dmantione schreef op maandag 20 januari 2020 @ 20:01:
Nou, warm1 is mij nog te rood, laat staan warme. Maar het subjectieve zit hem niet zozeer in je smaak: Je hersenen veranderen hun definitie van wat perfect wit is, afhankelijk van je omgeving. De kans is heel groot dat jij in mijn woonkamer warm2 ook als overdreven rood zou beschouwen, terwijl ik in jouw woonkamer "gemiddeld', waar 'ie bij mij op staat, best wel eens te blauw zou kunnen vinden.
Dat kan best, dat jij warm1 nog te rood vindt. Wat je mooi, echt, realistisch, "wit"
vindt dat is inderdaad subjectief. Maar hoe rood/groen/blauw het precies is, dat is gewoon meetbaar. En er is een standaard voor de "juiste" waarde, dus het is te kalibreren met de juiste apparatuur.
Het klinkt eenvoudig maar het ligt natuurlijk gecompliceerder. Natuurlijk verandert een vel "wit" papier van kleur door het licht dat erop valt. Populair gezegd is dat de kleurtemperatuur. Maar er is dus een standaard waarmee o.a. films geproduceerd worden, die is losjes gebaseerd op de gemeten kleur (R,G,B waarde) van een vel papier dat je midden op de dag onder een bewolkte hemel houdt
(geen zwarte donderbui maar "overcast". En ja, dat witte vel is ook discutabel want als je wit papier naast elkaar legt zul je ook kleurverschillen ontdekken, maar het is dus losjes gebaseerd op ooit, een bepaald, wit vel papier en dat had een bepaalde RGB waarde
). Dat is de D65 standaard oftewel 6500K kleurtemperatuur.
Men (ook ik) kalibreert op die temperatuur en kijkt zoveel mogelijk bij gedimd licht of natuurlijk, gedempt daglicht. Hoe lichter mijn kijkomgeving des te meer helderheid ik gebruik,
maar geen andere kleurtemperatuur, oftewel verhoudingsgewijs niet meer of minder blauw dan rood of vice versa.
Daarnaast je andere punt van verschillende woonkamers. Ga je bijvoorbeeld in een felle blauwe zee van verlichting (bijv hue standje extra koel) naar een dergelijk beeld kijken dan zal dat te geel overkomen: logisch want alles wat je om de tv heen ziet (het gezicht van je partner, maar ook dat witte vel) is dan véél blauwer dan datzelfde vel papier op een bewolkte middag. De kalibratie levert dan niet het gewenste resultaat op. Maar dat is te verwachten, want dat is ook niet de kijkomstandigheid waarop de standaard bedacht is - zowel tijdens productie van de film als tijdens de weergave ervan. Maar goed, in een kamer met een flink van D65 afwijkende "color cast" in de belichting moet je dus inderdaad gaan corrigeren.
Daarnaast heb je ook nog eens dat dankzij de exemplarische verschillen "warm 1" (of 2, etc) er bij de een anders uitziet (/meet) dan bij de ander. Exemplarische afwijkingen per tv. Als die er niet waren, dan was (individuele) kalibratie überhaupt niet nodig.
Los daarvan heb je nog het aspect gewenning: 99,9% van de verkochte televisies en monitoren in de afgelopen decennia staan veel blauwer afgesteld dan de D65 standaard (concurrentievoordeel vanwege de extra perceived brightness door het toevoegen van extra blauw, oftewel een beetje analoog aan de (blauwe) "witmakers" van wasmiddelen

). Mensen die gewend zijn daarnaar te kijken ervaren de D65 standaard dan bijna altijd als te geel (tot ze eraan gewend zijn natuurlijk

).
Maar goed,
iedereen kan lekker voor zichzelf bepalen wat ie mooi vindt, ook al zijn er standaarden zijn bedacht om een zo voorspelbaar / eenduidig / (realistisch) mogelijk resultaat te bereiken vanaf het productieproces tot de weergave van het eindresultaat.
[
Voor 25% gewijzigd door
Cap op 20-01-2020 21:32
]