bram1984 schreef op maandag 13 januari 2020 @ 12:58:
@
Martinspire
Mad Max: begon leuk, maar werd al snel veel herhalend met bloated sidecontent. Verder vond ik de melee combat ook heel slecht.
Control: continue dezelfde vijanden in dezelfde setting. Grafisch en que destructie wel heel tof, maar verhaal is echt veel te vaag (dat lijkt tegenwoordig hip te zijn) en de boss fights zijn frustrerend en soms niet helemaal eerlijk.
Staan overigens toch behoorlijk wat open wereld games bij mijn favorieten hoor.
Nu je het over experimenteren hebt: Zelda Breath of the Wild mag ook bij mijn tegenvallers. Daar had ik echt veel meer van verwacht.
Mad max kon je ook prima zonder al die zijmissies spelen, de game was niet bepaald moeilijk. Maar net als Control vond ik het geen tegenvallende games in de zin dat het echt een teleurstelling was. Als je de grootste teleurstellingen opnoemt, dan lijkt het me niet logisch games toe te voegen die weinig hype hadden en redelijk tussen de grote releases door beschikbaar werden.
Een Red Dead valt dan meer op bijvoorbeeld. Ben het met je eens dat de controls erg slecht zijn. Ze proberen het dan goed te praten dat het realistischer is qua tempo en je er je tijd voor moet nemen, maar menig missie heb ik gefaald puur door de controls.
Maar bij mij was Red Dead al op een ander vlak door de mand gevallen: de illusie van een open wereld. Ja je hebt NPC's die random events starten en de wereld lijkt zo zijn ding te doen, maar de hoeveelheid missies waarin je vrijheid wordt beperkt is gigantsich. Bovendien gaat het verhaal maar door en door, zonder je de mogelijkheid te bieden om even wat anders te doen. Met name als je op een gegeven moment halverwege bent, wordt je eigenlijk overal wel gezocht en heb je met iedereen ruzie. De zijmissies zijn allemaal vrij snel ten einde en er is amper wat te doen als je een bepaald punt bereikt.
spoiler:Zo vond ik het erg jammer dat je na een tijd gewoon geen eigen kamp meer hebt en upgrades dus ook volledig nutteloos lijken te zijn. Heb je op een gegeven moment een enorm vermogen gespaard, maar niks om het aan uit te geven.
En dan heb je dat het eindigt en overgaat naar die andere pipo die weinig interessant is en enorm gerekt wordt. Je kunt dan eindelijk het deel in waar je eerst niet kon komen, maar er is werkelijk 0 zijmissies in dat deel en het is nog leger dan de rest
Het is een leuke game voor natuurfoto's, vissen en jagen, maar verder net zo statisch als een GTA.
Erg teleurstellend als je na veel looten uiteindelijk weinig spannends kunt doen. Wel wat herkenbaar wellicht?
Andere grote tegenvallers vond ik de laatste paar Call of Duty's. En dan niet eens qua lame singleplayer of idioot kleine maps in de multiplayer (3 lanes, hoe weinig vrijheid wil je de spelers geven en pixelneuken was nog nooit zo erg), maar hoeveel sneller het allemaal moet qua TTK. Zo erg dat het zelfs zijn invloed heeft op andere games (waaronder Battlefield) om maar zo snel mogelijk mensen neer te maaien en ze 0 kans te geven om iets terug te doen. Weinig skill nodig om iemand te doden die jou niet ziet. Niet dat het terug moet naar Quake 3/Unreal met al dat bunnyhoppen, maar er voelt gewoon weinig strijd. Leuk voor die paar filmpjes van youtubers waar ze 10 volkomen idiote tegenstanders uitschakelen die hun kant niet opkijken, maar totaal verneukt voor een normaal slachtveld omdat iedereen binnen een habbekrats dood is en je dus niet meer van een frontlinie kunt spreken. Dergelijke twitch-style gameplay (de snelheid, niet het videoplatform) maakt menig game kapot imo. Alsof elke game standaard de hardcore mode aan het spelen is. 1 kogel in je teen en je moet dood zijn. Headshot moet ook altijd dodelijk zijn, ongeacht je iemand in zijn helm raakt (= armor) of niet. Leuk dat je bloed ziet vliegen bij iemand die gewoon bodyarmor aan heeft

Het is jammer, want menig online gevecht wordt er niet leuker van.
Net als de trend dat alles maar geforceerd moeilijker moet worden. Elke enemy moet een healthbar hebben, zwaarden moeten 30x door een been snijden (elke keer bloed ook, heel knap) en een boss moet voorgeprogrammeerde aanvallen in sequentie uitvoeren waarbij er maar 1 strategie is die je met 20x spelen pas doorhebt en kunt doorbreken. Maar dat is dan pas deel 1 van die boss, want hij groeit weer 5 nieuwe armen en fase 2 begint. Ik dacht dat we die fase ondertussen wel voorbij waren, maar elke niet-FPS game moet bulletsponges hebben.
Of puzzels die de naam puzzel amper mogen dragen. Oh hier is een hendel, eens kijken wat het doet. Zolang de puzzel zich maar in een mooie omgeving bevindt, is het allemaal prima. Elke game moet weer wat highlighten want stel je voor dat je zelf eens nadenkt. Ook is er altijd maar 1 specifieke oplossing hier, want stel je voor dat de spelers eens zelf manieren gaan ontdekken. En oh wee als je karakter eens zou ontdekken hoe ie moet springen of klimmen. Hoezo kan ik dit hek niet over, daar je hand, daar je voet, daar je andere hand en daar je andere voet en je bent eroverheen. Onzichtbare muur? Hoe dan?
Om toch even op een positieve noot te eindigen met een game die dit afgelopen decennium mij erg verbaasde: Spec Ops The Line. Leek een generieke brown-shooter te worden, maar was een game met verassende omgevingen, prima schietmechanics en een verassend verhaal.
[
Voor 7% gewijzigd door
Martinspire op 13-01-2020 14:10
]