Na de tweede wereldoorlog, moesten we alles weer opbouwen. De maatschappij was heel sociaal en zowel de bedrijven en de regering waren er voor de burgers. Grote bedrijven zoals Philips en DSM investeerden in hun werknemers, met winkels, huisvesting en hele goede sociale voorzieningen.
Onder invloed van de Amerikaanse propaganda is dat in de jaren tachtig veranderd. Bedrijven waren er alleen nog om geld te maken. Alle empathie moest de deur uit en sociale voorzieningen brengen geen geld in het laatje. De regering moest maar zorgen voor het sociale deel. Die waren er dus om de burgers tegen de psychopathische bedrijven te beschermen.
Maar mensen begonnen zich steeds meer te realiseren dat je, om succesvol te worden, minimaal in het management van een bedrijf moest zitten. Want, het criterium voor dat succes was ook steeds meer alleen geld aan het worden. En het werkvolk betaal je zo weinig mogelijk. Om succesvol te worden, moet je je dus gaan gedragen als een psychopaat en alleen kijken wat het je oplevert, zodat je in het management terecht komt.
Daarna kregen we (nog steeds onder invloed van die Amerikaanse propaganda) de privatisering: niet alleen bedrijven en managers moeten als enige criterium hun winstgevendheid hebben: dat is voor alles en iedereen essentieel. En dus ook de regering. Weg met alle regels die bedrijven beperken en die sociale voorzieningen, daar moet de markt maar voor zorgen.
En zo staan bedrijven en hun management eigenlijk boven de wet, omdat iedereen er van uit gaat dat alleen slechte publiciteit de drang naar meer geld mogelijk nog kan tegenhouden. Dat is gewoon zoals bedrijven en succesvolle mensen zich moeten gedragen. Die manager kan uit naam van zijn bedrijf vele dingen doen die hem als privé-persoon in de gevangenis zouden doen belanden.
En daar de politici daar ook graag wat van terugzien, hebben ze omkoping van politici gelegaliseerd in de vorm van lobbyen. Want ook zij willen natuurlijk graag succesvol zijn.
Vandaar ook dat verliezen gesocialiseerd worden: dan past niet in het plaatje van een succesvol bedrijf. Daar hebben we de politici en de belasting voor.
Daardoor is er dus eigenlijk niemand meer die nog opkomt voor de belangen van de burgers. Want dat is een zwaktebod. Daar ga je geen geld aan verdienen.
Dat heeft natuurlijk ook geresulteerd in de opkomst van de racistische en fascistische politieke partijen, die steeds meer aanzetten tot haat en geweld. Ruzie maken en oorlog voeren wordt steeds normaler. "Do it to them, before they do it to you!" Zo uit een willekeurige, Amerikaanse management cursus.
Tja.
Onder invloed van de Amerikaanse propaganda is dat in de jaren tachtig veranderd. Bedrijven waren er alleen nog om geld te maken. Alle empathie moest de deur uit en sociale voorzieningen brengen geen geld in het laatje. De regering moest maar zorgen voor het sociale deel. Die waren er dus om de burgers tegen de psychopathische bedrijven te beschermen.
Maar mensen begonnen zich steeds meer te realiseren dat je, om succesvol te worden, minimaal in het management van een bedrijf moest zitten. Want, het criterium voor dat succes was ook steeds meer alleen geld aan het worden. En het werkvolk betaal je zo weinig mogelijk. Om succesvol te worden, moet je je dus gaan gedragen als een psychopaat en alleen kijken wat het je oplevert, zodat je in het management terecht komt.
Daarna kregen we (nog steeds onder invloed van die Amerikaanse propaganda) de privatisering: niet alleen bedrijven en managers moeten als enige criterium hun winstgevendheid hebben: dat is voor alles en iedereen essentieel. En dus ook de regering. Weg met alle regels die bedrijven beperken en die sociale voorzieningen, daar moet de markt maar voor zorgen.
En zo staan bedrijven en hun management eigenlijk boven de wet, omdat iedereen er van uit gaat dat alleen slechte publiciteit de drang naar meer geld mogelijk nog kan tegenhouden. Dat is gewoon zoals bedrijven en succesvolle mensen zich moeten gedragen. Die manager kan uit naam van zijn bedrijf vele dingen doen die hem als privé-persoon in de gevangenis zouden doen belanden.
En daar de politici daar ook graag wat van terugzien, hebben ze omkoping van politici gelegaliseerd in de vorm van lobbyen. Want ook zij willen natuurlijk graag succesvol zijn.
Vandaar ook dat verliezen gesocialiseerd worden: dan past niet in het plaatje van een succesvol bedrijf. Daar hebben we de politici en de belasting voor.
Daardoor is er dus eigenlijk niemand meer die nog opkomt voor de belangen van de burgers. Want dat is een zwaktebod. Daar ga je geen geld aan verdienen.
Dat heeft natuurlijk ook geresulteerd in de opkomst van de racistische en fascistische politieke partijen, die steeds meer aanzetten tot haat en geweld. Ruzie maken en oorlog voeren wordt steeds normaler. "Do it to them, before they do it to you!" Zo uit een willekeurige, Amerikaanse management cursus.
Tja.