Mooie opmerking, haha. Een beetje in dezelfde richting als boeken over beleggingsadvies. Het kán heel simpel, m.i.
Zelf ben ik ook van mening dat het allemaal structureel niet zo duur hoeft te zijn. Je hoeft geen verlept fabrieksbrood zonder voedingsstoffen te kopen in Nederland om goedkoop uit te zijn. Dat is ook helemaal niet verstandig in het kader van FO, want dan is je lichaam allang afgetakeld tegen de tijd dat je FO bent. Even gechargeerd natuurlijk.
Veel is denk ik ook gewoon common sense, maar inderdaad, daar vul je die boeken niet mee en dan hebben die hippe foodbloggers geen baan meer

Uiteraard zal het voor mensen met bijzondere omstandigheden zeker nodig hebben om daadwerkelijk professioneel (en wetenschappelijk onderbouwd) voedingsadvies te krijgen.
Wij hebben nu onze boodschappenuitgaven verlaagd naar 200 euro p/m (2 personen) en daar zijn we content mee. Zo nu en dan wel gewoon wat hapjes voor een gezellige avond, maar geen frisdrank meer, ook geen snoep/koek meer, geen zoetigheid op het brood, geen dure cruesli met 40% suiker, etc. Eigenlijk vooral het afleren van gewoontes die niet meer 'geluk' opleveren en vaak ook ongezond waren.
Net zoals dat we onszelf jaren geleden (toen ik net werkte) wijsmaakten dat we het wel 'verdienden' om elke week iets te laten bezorgen of zelfs uit eten te gaan

het was gewoon een gewoonte geworden om dat te doen en ik zie nog steeds veel vrienden die het zichzelf zo 'gunnen'. Ik ben er echter van overtuigd geraakt dat dat echt onzin is in de meeste gevallen, vooral als het structureel wordt. En dan denk ik weer terug aan mijn jeugd, waar we 1x per jaar uit eten gingen en dat fantastisch vonden i.p.v. dat je jezelf het 'recht' gunt om elke week een avocado-bagel te halen van 8 euro en sushi bestelt voor 40 euro. Ik ga even uit van een modaal inkomen in dit geval.
Nogmaals, even gechargeerd

het lijkt nu meer op een rant. Komt vooral omdat ik veel mensen om me heen w.m.b.
domme kortzichtige beslissingen zie maken qua kosten. Hoogopgeleide en goed verdienende mensen zonder spaargeld (met koophuis), een chef de clinique die 30k leent om een kunstwerk aan te schaffen maar tegen een burn-out aan zit, 9k lenen voor het verbouwen van een 10jr oude badkamer, nog niet/net afgestudeerd koppel met relatietherapie besluiten een kind te krijgen zonder (perspectief op) een baan.
Vind het soms nog lastig om mijn oordeel voor me te houden... Ervaren anderen deze spanning ook? En hoe gaan jullie ermee om?
[
Voor 3% gewijzigd door
finsdefis op 07-12-2017 11:04
]