Brent schreef op donderdag 28 februari 2019 @ 09:51:
[...]
Laten we hem niet meer toedichten dan het essentiële: de top is beëindigd omdat zijn adviseurs een sterke case hebben weten te maken dat hij anders als laffe tekkel afgeschilderd zou worden. Trump geeft enkel om zijn reputatie, verder zal t m een worst wezen.
Tijdlijn. Kim kwam niet voor de lunch. Pas daarna kwam Trump met eigen beslissing. Pas toen luisterde Trump naar adviseurs - na dat moment én na het Cohen signaal.
Even cru gesteld, dat is niet een kwestie verstoring van proces, het is een bevestiging van waar de beheersing over opties liggen. Kim heeft Trump klem gezet in het onthouden van opties (proces IB), maar ruimte gegeven om thuis orde op zaken te stellen (zuur voor Trump, Kim beheerst zijn Art of the Deal proces aldus beter dan hij zelf).
In alles bevestiging van beheersing proces en opties door NK. Trump kon enkel volgen, of reageren.
And now Kim is owed a favour.
Misschien wat nuchter, maar in termen van Diplomatie & IB weet een dictator van het meest perverse social engineering experiment sinds Pol Pot, Stalin en Hitler een Amerikaanse president te bewegen. Het is iets om in het achterhoofd te houden.
He who controls availability of options controls the proces. And his opponent.
NK zou vanuit status, sancties, kaders e.d. niet eens opties moeten kunnen hebben, maar blijkt ze te beheersen.
Is NK dan zo briljant? Nee. Men neemt doodgewoon de ruimte die gelaten wordt en zet in op voorspelbaarheid van Trump's gedragslijnen. En hoe. Ik zou bijna zeggen dat mensen de Godfather films eens zouden moeten huren om cosa nostra / gunsten / persoonlijke kring / kwetsbaarheid dynamiek even in beeld te hebben. Briljant is Kim niet, hij heeft gewoon Trump berekend voor gedrag.
In termen van geopolitiek en globale machtsverhoudingen was deze "top" de ultieme vernedering van de VS én de ultieme bevestiging van onvermogen van de VS. De subtiliteit van vaststelling, verloop en bevestiging is in historisch opzicht ongekend.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.