incaz schreef op vrijdag 18 januari 2019 @ 14:04:
[...]
Dit soort compromissen werken niet. Door niet in te grijpen creeer je vooral de situatie dat er niet ingegrepen wordt. En als je het nu niet doet, wanneer dan wel? Dat blijkt dan nooit te zijn. Daarom is het juist belangrjik om soms niet te 'strategisch' te willen handelen maar vooral te
doen. Omdat zulke grote inbreuken gewoon niet te tolereren zijn.
Eh, dat is geen compromis, het is een positie innemen waarbij je autoriteit op doet bouwen op basis van moreel perspectief en groter gewicht geven aan algemeen collectief belang dan aan tegengesteld selectief belang.
Dat is wat de Democraten nu ook doen. Laten we wel zijn, daar zit een prijs aan, maar het werkt wel. Er is een interessante verschuiving aanwezig in perceptie op zowel Trump binnen de politieke dynamiek als de correlatie Trump/shutdown daarbuiten.
De grootste verschuiving zowel in de opbouw naar Trump als fenomeen en het groeien van gerelateerde voedingsbodems is de toename van oneigenlijk politiek gedrag en het prioriteren van (relatief) selectief belang geweest. Daarbij is zowel de Amerikaanse politiek als de VS zelf in geopolitieke relaties de positie van niet perfecte maar wel morele autoriteit verloren. Niet zonder consequenties, zoals bijvoorbeeld het verder verschuiven van gedrag én het ontstaan van meer negatieve ruimte.
In een dynamiek die dermate diep gepolariseerd is op basis van bias is het eigenlijk nooit verstandig om de symbolen of associaties van de andere kant in direct handelen aan te vallen of zelfs maar aan te spreken. Dat wil niet zeggen dat je er geen resultaten mee kan behalen, maar wel dat de prijs daarvan hoog zal zijn in het verder toevoegen van negatieve energie. Zelfs de meest elementaire stappen naar resolutie vereisen een bredere basis dan de aanwezige gepolariseerde van D versus R.
Wat dat aangaat kan er iets geleerd worden van het Mueller onderzoek zelf, wat ondanks zijn beperkingen vanuit oorsprong en ontwerp die valstrik weet te vermijden. Het richt zich niet op Trump, het richt zich zelfs niet op de personen rondom Trump. Men valt in de blender als men zelf de grenzen overschrijdt, en zo komt met in de molen terecht.
Wel moet daarbij opgemerkt worden dat het Mueller onderzoek een erg traditioneel-procedureel kader heeft. Het houdt zich precies aan de letters van de wet, daar waar er precedent ligt houdt het zich ver, daar waar er interpretatie ligt houdt het zich ver, maar compenseert dat door opbouw van detail en volume van waar het wel op rust. De praktische beperkingen is dat het Mueller onderzoek in waarschijnlijke bepalende punten overdraagt aan de politieke lagen - en dus ook aan de problematiek daar. Dat is waar het kan struikelen als in die dynamiek er geen herintroductie is van morele autoriteit op consistente wijze op het bedje van confrontatie tegenstand met de blender van de letters van de wet en eigen politieke verbinding.
Zeker, er is veel te doen. Er moet ook veel gedaan worden. De Democraten moeten ook momentum zien te scheppen. De directe weg is echter niet de meest constructieve. Het is een beetje een valstrik van korte / lange termijn / afstand denken.
De druk is hoog, er is immers veel perceptie dat bij niet ingrijpen er op gegeven moment niet langer ingegrepen kan worden. Mijn inschatting is dat dit een reëel risico is, met zekere waarschijnlijkheid.
Daar tegenover staat een ander reëel risico: het voeden van de polarisatie. De grootste motor altijd weer van relatieve negatieve energie over-en-weer, en wie is er tot nu toe met hoogste consistentie in staat geweest om daar gebruik van te maken. Niet de Democraten.
Doen? Ja. Maar dan wel voor effectieve doelstellingen en met effectieve keuzes.
Wat dat aangaat, Pelosi is zo dom niet in haar nieuwe positie, integendeel zo blijkt. Trump's reactie op haar brief, het waren er twee. Eerst was hij zo dom om te framen naar eigen kringen à la "oh she's concerned for me". Nu mept hij op voorspelbare wijze omdat hij daartoe door (met name confessionele) media geprikkeld werd. Het resultaat? Verschuiving in perceptie precies rond die electorale segmenten waar de negative campaign targeting in swing states zo effectief was tijdens de verkiezingen. Maar ook substantiële bijdrage aan consolidatie in publiek debat van de perceptie van "Trump owns the shutdown".
Enfin, even iets anders, iets wat eerder in dit topic (en een ander)
als leestip voorbij kwam, over de disproportioneel grote rol van overheid voor stabiliteit, groei, ontwikkeling, innovatie en zo meer. Bas Blokkr bij het NRC legt het onder loep voor de kwestie shutdown.
Journalist Michael Lewis legt in zijn nieuwe boek overtuigend uit dat president Trump lak heeft aan de expertise van zijn federale ambtenaren. De huidige shutdown is dan ook niet zo vreemd.
Een zeer verontrustend boek over hoe Trump de Amerikaanse overheid van binnenuit kapot maakt.
Met andere woorden, hoe achter en dankzij alle afleiding de toepassing van
willfull ignorance, moedwillige onwetendheid, stap voor stap bijdraagt aan structurele afbraak van structuren en mechanismen waar de VS bij staan, of vallen. Op het bedje van wantrouwen, met salade van direct doen en aanspreken in verzet als ondermijnend effect, met saus van drama en willekeur.
Als je een verkenning wil doen hoe diep de ondermijningsprocessen zijn, hoe kwaadaardig het gebruik daarvan én hoe kritiek veel afhankelijk is van genoemde structuren, dan is genoemd boek een goed startpunt.
Om eventueel eigen geloofsgedrag ten aanzien van geloofsartikelen als kleine overheid en zo meer eens onder de loep te leggen en hoeveel van dat soort artikelen en dogma niets anders is dan aangeleerde marketing is het ook nog eens een goed startpunt.
edit. Ook bij het NRC, even een cynisch maar van startpunten voor verkenning voorzien stukje; wat als we de democratie afschaffen? waar eerdergenoemd leesvoer ook even terug komt.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.