Rene44 schreef op zaterdag 2 februari 2019 @ 19:40:
[...]
Allerhande inetrnationale media met een naam voor objectiviteit. The Independet, The Intercept, Jonathan Cook, Caithline Johnstone, New York Times en The Guardian in mindere mate maar ook zij hebben journalisten van naam.
Dank je, daar zit diversiteit in. Het treft me wel als vreemd hoe je bij zekere stellingen kwam aangezien de NYT en de Guardian zogeheten dossiers hebben waar (onder meer) de door mij genoemde aspecten ruimschoots aan bod gekomen zijn.
[...]
Hoe je het ook wend of keert, en of je er nu mee eens bent of niet, trump is dialoog begonnen met Noord-Korea. Diplomatiek gezien is dat een behoorlijk kantelpunt.
Dat is een goed voorbeeld van wat me als vreemd treft, maar misschien is je indruk verklaarbaar.
Er is al decennia lang heel nauw contact en overleg. Zowel direct als indirect, via verschillende wegen en kanalen.
Als je echter stelt "het is al heel lang geleden dat er nog publiek formele dialoog is geweest op het niveau van leiders", daar kan ik mij in vinden. Dat is inderdaad al lang geleden, juist omdat het streven altijd geweest is om NK in omstandigheden te krijgen waar het die kanalen wel aan zou moeten gaan zonder risico op eventuele perceptieproblematiek voor/bij de VS vanwege de vele gevoeligheden.
Primair kader daarbij: NK is een zogeheten schurkenstaat, dat heeft toegang tot zekere wegen voor contact en dialoog, maar niet tot de formele kaders van hoog niveau, vanwege die classificatie. In Internationale Betrekkingen ga je pas daar toe over wanneer er voldoende tekenen zijn dat die classificatie in positieve zin aangepast moet worden. Anders verleen je legitimiteit aan een bewind of organisatie die juist niet volgens de regels speelt of zich gedraagt.
Je kan dus stellen dat Trump een dialoog aangegaan is. Maar let op.
1. De dialoog is van de kant van NK gekomen. Door hen voorbereid, gekaderd én afgedwongen. Hun nucleaire tests zijn al een klein decennium een mooi theaterstuk. Het is de 21e eeuw, ze zijn strategisch partner in R&D constructies met China en Rusland, ze hebben ook zelfstandig toegang tot zowel oude technologie uit het Zuid-Afrikaanse en het Pakistaanse nucleaire programma, ook zelfstandig toegang tot moderne middelen. Men had helemaal geen fysieke tests hoeven te doen voor meer dan deployment tech & de zogeheten trigger tech.
2. De dialoog is aan de VS aangereikt via ZK contact in overleg met Chinese diplomatieke ondersteuning. De moeite waard om daar eens over na te denken. Dat was nogal een shift die ineens publiek werd in relaties in de regio.
3. Trump is vanuit zijn perspectief, met helaas nul relevante ervaring (en, zo kwam ook in mediabriefings naar buiten, met weigering van consultatie en advies) daar op ingegaan.
Sinds die tijd is er niets gebeurd, behalve dan verdere samenwerking tussen NK/ZK/China, twee briefjes tussen NK/VS en maanden lang door de VS aan NK verzoeken tot volgende datum overleg.
Als we zaken op een tijdlijn zetten, dan is het pijnlijk. Trump heeft een schurkenstaat legitimiteit gegeven, her en der wat sancties opgelegd, tegelijkertijd zogeheten routing sanctions via Rusland volledig teruggetrokken (netto resultaat is dat NK veel meer vrijheden kent en kan nemen dus), zonder ook maar iets in ruil terug te krijgen (buiten dan wat TV momenten) en daar een behoorlijke prijs voor te betalen in regionale veiligheidsrelaties en handelsbetrekkingen.
Ik kan dan echt niet zeggen dat de dialoog constructief is.
[...]
Ik begrijp dat het niet de bedoeling is hier over andere presidenten te praten, vanuit een ''zero''tolerance'-beleid'.
Ik denk dat je hier even de plank een beetje misslaat. Whataboutisme is een van de ZT punten. Het is prima mogelijk om tijdlijnen en ontwikkelingen in perspectief te houden bij een onderwerp zonder daar in te vervallen.
Nogmaals, je mag ervan vinden wat je wilt, eens of niet eens zijn, het is een feit dat Trump een andere aanpak, een toenaderende houding tov Korea heeft dan zijn voorgangers. Het verwijt dat Trump een ''madman'' zou zijn die ons in ww3 zou dumpen ed, en andere drama nu met verwerpen nuclear verdrag, is daarmee genuanceerd.
Klopt, maar ook niet. Hij heeft inderdaad een meer toenaderende houding genomen. Maar er is geen beleid. De VS zitten maar te wachten, hebben geen eigen beleidsinstructies (zelfs een Bolton geeft publiekelijk aan dat hij geen instructies heeft). Het gevolg in internationale betrekkingen: verzwakking van positie, van de VS aldus.
Verhalen van mad men, ik denk dat je daar meer de nuance bij moet houden dan bij analyse van potentieel risico of escalatie. Laat ik het zo zeggen, zelfs McConnell is al een jaar bezig met commissies en gesprekken om toegang van het kantoor van de president tot commandostructuren en nucleaire opties te verminderen. Als zelfs Trump's meest realpolitieke verbonden Republikein dat doet ... best wel een teken aan de wand.
Dat neemt niet weg dat de omstandigheden van collectieve veiligheid en zowel strategische als nucleaire doctrines en verdragsstelsels onder Trump diepe schade hebben opgelopen. Vertrouwen is gebroken, er kan niet meer op woord van staat gebankierd worden, hele stelsels en mechanismen zitten met lege posities en onvervulde mandaten, wat rest is in de afgelopen anderhalf jaar óf blootgesteld geworden aan diepe politisering van budgettering óf zit met op zijn zachtst gezegd eigenaardige presidentiële kaders voor beleid en instructies (prachtig voorbeeld uit de NPR, de hoofdlijn voor tactische doctrines is "everything must be predictable". Dat is het laatste wat je wil, maar goed.
Mad man? Dumb dude. Wiens knoppen te makkelijk te gebruiken zijn. Laten we eerlijk zijn, destabilisatie is de trend. Helaas.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.