Ik snap wat je bedoelt ja. Zelf had ik dit een beetje met Sekiro, vond het echt een dope spel maar toen ik hem eenmaal uit had gespeeld was ik ergens ook blij dat het er op zat, soms zo frustrerend en vermoeiend.bram1984 schreef op maandag 2 maart 2020 @ 13:08:
[...]
Ja, maandje of twee geleden paar uurtjes in gestoken. Volgens mij zelfs een paar bazen verslagen ook, maar daarna niet meer aangeraakt. Ik denk echt dat ik gewoon te oud word voor dat soort games. Ontspanning en echt genieten is vaak ver te zoeken, ondanks dat ik het met Bloodborne waanzinnig tof vond om steeds iets verder te komen. Ik denk dat dat gewoon mijn enige ware liefde blijft in dat genre.
Heb ook privé wat dingen aan mijn hoofd qua gezondheid vrouw, dus dan wordt het wat minder gewaardeerd als ik vloekend in de huiskamer zit.
Voor nu dus gewoon laid back lichte singleplayer titels (TW3 nog steeds momenteel).
Nioh 1 had ik wel op de PS gehaald maar omdat ik niet elke avond de TV kon kapen, liet ik hem soms een paar weken liggen en als je dan bij een moeilijk stuk bent, is het na zo een tijd er tussen uit, bijna niet meer te doen.
Met TW3 zal je nog wel ffe zoet zijn, wel knap dat je het spel nu wat meer kan waarderen dan eerst.
Beterschap met je vrouw.