Verwijderd schreef op woensdag 4 november 2020 @ 13:29:
[...]
Het eigen risico geeft angst voor hoge rekeningen.
Daarnaast weten veel mensen niet wat wél en niet onder het eigen risico valt.
Waardoor die angst extra vergroot wordt. (En dan hebben we het nog niet over welke instelling wel en niet gedekt wordt door je zorgverzekering)
Nu weet ik wel het een en ander, maar ik moest laatst bloedprikken. De huisarts gaf mij de keuze tussen bloedprikken op de praktijk of bij de prik-afdeling in het ziekenhuis. Dezelfde actie, maar in het ziekenhuis kost me dit geld (eigen risico) en bij de huisarts valt het onder huisartsenzorg en kost het niets.

Dus uiteindelijk via de huisarts gratis laten doen. Maar genoeg mensen die dit niet weten en het hele prikken weigeren.
Niets weerhoud iemand er van om even aan de assistent van de HA te vragen of het geld gaat kosten of even met de zorgverzekering te bellen? Je mag toch wel iets van eigen verantwoordelijkheid verwachten?
Dat eigen risico is er volgens mij voornamelijk gekomen om een kleine drempel op te werpen. We hebben in NL een vd beste zorgvoorzieningen ter wereld en dat is daardoor helaas ook erg kostbaar. Ik heb een familielid die op de spoedeisende hulppost werkt en als je ziet hoeveel mensen er met een niet spoedeisende klacht kwamen of door de week geen vrij wilden nemen en dan maar, "lekker makkelijk en ik heb er recht op want betaal er voor" avonds of in het weekend naar de SEH gaan ipv de huisarts of huisartsenpost. Mensen lijken zich niet te realiseren (of hebben er schijt aan) dat die zorg heel veel duurder is dan de huisarts binnen kantooruren.
Heel veel zorg kan prima wachten tot maandag en anders kan je bij de huisartsenpost terecht. Tegenwoordig gaat dat een stuk beter gelukkig maar dat soort financiële prikkels zijn helaas nodig voor heel veel mensen.
Hetzelfde zag je met corona, er bleek dat een hele hoop klachten naar verloop van tijd vanzelf over gaan (joh) en er dus minder behoefte bleek aan een huisarts. Veel zaken kun je prima even afwachten en uitzieken. Op die manier houden we met zijn alle de zorg betaalbaar.
Hetzelfde met inzicht in wat behandelingen kosten, goeie zaak wat mij betreft. Als je kijkt wat een gemiddelde kankerbehandeling kost (weet er uit eigen kring alles van) dan zit je op tienduizenden euro's en gooit de arts (gelukkig) er zonder ook maar na te denken over de kosten er, zodra de tumor weg is, een immunotherapie achteraan voor een jaar om ervoor te zorgen dat het niet terug komt. Die kuur alleen kost al €130.000 per jaar. Dat was voor de persoon zelf nooit op te brengen geweest als we niet een zorgstelsel hadden zoals de onze. Juist om dat in stand te houden mogen we best kritisch zijn en wat drempels opwerpen zodat er zoveel mogelijk behandeld wordt alleen als het echt nodig is.
Hetzelfde voor de geestelijke gezondheidszorg. Mijn partner is psychiater en als je hoort hoeveel mensen er "niet zo lekker in hun vel zitten" en "zingeving missen" en daarvoor een afspraak met de psycholoog of zelfs een doorverwijzing naar de psychiater willen dan is dat echt heel veel.
De rol die vroeger de kerk en de gemeenschap had (zingeving, je hart luchten, er voor elkaar zijn) wordt nu gezocht in coaches, trainers, psychologen, yoga en we verwachten dat de staat dat allemaal wel bekostigd.
We lijken soms te vergeten dat we zelf verantwoordelijk zijn voor zingeving (tip: lees een boek over Stoïcisme) en dat tegenslag zoals verbroken relaties, rouw en ziekte facts of life zijn waar we door de eeuwen heen in 99% vd gevallen prima zelf mee hebben kunnen dealen. Tijd heel alle wonden en voor heel erg veel somberheidsklachten, rouwverwerking etc. kan iemand dat met de juiste bagage en weerbaarheid dat prima zelf oplossen. We lijken ons niet meer te realiseren dat tegenslag bij het leven hoort.
Wat er bij komt is dat je steeds vaker ziet dat mensen bij de arts komen, hun probleem op tafel leggen en verwachten dat het opgelost wordt. Als dat niet lukt dan dreigen we gelijk maar met een tuchtzaak.
Dure zorg zoals een psychiater is er voor chronische depressies, zware persoonlijkheidstoornissen, psychoses etc. etc. Mensen die echt ziek zijn.
En wat financiën betreft qua eigen risico. je mag toch wel verwachten dat 99% van de mensen een buffer van €350 hebben? Als dat niet kan (op extreme gevallen na maar daar kan je geen algemeen beleid op maken) dan gaat er echt iets mis qua prioriteiten.
[
Voor 3% gewijzigd door
GG85 op 05-11-2020 12:31
]