incaz schreef op vrijdag 19 oktober 2018 @ 21:31:
[...]
Wellicht zo eenvoudig dat het niet echt klopt.
Het doet totaal geen recht aan de keuzemogelijkheden die mensen wel hebben, ook in de politiek, en aan de politici die in het verleden wel echt het verschil hebben gemaakt, wel vanuit een bepaalde visie hun besluiten genomen hebben. Dat kan.
Het legt juist de vinger op de keuzemogelijkheden die mensen hebben, maar ook de beperkingen daarbij. Je gaat wel voorbij aan iets waar meerdere deelnemers hier al op gewezen hebben: de realiteit van die keuzes alsmede het bewustzijn ervan. Denk bijvoorbeeld aan de D66 kiezer die vanuit enerzijds overtuiging in affiniteit en anderzijds opgebouwde positie in levensloop zijn of haar stem daar aan geeft, zich gefrustreerd ziet voor een onderwerp, maar in afwezigheid van een voor hem of haar realistisch alternatief wat ook aansluiting geeft op andere onderwerpen toch opnieuw die stem doet herhalen. Zo zijn er hier verschillende discussies geweest door de tijd heen voor vrijwel alle varianten van politieke vertegenwoordiging in de Nederlandse politiek en ons electorale gedrag.
Zeker, er zijn altijd mensen die verschil kunnen maken. Punt is juist dat mensen verschil kunnen maken. Echter wanneer er sprake is van een vrij statische verdeling die in hoge mate getriggerd wordt door politieke inzet op stimuli als conformistisch gedrag of marketingtechnische instrumentatie dan ontstaan er blokkades zoals we die uit het VK en de VS kennen. Ruimte voor het verschil maken door dit of dat individu in de politieke arena wordt op die manier structureel en gradueel kleiner. Dit fenomeen hebben we uitgebreid besproken van allerlei kanten in de gerelateerde topics. Daar heb je zelf ook bijdragen aan gegeven, die vanuit specifieke invalshoek die analyse van deze daar historische ontwikkelingen verduidelijkten.
Ik bestrijdt niet dat ook het individu verschil kan maken. Integendeel. Ik wijs daar vaak genoeg op, zeker wanneer er mensen voorbij komen hier die het perspectief van machteloosheid of gebrek aan kennis, inzicht of middelen aanstippen. Elk klein initiatief is er één, en omdat ons bestel een dynamiek van drukmechanismen is én juist omdat we niet enkel individu zijn maar ook verbonden aan en binnen onze groepen is dat een van de meest fundamentele vereisten voor continuïteit van balans in ons bestel.
Je blijft hameren op dat politiek alleen maar menselijk gedrag is. Besef dan dat wij mensen heel vaak helemaal niet volgend hoeven te zijn maar zelf kunnen handelen, en dat je van daaruit ook heel veel kunt bereiken. Dat is niet onmogelijk. Dat is ook gewoon menselijk gedrag.
Tenzij politici ineens uit een ander sterrensysteem komen is het dat ook, menselijk gedrag. Ik bestrijd niet dat mensen niet enkel volgend hoeven te zijn, integendeel, ik hamer daar juist vaak genoeg op. Denk terug aan onze discussie over de noodzakelijkheid van non-conformisme in bijvoorbeeld zowel politiek als zakelijke organisatie, maar ook gewoon sociale groepen. Waar conformisme dominant wordt in een menselijke dynamiek treedt niet enkel verstarring op, er ontstaat ook ruimte voor fenomenen zoals gulzige organisatie en verticale segregatie.
Ons gedrag is een spectrum, maar we zijn kwetsbaar in de triggers over dat hele spectrum heen. Het zou heel mooi zijn als we op automagische wijze als groep en individu altijd instinctief of met kleine investering aanwezigheid of afwezigheid van balans zouden waarnemen én meteen de impuls zouden hebben ter correctie of stimulans. Helaas is er verschil tussen ons nobele zelfbeeld bij het nobele streven en onze complexe menselijke realiteit.
Wat de één hierin ziet als negativiteit, is voor de ander een erkenning van omstandigheden. Daar zit een keuze. Mijn persoonlijke perspectief hierin is dat het spreekwoordelijke goede in de mens er zit en ook wegen zoekt. Mijn optiek erkent echter ook dat we op zijn minst om dienen te gaan met zaken als inertie vanuit ons groepsgedrag, de complexe aard van ons beslissingsgedrag in relatie tot omstandigheden en waarneming en zo verder.
We hebben hier al eens op gebotst, terwijl dat eigenlijk niet nodig was. Er liggen uitdagingen, waarbij vanuit mijn perspectief ik het nuttiger acht om vanuit verkenning en erkenning die aan te pakken, in plaats van meer instinctief op de spreekwoordelijke barricade te klimmen. Het is enkel een verschil in benadering. Het streven is echter wel een match.
[...]
Het is toch goed om te blijven benoemen dat dit het eerste punt van actie is dat mensen kunnen nemen: als er ergens een punt is van het 'laten' van ruimte dan is het dit: als je zetels geeft dan geef je die ruimte. In maart zijn er weer verkiezingen, en het maakt nogal uit of de regering komt te staan tegenover een Eerste Kamer die ongezien alles doorhamert, of dat de Eerste Kamer beleid en wetgeving kan toetsen en de uitkomst niet op voorhand vast staat.
Het maakt nogal wat uit of daar mensen komen te zitten die wel iets ophebben met de Grondwet van Nederland, of die geen zin hebben om die te invulling te geven. Daarin hebben wij als kiezers dus wel invloed.
Ja, dat klopt. Zolang wij ons wel informeren over de personen die (bij dit voorbeeld) in de Eerste Kamer kunnen komen zodat we geïnformeerde keuzes kunnen maken bij het laten gelden van invloed. Voor een deel zitten daar mechanismen als journalistiek en politieke organisatie alsmede regels en kaders die onderdeel uitmaken daarvan. Het zijn echter wel processen en interacties, er zit dus ook een grote component van de burger in die berekening.
Ik denk dat je het met me eens bent als ik stel dat de afgelopen dertig jaar op verschillende manieren het vermogen (ongeacht impuls) van mensen tot het nemen van actie in algemene zin is afgenomen. Denk aan invloed van welvaart, denk aan invloed van crisis, denk aan invloed van angst, denk aan invloed van flexibilisering, ga zo door.
Mijn optiek daarbij is dat dit soort trends sinds de jaren '80 vorige eeuw niet gezond zijn voor een van de meest fundamentele vereisten van algemeen-collectief positieve ontwikkeling: balans.
('Zo simpel is het niet' maar zo simpel is het dus wel. Stemmen maakt uit, en stemmen hoort vrij te zijn, niemand die je kan dwingen. Die keuze heb je, die handelingsvrijheid heb je.)
Nee, dat klopt. In dit land wordt je niet gedwongen om deze of gene stem uit te brengen. Je wordt echter wel getriggerd. Je wordt ook beïnvloed. Je groeit ook op in levensopbouw van specifieke kaders. Er is fundamenteel verschil tussen het idee van deze vrijheid en de praktijk van de uitdagingen die daarbij gesteld worden.
[...]
Het punt is dat gedragspsychologie hoog uit kan gaan over het 'hoe', maar niet het 'waartoe.' Het geeft misschien antwoorden op hoe je bepaalde dingen kunt beinvloeden, maar niet waarom je dat wel of niet moet willen. Willen we hieruit komen dan moeten we echt weer gaan nadenken over wat voor land we zijn, wat voor land we willen zijn, waarom we de grondwet zo hebben opgesteld als we hebben gedaan, wat we in de maatschappij nou willen. Vanuit de kern. Want dan word het volgen minder.
Het zou mooi zijn als dat ook zo was. Het zou een stuk eenvoudiger zijn. Maar factoren als het hoe en de vorm of de aard en de keuzes van ons gedrag zijn bepalend voor consequenties én de effecten die optreden als die op elkaar inwerken.
Dit is geen verkenning van "gedragspsychologische verkenning moet slecht zijn want het is een ingang voor manipulatie". Beïnvloeding is een basale component van het volledige spectrum van menselijk gedrag. We kunnen proberen daar smaakjes aan te geven, óf we erkennen dit en leren de lessen. Zodat we meer weerbaar zijn, meer eigen ruimte kunnen scheppen voor de positieve impulsen die we hebben, in plaats van in toenemende mate enkel maar getriggerd te worden omdat anderen dat huiswerk wel doen en dus er een banaal stuk programmering van maken.
Je hebt volledig gelijk dat we weer echt moeten gaan nadenken over zaken als waar we voor staan, wat we nodig hebben, welke keuzes we daarbij maken, welke prijs we waar bereid zijn te betalen, en welke waar niet. Je hebt ook volledig gelijk als je stelt dat dit een uitdaging voor het individu én de groep van de mens is. Maar het is er niet vanzelf, op zijn minst in die zin dat er ruimte voor moet zijn vanuit bewustzijn en participatie. Dat is, helaas, iets waarbij wat meer inzicht in ons eigen en collectief gedrag een fundamentele vereiste is. Al was het maar omdat er verschil is tussen idee, overtuiging en realiteit. Stuk voor stuk complexer dan we vaak willen horen.
Wat inzicht in hoe we keuzes maken en wat mensen die we macht geven daar mee doen (en hoe ze daarin met ons en eigen gedrag omgaan) is een van de vereisten om beter te kunnen zien én erkennen waar we in (actieve of passieve) beslissingen naar toe gaan.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.