Tweakers: N/A | IMDb: 7.6 | Genre: Biography, Drama, History | Runtime: 148 min | MPAA: PG-13
Ach, wat een erbarmelijke teleurstelling was deze film...
Maar ik loop op de zaken vooruit. Een paar maanden terug zag ik een trailer van deze film, en werd ik direct enthousiast. Een film over de Neurenberg-processen, een psychologisch steekspel, een acteerduel, een rechtbankthriller, in een historische setting over de grootste gruwelen die de mensheid heeft gepleegd? Yes please! In mijn gedachten was het al gauw A Few Good Men meets Der Untergang, en dat vind ik allebei zeer indrukwekkende films. Enige twijfel had ik wel toen ik zag dat een van de hoofdrollen gespeeld werd door Remi Malek, maar goed, wellicht zou zelfs die zich door de omstandigheden verleid zien tot eindelijk eens proberen te acteren in plaats van alleen maar teksten op te lepelen en guitig te kijken, met zijn muizenoogjes.
Vol verwachting ging ik dus de bioscoop in, maar mijn vreugde was helaas van korte duur. De film faalt echt op elk vlak.
De film draait om de band die de gevangen Nazi-kopstukken, met name de nummer 2 (na Hitler) Göring, opbouwt met de gevangenispychiater. Maar die band wordt nooit geloofwaardig, waardoor de complete premisse van de film al onderuit gaat.
Als je dan een hoogstaand acteerduel wilt in je film, dan moet je natuurlijk wel goede acteurs hebben. De Niro vs Pacino, Cruise vs Nicholson, Phoenix vs Seymour Hoffman, dat werk. En het hoeft helemaal niet per se een probleem te zijn als ze niet allebei precies even groots zijn, maar als Russel Crowe verreweg de betere is van de twee, dan heb je wel een uitdaging. En die uitdaging wordt nog veel groter als je beseft dat de enige reden daarvoor niet is dat Russel Crowe nou zo'n groots acteur is, maar dat Remi Malek zo verschrikkelijk slecht is. Ik snap werkelijk niet waarom die man gecast wordt in welke rol dan ook.
Dan. Ondanks dat al heel snel duidelijk is dat Göring prima Engels praat (hoewel Russel Crowe nooit helemaal kan besluiten hoe dik zijn Duitse accent daarbij moet zijn, en dus per scene wisselt) blijft toch de hele film lang een tolk aanwezig. Die dan, aan het eind van de film, ineens, totaal uit het niets, ook compleet niets toevoegend aan de film, nog een backstory krijgt.
Als een van de weinigen trouwens, want verder leren we vrijwel niets over vrijwel niemand... alleen Göring krijgt enige achtergrond, enige diepte, de andere karakters zijn zo plat als een dubbeltje. Daar helpt het compleet gebrek aan acteertalent bij Remi Malek natuurlijk ook niet bij.
Is dan het juridische stuk tenminste nog goed uitgewerkt? Nee, totaal niet. In de trailer zag je een veelbelovend haakje, waar een slimme juriste opmerkt dat er helemaal geen juridisch kader bestaat om mensen internationaal voor een rechter te slepen. Er zijn simpelweg geen landoverstijgende wetten die overtreden kunnen zijn, er is geen internationale jurisdictie om staatsburgers van een land te laten veroordelen door rechters uit een ander land, voor overtredingen van niet-bestaande wetten. Dat maakte nieuwsgierig, hoe zouden ze daar een juridische mouw aan gaan passen?
Welnu, dat doen ze niet. Dat zinnetje in de trailer is precies alles dat er in de hele film over wordt gezegd, die slimme juriste mag verder ook geen woord meer zeggen, en ineens is er gewoon een rechtszaak. En een stel rechters. En een aanklager, of twee, dat wordt ook niet echt duidelijk.
De zaak zelf krijgen we eigenlijk ook niet echt te zien. Aan het eind zien we een klein stukje pleidooi waartegen elke eerstejaars student rechten zich in zijn slaap nog zou kunnen verweren, maar dat hier wordt gepresenteerd als een groot juridisch Eureka moment, ook zonder verdere uitleg.
Historisch verantwoord, dan tenminste? Nou ja, het is natuurlijk wat raar om Göring te laten spelen door een Australiër, er zijn vast minstens even goede Duitse acteurs, of op zn minst Duitstalig. Christoph Waltz was een, hoewel erg voor de hand liggende, hoogstwaarschijnlijk uitstekende keus geweest. Buiten dat kan ik het moeilijk beoordelen, het ziet er allemaal best geloofwaardig genoeg uit qua kleding enzo. Wat wel echt potsierlijk is: verschillende keren worden scenes uit de rechtszaal in korrelig zwart/wit getoond, alsof het historische beelden zijn van het echte proces. Maar dan zie je toch gewoon Russel Crowe zitten, in dat korrelige zwart/wit, en dan denk je, waarom? Waarom de suggestie wekken dat het echte historische beelden zijn terwijl direct overduidelijk is dat dat niet zo is? Schiet dan je hele film in dat zwart/wit, dan is de illusie in ieder geval continu. Nu is het steeds een paar seconden, wat alleen maar verwarrend werkt.
Al met al, jammer. Heel jammer. Russel Crowe is eigenlijk het enige dat deze film nog naar de grauwe middelmaat omhoog trekt, zonder hem was het cijfer echt een drie geweest. |