Herman schreef op donderdag 2 november 2017 @ 23:30:
[...]
Er wordt helemaal geen geld over de balk gegooid door het afschaffen van de dividendbelasting. Er wordt een gedateerd en bureaucratische plooi gladgestreken. Het is m.i. ook puur links-populisme dat het een cadeau voor Wall-street wordt genoemd. Leg maar eens uit dat het eerlijk is dat persoon A de dividendbelasting als voorheffing in mindering kan brengen op de inkomstenbelasting en persoon B niet, toevallig omdat hij niet in Nederland belastingplichtig is. Bovendien is de huidige regeling een bureaucratisch gedrocht. Nergens zie ik argumenten gegeven worden dat de huidige wijze van heffing beter/eerlijker is. Maar in plaatst van een staande ovatie voor de politieke lef om te branden aan het stroomlijnen van de Nederlandse belastingwetgeving is het natuurlijk veel makkelijker om boe! te roepen en er een of andere cynische reactie aan vast te plakken

We hebben het er nog wel eens over zodra de omslagpunten bereikt worden van interesse voor overnames van sectoraal verbonden bedrijfsactiviteit in wat ooit het domein was van de - met voorafgaande structuren in de jaren '50/60 gestimuleerde - transnationationale bedrijven met voet in en onder de toenmalige cyclus van Nederlandse groei
Die cyclus heeft het land veel gebracht. De mechanismen daarvan zijn niet enkel duur geworden, ook vaak contraproductief. De geniale oplossing die we hiervoor bedacht hebben is het gefaseerd faciliteren van kapitaaldiversificatie van al die oude opgebouwde groot-zakelijke structuren. We bieden dat in praktische zin aan op een open externe markt als poging tot het introduceren van nieuw smeermiddel voor een motor die niet meer geëigend is voor de veranderingen van de moderne tijd.
Het idee zoals het intern verkocht wordt is de overtuiging dat het openstellen van motoren van interne economie voor externe investeringen en beheersing een serie spin-off effecten zal kennen, dit naar voorbeeld van een aantal onderzoeken waarbij de veranderingen in kapitaalmarkten op studiepunten van de Amerikaans-interne en de zogeheten emerging capital markets (China) centraal liggen. Kort gezegd, uiteindelijk doel komt in praktische zin neer op het aantrekken van kapitaalstromen voor Nederland als hub dan wel als brugpunt tussen de gevestigde en de nieuwe internationale mechanismen.
Slim bedacht, maar gebaseerd op aannames die nog geen enkele denktank of onderzoeksinstituut heeft weten te correleren aan realiteit. Logisch ook, de basis is geloof en overtuiging. Best een verschil.
Dit theaterstuk van dividendbelasting is gewoon een eerste stap in deze. Een stap die netto niets brengt of weet te zekeren, maar dat is ook de focus niet. Onderzoekseconomen zien deze kwestie als een impetus tot het scheppen van een trend, al signaleren zij dat de meetbaarheid én de inzichtelijkheid ontbreken.
Vooralsnog is dit louter een prachtig stukje gereedschap om te polariseren met geloofsgedrag. Daar zijn we best goed in geworden. Het valt mij op dat mijn partij een van de grote drivers is, zonder dat er sprake is van enige echte toetsing. Er is geen zicht op welk inspiratiepunt dan ook, met andere woorden, het valt niet te herleiden waar oorsprong van het basisidee voor het plan ligt. Dat is zelfs voor ons frappant.
Zeker, met enig puzzelen valt voor selectie belastingsegmenten en selecte constructies er een aardigheidje uit te halen. Persoonlijk zie ik dat gewin geen meetbare meerwaarde hebben hoger dan de kosten.
Het verhaal wat de laatste week de ronde doet is een stuk marketing van "we scheppen nieuwe welvaart". Leuk verhaal, maar waarom zou je überhaupt een trend willen stimuleren waarbij externe invloed op ontwikkeling groter wordt. Het argument van her en der een beetje selectief nut weegt daar niet tegen op. Wat de daadwerkelijke rol van deze kwestie is voor instrumentatie van Staat en de B.V. Nederland wordt hoe dan ook afwachten op wat er verder nog uit de koker komt te rollen.
Dat de politici die de marketing pushen pijnlijk afhankelijk blijken van informatie die zelf meer marketing dan data is - dat is pijnlijk duidelijk met alle verhalen van "weet je wel hoe veel banen afhankelijk zijn van multinationals".
Het spijt me oprecht, maar dat is resoluut een gevalletje lachgas. Landen met veel hogere percentages trekken meer aan én hebben grotere voet daarvan in arbeidsmarkten. Waarom, met alle wetenschappelijke en praktische inzichten van economie, zou je dan een race to the bottom willen stimuleren? Die vraag mag niet gesteld worden.
Dat de politici die zich druk maken over het VK met zijn nullijn het niet begrijpen, of zich baseren op externe consultatie waar het onderliggende belang klaarblijkelijk niet van getoetst wordt - dat is ook wel duidelijk. Investeringen van multinationals in het VK waren zelfs voorafgaand aan de Brexit al aan het afnemen. En laten we eerlijk zijn, andere landen met hogere lijnen trekken meer aan omdat ze op heel andere zaken inzetten.
Even heel koud en kil, maar de tweezijdige argumentatie gebracht ten gunste van dit theater (ik mag het zo noemen, het komt tenslotte uit mijn partij) ligt op vrij eenvoudige wijze te toetsen dus niet in een bevestiging van basale toepassing van cui bono als nut voor collectieve belangen. Ook niet voor afgeleide collectieve verdeling / verruiming daarvan.
En dat is het antwoord op de vraag waarom Mark geen inzicht wil geven in de motivatie achter dit deel van het akkoord. Er is een andere reden, een niet politieke, maar wel een reden die in lijn ligt met onze focus op behartiging van selectief zwaarst zakelijk belang.
Het is vrij pijnlijk dat zelfs ons eigen wetenschappelijk bureau geen uitlatingen hierover doet. Vrij verklaarbaar ook, er is immers op geen enkele wijze een te meten inzicht op te bouwen met de gefaseerde planning. Niet van nut, noch van focus. Dat ons goede groepje van wijzen het verkoopverhaal dus niet doet ondersteunen is zuur, omdat daar eigenlijk altijd de marketing voor verkoop vandaan komt. Nu dus niet.
Waar het wel oorsprong heeft, daar wordt niet over gesproken. Maar zelfs vanuit puur partijpolitiek perspectief is er vanuit verloop, methodiek, opzet en omgang met de kwestie één simpele observatie te maken: dit wijkt af van ons gebruikelijke patroon van interne behartiging. Waarom dan zo hard doorzetten als zelfs wij geen afgeleid nut ervan vinden.
Nee, geen kwestie van over de balk gooien. En ja, het is gladstrijken. Maar dat kan niet het doel puur vanwege het doel zijn omdat het nut niet meetbaar en zelfs niet te herleiden is. Dan volgt de geslotenheid zelfs binnen de partijkern, dat valt op. De laatste keer dat er een dergelijke focus op marketing voor uitdaging was, nu ja, dat was voorafgaand aan het convenant met Geert om een eigen gereedschap te worden buiten de deur.
Weet je, een beleidsmaatregel hoeft niet argumentatie voor eerlijk/beter te kennen, dit is tenslotte politiek, dat is het domein van marketing - van mensen laten geloven op basis van prikkels waar ze aansluiting bij hebben. Maar beleid moet altijd een meetbaar én herleidbaar nut hebben voor onze systemen van toegang en verdeling. Hierbij ontbreekt dit volledig, en inzage wordt bruut geweigerd. In plaats daarvan wordt ons gezegd te vertrouwen en te herhalen.
Binnen een partij is dat - ook al is het ongrondwettelijk - normaal. Maar we hebben het hier over een nationale economie. Niet over de economie van fractiediscipline. Toch best een verschil.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.