Klopt, dat was ook flauw. Ik deed daar precies wat jij eerder deed. Op exact dezelfde wijze. Mijn optiek is dan "jammer van de oefening, verder nu, en niet meer blijven hangen in dat soort methodes".
[...]
Ik ben groot voorstander van bruggen als de situatie daarnaar is. De situatie in de VS is daar op dit moment niet naar. Door het panderen richting de racistische achterban van Trump winnen de Democraten helemaal niets, maar verliezen ze veel van zichzelf.
Bruggen bouwen is een continue vereiste. Dat wil niet zeggen dat je het moet richten op de extremen in de marge, of dat je er maar al je middelen aan moet besteden. Maar dat een dynamiek complex, moeilijk, pijnlijk of zelfs destructief is wil niet zeggen dat er geen opties zijn.
Integendeel. Een groot deel van weerstand bieden aan afbraak, is net als bij investeringen en onderhoud van vereiste kaders, het continue vereiste van het zoeken van ingangen en mogelijkheden voor bruggen. Het is immers geen nette in tegengestelde hokjes gescheiden dynamiek. Het gaat om mensen en menselijke organisatie.
Nee, Trump kent geen ingang. De extreme volgeling ook niet. Maar de medewerker die graag nog loopbaan na Trump wil wel. De senator die in zijn thuisstaat Trump's visie niet verkocht krijgt op een beleidspunt en een heel andere agenda dient te hebben ook.
Het zal aan mij liggen, en dat kan best, maar je stellingname komt heel snel over als een perspectief van "het is nu niet goed, dus kont tegen de krib en vooral geen handen uit de mouwen steken". Dat kan best een resultaat zijn van verschillen in benadering, en het zal best te simplistisch als schets zijn, maar goed, mensen hebben nu eenmaal verschillende perspectieven en kaders. Dan heeft het soms nut om even wat verder te vragen.
Ik bestrijd absoluut niet dat het geen nut heeft om Trump in bipartisanship te trekken. Sterker nog, en dat heb ik eerder ook aangestipt en uitgelegd, daar zitten enorme risico's bij. Maar Trump is één component in de mix. Er is niets eens zoiets als "de" Trump kiezer. Mijn optiek is dan de vraag van waarom die insteek alsof het allemaal binair gescheiden moet zijn.
[...]
Nee. In de VS is het nu een behoorlijk binaire arena. Dat kan wel anders, en ik hoop dat het anders wordt, maar het kan niet nu, in de huidige context. Je kunt niet eenzijdig nuanceren. Er zijn momenten om samenwerking te zoeken, nuance op te zoeken en te streven naar bipartisanship en een zo groot mogelijk aansprekend beeld richting de bevolking - en dat kan dus niet op het moment dat een deel van de bevolking zich verheugt over het instellen van kinderconcentratiekampen.
Eigenlijk valt dat best wel mee. Het valt vaak buiten beeld, maar bipartisanship is nog steeds de regel. Niet de uitzondering. Effecten van beeldvorming en selectieprocessen uit repetitie van prikkels daarbij zijn een flinke factor.
Klopt, er zijn grote beleidspunten waar het weg is. Waar het niet mag zijn. Waar aan Republikeinse zijde het als bedreiging gezien wordt. Maar dat zijn individuele kwesties en uitdagingen. Onderdeel van een breder en groter geheel.
Dit zijn retorische trucs die de hele tijd worden uitgehaald, eerst was het het concept van 'principes' die blijkbaar de basis zijn van problemen, zonder dat het er toe doet welke principes. Nu wordt het zo gedraaid dat kiezen voor 'niet samenwerken met de antidemocratische racistische GOP' ineens de bron van alle polarisatie is. Dat is gelul en dat weet je best.
[...]
Nee. Het frame dat alles altijd twee kanten heeft die elkaars spiegelbeelden zijn is onjuist en misleidend.
Geen idee hoe je dat er hier bijsleept, ik plaats of schept dat frame niet. Ik merk enkel op dat alle hoeken divers zijn, samengesteld, en eigen extremen kennen. Waar - inderdaad - gedrag in vorm vaak enorme overeenkomsten kent. Ook al is inhoud, methodiek, vorm of dergelijke fundamenteel anders.
Bovendien, de GOP ging voor botte obstructie. Hoezeer ze ook achter een bepaald beleid stonden, ze waren tegen, gewoon om Obama en de democraten dwars te zitten. Dat vind ik een slechte manier van doen en zou ik niet aanraden, ook niet hier. Het gaat er mij slechts om dat dit het moment is om al die secundaire afwegingen maar over te slaan, en stemgedrag, beleid, kandidaatskeuze en alle andere zaken gewoon te laten leiden door de kern: waar wil men voor staan? Dat is heel iets anders dan obstructie vanwege de obstructie
Ja, en daar hebben we het eerder over gehad. Dat obstructiebeleid was gewoon destructief. Is dat echter reden genoeg om de blik naar binnen te keren? Lijkt mij niet. Lijkt mij eerder een flinke impuls om de handen uit de mouwen te steken. Wordt dat immers niet gedaan, dan laat men ruimte en het initiatief over aan iets wat juist bereid is om nog veel verder te gaan.
Daarmee zeg ik niet dat men nergens voor mag of moet staan. Absoluut niet. Zoals ik in het verleden meermaals opgemerkt heb, integendeel. Juist reden om dat te doen. Maar, alle reden om het goed te doen. Niet enkel in eigen kring. Maar communicatief. Met vertaalslag. Met het aan de pols houden van de vinger. Met innovatie van weerstand en vermogen. Met inzichten vereist om zo effectief mogelijk te kunnen zijn, zonder het eigen te compromitteren.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.