken van de socioloog
Merijn Oudenampsen er eens naast te leggen voor verkenning van de lijnen van ontwikkelingen voor het Nederlandse. We vergeten vaak dat er nog een andere factor is dan de valstrikken van moraliteit en rationaliteit in progressieve hoeken van het politieke spectrum, de impact van het derde weg denken op die hoeken. Veel van keuzes van methodologie, selectie en zo meer zijn niet echt keuzes van spreekwoordelijk links.
Wat je opmerkt van geloofwaardigheid als rationele drijfveer binnen progressieve kaders, dat sluit al snel aan bij aangeleerde instrumentatie en kennis. Leuk leesvoer, De wetenschap der politiek (2002) van de hand van Bart Tromp, de segmenten van rationele keuze theorie. Iets wat ook terugkomt in veel curricula opleidingstrajecten vakbonden (de rationaliteit van het leidend principe), maar ook in bestuurskunde (geloofwaardigheid als vereiste van rationele ordening) en politieke sociologie (rationaliteit als hoeksteen van geloofwaardigheid, geloofwaardigheid als sociaal-politiek kapitaal) et alii. Het is als een aangeleerd kader, niet verwonderlijk als dusdanig dat het ook redelijk aanwezig onderdeel van denken is (geworden).
Anderszins saillant, veel van de fundamenten van dat kader zijn herleidbaar tot de veranderingen van de jaren '80 vorige eeuw, de opmaat van Lubbers naar de derde weg naar Kok.
Veel van de onderwijs- en loopbaantrajecten hierbij worden veel sneller gevolgd dan wel gevuld van progressieve kring dan de (veelal groot-)zakelijke focus van conservatief / liberaal deel van politiek spectrum - zoals Anthony Downs (Inside Bureaucracy, Boston: Little, Brown and Company, 1967) dat ooit omschreef, conservatives study marketing in economics, progressives study structure in principles.
Wat in Nederland ingebouwd werd in progressieve politiek vanuit het werk van Prof.Dr. J. (Hans) van den Doel, sociaaldemocratisch politicus, Demokratie en welvaartstheorie, (1976).
Dan weer terug naar Oudenampsen, die wel eens vanuit breedte van onderzoek hard inhakt op politieke aannames conservatief en progressief, maar een van de weinigen is die überhaupt de diepe relevantie onderzoekt - en dan ook nog eens navolgbaar en met pijnlijk gedetailleerde onderbouwing.
In hoeverre is of kan geloofwaardigheid rationele drijfveer zijn? Het is een flinke vraag. Ik merk op dat veel van het concept net als de achtergrond een constructie is, wel reden om voorzichtig te zijn. De derde weg was immers ontworpen als valstrik voor progressief.
Maar let op, het is niet enkel progressieve politiek die vaak of snel in rationeel perspectief van positie zit. Ik merk op dat andere politieke hoeken hun eigen varianten kennen. We moeten dan wel goed onderscheid maken in het verschil tussen presentatie en handelen, zoals dat bijvoorbeeld in de school van machtspolitiek gesteld wordt als vereiste scheiding van functionaliteit. Waar presentatie vaak anders is of anders inspeelt dan bij progressieve hoeken in relatie tot dit soort onderwerpen, mag niet onderschat worden dat ook in conservatieve annex liberale hoeken rationaliteit een stokpaard is, maar dan van berekening van gebruik. Dat heeft ook eigen consequenties, het schept zelfs perverse prikkels. Vaak als onderdeel van rationele berekening.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.