Dennis, du är en ironman!
Zaterdag was het eindelijk zo ver, Ironman Kalmar. Mijn sportieve hoofddoel voor dit jaar. Na jaren fantaseren/nadenken over deze uitdaging vorig jaar besloten om dit jaar de Ironman van Zweden in Kalmar te gaan doen.
Na 43 weken getraind te hebben met een 'statisch' schema van Team MyProCoach ging om zaterdag ochtend 19 augustus het kanon af en mocht ik los.
Eerst maar eens 3,8KM zwemmen door het haventje waarbij je dicht in de buurt van het publiek bleef. Dat was voor het publiek maar goed ook want het was enorm mistig.
Na iets minder dan 5 kwartier stond ik weer op de kant en mocht ik door naar m'n fiets. Even uitgebreid de tijd genomen om de voeten goed droog te maken en sokken aan te trekken en hup weer door voor een fietstocht van 180KM!
Wat volgde was een rondevan ongeveer 110 km over het eiland Öland waarvoor we bij hoge uitzondering met de fiets de Olandsbron over mochten fietsen. Deze auto brug is de enige vaste verbinding met Öland en normaal niet toegankelijk voor fietsers.
Het waaide stevig en eenmaal op Öland kreeg ik de wind in de rug. Vliegen dus! Helaas was dat feest na een km of 40 weer over en moest ik terug tegen de wind in. Goed op de vermogens en hartslag meter blijven letten en mezelf niet gek maken omdat het tempo nu aardig omlaag ging.
Na 110km op Öland de brug terug over, en toen nog een ronde van 60km over het vaste land om aan 180KM te komen.
Alles ging nog altijd volgens plan en waar ik hoopte het fietsen in 5,5 uur af te leggen hield ik zelfs een paar minuutjes over.
Wisselen en door naar de marathon. In de transitie area nog even contact met m'n vrouw, kinderen en m'n ouders en dan door het loopparcours op. Tijd voor een marathon waarvoor ik zo waar een keer voldoende warming-up had gedaan.
Eerste kilometers gingen vol door het centrum waarbij je na ongeveer 2km voor het eerst langs de finish liep. Nog 3 rondjes, dan zou ik het rode tapijt opmogen! Nu stond dat nog met hekken afgesloten want er was nog niemand in de laatste ronde bezig.
Na 5km kwam eigenlijk de eerste en enige echte tegenslag van de dag: Slapende voeten, 2 stuks! Nog klein stukje geprobeerd door te lopen, maar dit zou hem niet worden. Stoppen dus en m'n veters anders doen. Minder strak voorin, iets strakker in het midden, wat ruimer bovenaan. In 2 kilometer tijd geloof ik wel 3 of 4 keer gestopt opzoek naar de juiste afstelling.
M'n absolute droom goal was om onder de 11 uur te finishen, als alles samen zou komen moest dat mogelijk zijn. Die zag ik hier wel een beetje door het putje heen gaan, maar het hoofddoel was finishen dus niet miepen en door! M'n 2e doel was onder de 12 uur en dat was nog zeer goed mogelijk tenslotte!
En zo kwam het dat ik na km 8 vlak na een bocht de wind in de rug kreeg en ingehaald werd door iemand waar ik bij aan kon sluiten. Dat liep zo gek nog niet en langzaam begon ik er zelfs weer een beetje plezier in te krijgen. En toen ik iets later ook nog zag dat ik ondertussen alweer 11km per uur aan het lopen was kwam langzaam het geloof in de sub 11 uur ook weer terug. Alles was nog mogelijk! Niet te veel nadenken en loop de kilometer waar je in zit in plaats van alleen maar bezig te zijn met wat nog moet komen.
Na de eerste ronde van 14km kwam je weer door het centrum heen waar m'n support crew zich op verschillende plekken had opgesteld. Eerst m'n vrouw en kinderen, en even verderop m'n ouders die een tactische plek hadden zodat (nadat ze zichzelf kapot gerend hadden) ik ze op meerdere plekken in de stad kon zien. Blijft toch wel geweldig dat je dierbare zoveel moeite nemen om je aan te moedigen!
En toen was daar in eens al het 21,1 km punt, en was ik op de helft van de marathon in 1 uur en 57 minuten. Onder schema van een marathon in 4 uur, dus ook weer onder het schema 11 uur! Zie je wel! Gewoon je ding blijven doen, goed blijven drinken bij de verzorgingsposten en iedere 5km een gel nuttigen. Dan komt het helemaal goed!
Vanaf dit punt iets meer tijd genomen bij de verzorgingsposten want ik merkte dat ik te weinig vocht binnen kreeg als ik met bekertjes ging rennen.
Na 28km zat de 2e ronde er weer op en kwam ik weer bij de support aan. M'n linker kuit was een kilometer daarvoor beetje begonnen te klapperen, dus bij m'n vrouw en kinderen even kort gestops om te strekken en ze een grote knuffel te geven. Daarna snel weer door het centrum in waar m'n ouders weer op meerdere plekken stonden en voor de laatste keer langs de finish. De volgende keer zou ik het tapijt op mogen!
Nog 1x het parkje, nog 1x support plek neptune (de plek waar ik de eerste ronde langs sjokte en stopte voor m'n veters), nog 1x langs de grote boog met powerups van Super Mario waarbij ik op de knop voor het 'sterretje' drukte en het bekende deuntje begon te spelen, nog 1x langs de kinderen met een mario paddenstoel bord voor extra kracht en hub nog de liveband. En toen op 40km voor het laatst de atletiek baan op voor m'n bandje van de 3e ronde.
Ik had 3 verschillende kleuren bandjes verzameld en mocht nu het rode tapijt op! Nog 1x langs m'n ouders die mij de laatste 1,5km in schreeuwde (vrouw en kinderen waren richting finish gegaan) en nog 1x over de houten brug onder de stadstoren door en de finish straat in. En toen kwam daar het moment. Het rode tapijt met aan het begin de bel voor de 'First Timers'. Zo goed als nog ging aan die bel gesjord waarop de speaker de voor mij legendarische woorden uitsprak: Dennis, du är en ironman!
Na 10 uur, 47 minuten en 47 seconden kwam dit avontuur ten einde, ik ben een Ironman!
[
Voor 9% gewijzigd door
denyos op 21-08-2023 15:58
]