Deze film heeft het ergste voice-overprobleem van alle films die ik ooit heb gezien. Het is bijna een audiobeschrijving voor blinden. Iemand heeft het koud. Voice-over: "Ik had het koud." Iemand kijkt heel verdrietig. Voice-over: "Precies op dat moment werd ik overmand door verdriet." (Het is tenslotte gothic horror.) De dialogen zijn vaak net zo slecht. Iemand wordt gek, iemand anders schreeuwt: "Je wordt gek!" Ik bleef maar denken: "Netflix heeft dit Del Toro waarschijnlijk opgedrongen; hij lost dit wel op in de director's cut." Maar toen stond er in de aftiteling "geschreven en geregisseerd door Guillermo del Toro", dus daar ben ik nu niet meer zo zeker van.
Het is over het algemeen een mooie film, maar op een heel onoriginele, moderne gothic horrormanier. Coppola zette de standaard met zijn
Dracula en bijna elke film in het genre sindsdien heeft dat gekopieerd, alleen dan met CGI, dus slechter. En waarom moet elk raam in deze film de laatste gouden stralen van de ondergaande zon raken? Het is een mooi dramatisch effect als je het met mate gebruikt, maar hier is het zo overdreven dat het een soort terugkerende grap wordt.
Oh, en te lang natuurlijk (150 minuten), maar dat is ongeveer standaard voor meer mainstream films tegenwoordig.
Ten slotte, en ik weet dat dit erg niche is, lijkt het monster in deze versie wel
een lid van de Zweedse metalband Tribulation.
Er is een goede cast. Oscar Isaac en Christopher Waltz behoren tot mijn favoriete acteurs van dit moment. En Isaac is echt heel goed als hij niet de voice-over hoeft te doen of vastzit aan tekst die het publiek vertelt wat we al op het scherm zien. Waltz en Charles Dance (in een kleine, maar belangrijke rol) zijn de enige twee acteurs die op de een of andere manier volledig aan het overdreven script konden ontsnappen. Waltz slaagt er zelfs in om een paar oneliners af te leveren tussen alle van-dik-hout-zaagt-men-planken bombast.
Al met al de expeditie naar Cinema De Vlugt in Slotermeer, de enige Cineville bioscoop in Amsterdam waar deze film draait, niet waard. Maar wel een leuke bioscoop, echt die old school cultuurcentrumvibe. (Oké, het is maar iets meer dan een kwartier fietsen, maar je weet: in de binnenstad van Amsterdam wonen teer gebouwde mensen.)