Cyberpope schreef op dinsdag 5 juni 2018 @ 13:34:
[...]
Ja, zo kunnen we bezig blijven. Maar dat neemt niet weg dat er in de jaren 90 bijna geen linkse stroming was die niet het neo-liberalisme omarmde. Dan kun je stellen dat dit allemaal niet meer links was, dan is de conclusie dat we geen linkse partijen meer in de kamer kozen in die periode. Of te wel de bevolking wilde blijkbaar ook allemaal een rechts neo-liberaal beleid??
Het een is niet hetzelfde als het ander.
De politieke en sociaal-economische omstandigheden voorafgaand aan Lubbers I resulteerden in de voedingsbodem voor acceptatie van een technocratisch perspectief op de uitdagingen die er toen lagen in combinatie met een verschuiving in academisch economisch denken, het begin van de dominantie van technische economische modellen als fundament voor beleid & bestuur voor alle deelnemers aan sociaal-economisch overleg.
De kabinetten Lubbers waren nauwelijks gericht op het dominant maken van neoliberalisme als fundament voor ordening, de herinnering van de eerdere jaren waren te vers, de primaire focus was het consolideren van machtspolitiek als fundament van politiek gedrag in de Nederlandse politiek. Een vereiste daarbij was het gebruik van ingangen in gedeelde politieke netwerken van oorsprong en zakelijke verbanden, daar lag een meer directe focus op gebruik van neo-liberale ideologie als instrument voor herinrichting. Lubbers III struikelde echter.
Ondertussen was dat initiatief al lang en breed overgenomen in politieke kringen, ook van machtspolitiek, waar toen nog het perspectief van regeren uit invloed de voorkeur genoot. Vanuit het VVD netwerk, alsmede internationale samenwerking door allerlei instellingen en organisaties van liberale insteek, kwam in der tijd de PvdA uit bij het omarmen van het Derde Weg denken voor het treffen van balans in politieke verdeling (electoraal, verdeling van stokpaardjes en kringen, zo werd het genoemd) alsmede het voortbouwen op concepten van overleg, consensus en compromis als mechanisme van stabiliteit en groei, voorbijgaande aan de ideologische patstelling van socialisme/liberalisme.
Die "derde weg" was niet hetzelfde als de ontwikkeling na de Tweede Wereldoorlog trouwens, ook al kreeg vanuit linkse politieke hoek het streven naar balans tussen het toenmalige socialistische model van de Soviet Unie en het kapitalistische model van het Westen. Het is wel de lobby en netwerk marketing ontwikkeld elders om in kaders van politieke dynamiek de traditionele linkse hoeken te stimuleren om een denken te omarmen
Dat culmineerde in wat wij toen het compromitteren van de sociaal-democratische tegenstander noemen, met de formatie van Lubbers III. De prikkels van het ontwerp ten grondslag aan die derde weg deden zich richten op het stimuleren van een breuk met socialistisch ideologie, een verschuiving naar het politieke midden en de verdere omarming van technocratische en strikt pragmatische politiek. Het denken toen was dat het laten verschuiven naar machtspolitiek een brug te ver was, dan was het laten verzanden in verschuiven van vereist gedrag in nieuwe positie van midden de meer praktische stap.
Pas een aantal jaar later, onder leiderschap nota bene van de PvdA (al mag erkend worden, Kok's primaire adviseur werkte niet voor hem) kwam dat tot wasdom en bloei. Het patroon consolideerde zich tot trend voor politiek gedrag, de trend van technocratisch neoklassiek fundament consolideerde zich tot patroon. En dat was wat vrij baan maakte voor wat de dominantie van neo-liberale herinrichting is geworden.
Politiek Links heeft daar niet echt voor gekozen, het was een ontwikkeling die oorsprong had in andere tijden, andere omstandigheden, in best roerige tijden. De kiezer koos niet voor het neo-liberale stramien. Kok ook niet. Maar die kabinetten kwamen wel vrij voorspelbaar uit bij het scheppen van prikkels en maatregelen die voor termijneffecten enkel konden uitwerken als stimuli voor die herinrichting.
Er valt daar trouwens iets bij op te merken ten aanzien van de PvdA. Er is de afgelopen maanden vaak gezegd dat de partij nog steeds geen echte post-mortem gedaan heeft in relatie tot de verkiezingsuitslag. Het is niet atypisch voor de partij. De grote schok in de jaren '70 waar onder Den Uyl het keynesiaanse fundament resulteerde in crisis op crisis kreeg geen post-mortem. Er was enkel oog voor politiek overleven. Frans Rutten (die in latere jaren volledig door zou draaien) leverde het fundament, voor zowel beleid als lobby. Het eerste in zijn positie als Secretaris-Generaal bij EZ, het tweede in interpersonele netwerken met de toen nog aanwezige kerngroep van oorsprong van zowel VVD als PvdA partijkernen. Het resultaat was een PvdA die vanuit blootstelling deed richten op dat politiek overleven, pur sang. Dat resulteerde in het aanleveren van de voordracht aan Kok te geven voor de roemruchte lezing in Nijmegen in '89, waar hij afstand nam van het "Streven naar het Grote Doel". Het technocratisch perspectief werd de focus. Het is nu eenmaal zo, het kan niet anders, dit is noodzakelijk - ga zo door.
Toenmalig links omarmde net zo min als bevolking het neo-liberalisme. Daar werd niet eens over nagedacht, integendeel, de focus lag juist op het vinden van praktische balans in ontwikkeling aangezien alle (!) ideologie met de val van de muur gefaald had. Zoals Kok stelde, er is geen alternatief "voor de maatschappelijke constellatie die we nu hebben en dus heeft het geen enkele zin daar naar te streven".
Op al die punten is geen enkel post-mortem uitgevoerd. Was dat wel gedaan, dan had men misschien begrepen dat de derde weg niet haar oorsprong had bij links / progressief, maar elders. Dan had men misschien gezien dat enkel zij zelf afstand namen van ideologie. Dan had men wellicht de deuren geopend door dat technocratisch en technisch economisch pragmatisch denken na de roerige jaren '70 weten te zien voor wat het waren: ingangen naar herinrichting op basis van prikkels die niet bij links of progressief vandaan kwamen, laat staan ook gedragen werden. De valstrik van het verzanden in het stelling nemen zonder oog voor effect van prikkel en patroon.
Veel van het hedendaagse spanningsveld van tegen- of frustratie stem bij verkiezingen, de tegenbewegingen in politieke organisatie en het struikelen van de politieke arena daarbij valt direct te herleiden tot die tijden. Dat neo-liberalisme is nog steeds niet breed gedragen. De discrepanties zoals aangetoond door CBS en SCP tussen electorale en maatschappelijke keuzes op punten van sociaal-economische kwesties zijn te herleiden tot het bijna cultureel internaliseren van dat technocratisch denken, terwijl de beoogde basis voor herinrichting (wat wel dat ideologisch fundament van neo-liberalisme was) enkel een gespreksonderwerp was daar waar men in allerlei hoeken van het politieke spectrum nog vast zat in de tijden waarin ideologie in de kamers een factor was. De lijnen van dat technocratisch politiek en economisch perspectief naar prikkels en instrumentatie alsmede cultuur-historisch fundament van conformistisch gedrag zijn vrij direct en navolgbaar.
Links liet de ruimte van geloofsgedrag vallen, en struikelde aldus door naar een omstandigheid van het zich compromitteren. In dat struikelen ontstond een methodiek van omgangsvormen die als perverse prikkel werkte voor het verbreden van lijdzame steun voor pragmatisch - maar toch ideologisch - gestoeld beleid.
De correlatie van "links omarmt neo-liberalisme" naar "de bevolking wilde neo-liberaal beleid" is uiterst fragiel en selectief.
Delerium schreef op dinsdag 5 juni 2018 @ 14:29:
[...]
Wat ik onlangs in een geschiedenisboek van Nederland las (Kennedy), was dat Nederland eigenlijk gewoon een stukje rotmoeras was. Dus waar half Europa door de Romeinen werd bezet, was deze uithoek gewoon niet aantrekkelijk voor Romeinen. Slecht bebouwbaar, slecht te controleren etc etc.
Voor wat er hier dus in Nederland rondliep, was er niet zoiets als een sterk centraal gezag. Maar wat men wel begreep, was dat je ook al was je een rijke knul, je moest samenwerken omdat anders je leuke huisje net als die van de buurman kon overstromen. Het bundelen van krachten via waterschappen, het handhaven van gelijkheid om iig samen die dijk te onderhouden en het samen uit/samen thuis werd zo verplicht om Nederland uberhaupt bewoonbaar te maken. En zo rond het jaar 1000 begon dat enigszins vruchten af te werpen. Maar dat terwijl de rest van Europa gewoon liep te kloten met feodaal gezag, ridders&kastelen en andere enorme resource-vretende meuk.
Als dan de Nederlanden als serieuze handelsnatie ontstaat, heb je dus handelaren die eigenlijk niet sterk politiek bezig zijn, niet veel met feodale of religieuze gezagsverhoudingen doen maar gewoon handel willen drijven. (Sapiens van Harari) Banken, aandelen, vennootschappen en garant-staan... allen hier in deze regio ontwikkeld en onderhouden. Dat soort handelaren leveren tenminste wat geld op en reken maar dat die handel wat opleverde. Niet vergeten dat in diezelfde tijd Spanje met zijn koning wel 3 keer failliet ging ondanks het leegplunderen van Incagoud (en voornamelijk incazilver), die vent had een creditrating van niets.
En aangezien het nog steeds klotegrond was had men in Nederland ook wel door dat je beter toegevoegde waarde kan doen dan grondstoffen opzetten. Melk werd omgezet in kaas, geimporteerde vis werd geconserveerd, hout werd boot en overal werden lakens gemaakt. Het is niet vreemd dat sinds 1500 Nederland (en ook Vlaanderen) het dichtstbevolkte stukje Europa is. En best succesvol.
En dat is voor de toekomst ook wat een nieuwe economie moet zijn: waar de aarde gewoon niet het huidige kapitalistische systeem kan handhaven, zitten overal die kapitalisten te speculeren en goedkope grondstoffen op te diepen. Het hele concept recycling komt maar niet van de grond doordat men goedkoop kan valsspelen door weer nieuwe plastics te maken uit aardolie, waarbij de olie-industrie nog prima lobbyvaardigheden heeft ook. Wanneer men niets meer uit de aarde haalt maar alleen nog recyled of andere duurzame meuk gaat doen, ook dan zal Nederland nog steeds, zonder last van gezagsverhoudingen of verziekte geloofsstromingen (conservatieven bv) best welvarend kunnen zijn.
De enige grondstof die Nederland uiteindelijk rijk bleek te zijn (aardgas) is juist de grootste rem gebleken op het economische model. De invoer van vals geld maakte een goede rijksbegroting niet nodig maar men pompte gewoon wat extra op (Rutte2, dankjewel) . Schade in Groningen werd niet afgehandeld, men maakte zich ook niet druk over schade in de afmosfeer en Shell maar lobbyen tegen duurzame energie.
En op politiek gebied hebben we al bijna 20 jaar last van die huistroll Wilders die niet bepaald verdere constructiviteit bevorderd.
Kleine caveat, de rol van de Kleine IJstijd in die ontwikkeling. Niet te onderschatten. Volgende factor, het Calvinisme.
Dat grondstofdenken was wat tijdens die periodes de buren deed struikelen over het verschuiven naar pervers gedrag in organisatie en status quo denken. Daar zit absoluut een les voor onze moderne tijd.
Kleine edit. Er is in bovenstaande nog een andere factor, met Nederlandse roots aan de voet van een patroon van gebruiksmatige focus op historisch handelsdenken en minimale rol van overheid, politiek maar met erkenning van de factor gedrag als motor. Dat culmineerde na een aantal omwegen elders in het Nederlandse Comité ter Bestudering van Ordeningsvraagstukken. Dat incarneerde in de internationale versie, de Mont Pelerin Society. Dat culmineerde in wat we tegenwoordig kennen als het Institute of Economic Affairs en de Heritage Foundation. Nederland als motor van verandering, vanuit historische en culturele focus in ontwikkeling.
Er zijn een aantal van dat soort momenten in wat uiteindelijk Nederland geworden is. Een aantal is te herleiden tot klimatologische omstandigheden, een aantal tot geologische omstandigheden, in combinatie zijn het de keuzes in gedrag die flinke aanjagers zijn gebleken.
Dat moeras was nog niet zo'n slechte keuze
[
Voor 39% gewijzigd door
Virtuozzo op 05-06-2018 14:50
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.
/u/73249/crop621645f964331.png?f=community)
/u/470671/elephant.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/301255/crop5632215ae014a.jpeg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/8305/crop5bdf4dc21dfa0_cropped.jpeg?f=community)
:strip_exif()/u/417802/crop563540b38fe2f_cropped.gif?f=community)
Maar oh wee, luttele maanden geleden was het nog zo'n affront dat een politicus dat deed, dat kon niet, dat mocht niet, dat was stunten met semantiek. 
:strip_icc():strip_exif()/u/6995/crop5778dcb1264b5_cropped.jpeg?f=community)
/u/5091/crop61ea61f79e935_cropped.png?f=community)
/u/9441/def.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/36378/crop5a3f931ecfec0_cropped.jpeg?f=community)
:strip_exif()/u/154623/Avatar.gif?f=community){kind=avatar}
Dit topic is gesloten.