Lethalis schreef op dinsdag 6 april 2021 @ 13:00:
[...]
Hoezo?
Ik heb genoeg jaren gehad waarin ik weinig te besteden had en ik woonde notabene bijna 10 jaar in Rotterdam West, in een naoorlogs flatje. Iets met de tering naar de nering zetten
Dat heeft niks met geluk te maken, maar simpelweg met zelfbeheersing.
nee, je hebt geen falen gezien dus je denkt op basis daarvan 'this is the way'. Dit is hetzelfde idee dat als je muntje gaat gooien in een zaal: elke keer als je goed gokt mag je door en je gaat net zolang door tot er nog 1 of 2 personen over zijn. Die 2 personen hebben dan 5, 6, ... als je lang door gaat ga je zelfs personen krijgen die 10 keer op rij goed gokten. Betekend dit dat zij speciaal zijn? Nee, ze hebben het idee misschien, maar het is simpelweg mazzel. In het geval van het muntje gooien is dit vrij evident zou je zeggen, tot je gaat kijken naar het roulette bij Holland Casino, maar jouw mindset hierover is wel identiek hieraan. Je zit met een survivor bias
Ik ken ook genoeg mensen die qua inkomen dezelfde ontwikkeling hebben doorgemaakt als ik, maar wél elke keer alles over de balk hebben gegooid. Soms zelfs het lef hadden om mij om een lening te vragen, terwijl ze 2 auto's hadden en een paar motors... en ik alleen maar een Twingo'tje

persoonlijke anekdotes doen het goed, zo werkt de wereld niet. Die 'genoeg mensen' die je kent met '2 auto's en een paar motors' zijn geen gemiddeld of een relevante casus. Het is je eigen bias waar je nu je beeld aan op hangt.
Daar ben ik het dus niet mee eens.
Ik ben enerzijds zo gevormd omdat ik geen sociaal vangnet meer had. Geen paps en mams waar ik op terug kon vallen (dikke ruzie mee gehad). Dus ik wist dat ik zuinig aan moest doen om te overleven.
en je hebt gewoon mazzel gehad. Ik kan je een (ex ondertussen want ze kan de verlenging van het brevet niet betalen) piloot noemen die in de schuldsanering zit en geen nagel meer heeft om aan de kont te krabben: 2 jaar ziekte en een spectaculaire vechtscheiding, samen met de Ryanairs die de pilotenmarkt onder druk gooiden, beetje pech op de huizenmarkt en hoppa! Alles stortte in. Dat zijn mensen die trouwens zwaar bovengemiddeld verdienen ook nog eens

Dat voelde ik juist heel sterk als starter vroeger. En dat raak ik daarom ook niet meer kwijt, ook al verdien ik inmiddels een stuk beter en heb ik meer vermogen.
Ik had vroeger juist amper geld...
Je hebt nu een buffer. Die buffer is wat het verschil maakt. Als je niet in staat bent om een buffer op te bouwen, dan zit je al heel snel heel zwaar in de problemen, problemen die zo snel escaleren dat je dat met zuinigheid niet gaat oplossen. Je klopt jezelf dus heel hard op de borst op basis van survivors bias.
Anderzijds is het ook genetisch bepaald denk ik. Mijn moeder is superzuinig, mijn vader gaf het makkelijker uit. N=1, maar ik zie hetzelfde bij mijn zusje en ik. Ik ben de zuinige, mijn zusje niet. Maar ik lijk ook op mijn moeder in veel opzichten.
ik betwijfel of het persé genetisch is, grote claim zelfs die onderbouwing behoeft als je daar ene casus van wil maken. We zijn snel om dingen aan genen toe te schrijven waar het misschien veel meer nurture is dan nature. Het is echter makkelijker om het op genen af te schuiven en dan verwijs ik weer naar je zelfbeeld wat je hier neer zet.
Die geeft gewoon niet veel om dingen en vindt het allemaal prima.
van enkele mensen die ik heb geholpen met schulden kan ik je heel makkelijk vertellen hoe je vanuit ziekte, nauwelijks inkomen, superzuinig leven, binnen een jaar diep in de schulden zit, voor schuldsanering kunt gaan en nog altijd geen cent te veel hebt uitgegeven.
Mijn vader en zusje hebben inderdaad een beetje dat "erbij willen horen" of zelfs "beter willen zijn dan anderen". Terwijl mijn moeder en ik stronteigenwijs zijn en schijt hebben aan sociale normen. Wij richten ons leven in zoals wij dat fijn vinden en het interesseert ons eigenlijk geen fluit wat de rest van de wereld daarvan vindt.
Het is dat mijn vrouw mij nog weleens overhaalt om dingen te doen / kopen, anders zou mijn gedrag veel extremer zijn... want als ik uit de rat race zou kunnen stappen dan zou ik het zo doen.
nee, want je bent ook, als ik je post in dit topic geloof, duurder gaan wonen bv, omdat je daar een zeker genot van ervaard. Het verschil is: jij hebt de mogelijkheid / rust om vooruit te werken/denken/plannen met je middelen. Of je wel of niet deze of gene zaken of diensten of ervaringen ervan haalt is niet zo relevant: hoe meer geld je als buffer hebt, hoe succesvoller je onverwachte tegenslagen snel kunt afhandelen waardoor je geen stress gaat ervaren. Het hebben van die buffer is echter veelal door geluk bepaald.
Het is iets dat gewoon in jou zit. Het staat los van vermogend je bent.
heel veel wetenschappelijke onderzoeken zeggen nee op deze stelling van je. Ik ga hier geen hele stapels neerplempen aan url's, maar ik denk dat
https://www.wijzeringeldz...eidt_tot_een_lager_IQ.pdf Dit een goede opstap vormt voor als je zelf verder verkenning wil doen
(wellicht ten overvloede: maar mijn reactie is niet bedoeld als aanval op je persoon, ik hekel je overtuiging omdat deze geen binding heeft met de werkelijkheid. Het is echter wel een overtuiging die al jarenlang erin is geduwd bij heel veel mensen waar het idee is dat het hebben van succes volledig in handen van jezelf ligt en dat is pertinent niet waar. We doen allemaal mee in het grote roulettespel van het leven en de factor geluk bepaald daarin veel meer dan je eigen acties (of afwezigheid van acties).
@
t_captain je krijgt ook nog psychologie: langdurige stress zorgt voor ontwijkingsgedrag en een slecht geheugen, Je gaat je veel dingen oprecht niet meer herinneren en je durft simpelweg je brievenbus niet meer open te maken. De meeste bewindvoerders hun eerste stappen bij een intake is bigshoppers vol met ongeopende post doorbaggeren en sorteren