Tweakers: 5.5 | IMDb: 6.4 | Genre: Action, Horror, Sci-Fi | Runtime: 114 min | MPAA: R
Bekeken versie: Assembly Cut
In 1992 mocht de toen nog onbekende David Fincher plaatsnemen in de regiestoel om het vervolg op de kaskraker Aliens te regisseren. Fincher had destijds alleen een paar goed ontvangen muziekvideo’s en commercials op zijn naam staan, maar hij had een duidelijke visie. Hij wilde terug naar de horror van deel 1 met slechts één Alien.
De film kreeg groen licht op basis van een script van Vincent Ward, waarbij Ripley terecht zou komen op een smalle planeet die volledig gemaakt zou zijn van hout en bewoond werd door monniken. Echter werd dit idee door Fincher afgeketst en Ward trok zich daarna terug. Producers Walter Hill en David Giler besloten om dan maar zelf een script te schrijven, wat een mengelmoes werd van het verhaal van Ward en eerder afgekeurde scripts van o.a. William Gibson, Eric Red en David Twohy.
Wat volgde was een ware hel voor Fincher, die constant aanpassingen moest doen en continue werd tegengewerkt door managers van 20th Century Fox. Tijdens het editen van de film zat het constante gezeur en gedoe hem zo hoog dat hij van de set is weggelopen, om nooit meer terug te komen. Tot op de dag van vandaag wil hij niks met de film te maken hebben en wilde ook geen medewerking verlenen aan het herstellen van zijn visie voor de Quadrilogy box-set release op dvd. De langere versie, de Assembly cut, is dan ook samengesteld door Charles de Lauzirika, de producer van de box-set, op basis van een workprint van Fincher en editor Terry Rawlings.
Het verhaal gaat verder waar Aliens eindigde: De shuttle met daarin Ripley, Hicks en Newt crasht op Fury 161, een kale, woeste planeet die onderkomen biedt aan een ertsrafinaderij en een gevangenis waar alleen ‘dubbel y-chromosomen’ zitten, oftewel: mannen. Jammer genoeg is er ook een Alien meegereist met de reddingscapsule, en binnen de kortste keren moet Ripley niet alleen moordenaars, psychopaten en verkrachters van zich af zien te slaan, maar ook het bloeddorstige ruimtemonster. Ze zal echter haar krachten en kennis met het tuig van de richel moeten bundelen om te kunnen overleven. Maar dan doet ze een schokkende ontdekking…
Alien³ is verhaaltechnisch een regelrecht rommeltje, wat vooral te wijten is aan de constante studiobemoeienis en te grote, botsende ego’s op de set. Dat Fincher er toch nog een enigszins coherente film uit heeft weten te persen is lovenswaardig te noemen, ondanks dat hij vroegtijdig het hazenpad heeft gekozen.
Aan het acteerwerk ligt het in ieder geval niet. Fincher heeft een topcast weten samen te stellen, met acteurs als Sigourney Weaver, Charles Dance, Charles S. Dutton, Brian Glover, Pete Postlethwaite, Ralph Brown, Paul McGann en wederom Lance Henriksen. Weaver geeft weer haar alles en ook Charles S. Dutton doet het prima als leider van het bonte stel. Een ander die opvalt is Paul McGann als de doorgedraaide Golic.
De cinematografie van Alex Thomson (die al na twee weken Jordan Cronenweth moest vervangen, omdat deze de ziekte van Parkinson had) is uitstekend. Ik denk zelfs dat hij voor de mooiste, meest sfeervolle beelden zorgt van alle vier films. Sowieso is Fincher, net als Ridley Scott, een erg visueel ingestelde regisseur en met Thomson erbij, die films als Legend en Labyrinth op zijn naam heeft staan, heeft het zeker zijn vruchten afgeworpen. Ook de soundtrack van Elliot Goldenthal mag er zijn, geschreven tijdens de Los Angeles rellen, wat zeker heeft bijgedragen aan de naargeestige sfeer. Hij had er ook ruim de tijd voor, in vergelijking met zijn voorganger James Horner.
Het grootste mankement is dat Alien³ een herhalingsoefening is van Alien, maar dan met personages waar we geen moer om geven. Je bouwt niet echt een band op met een stel ongemanierde moordenaars en verkrachters die elkaar constant backstabben. Bovendien is de film af en toe zelfs saai te noemen. De hele achtervolgingsscene met de Alien in de catacomben van de gevangenis bv. duurt echt veel te lang en is ook nog eens vrij spanningsloos. Ook het lot van twee personages uit de vorige film is schokkend te noemen en een enorme klap in het gezicht van Aliens. Om maar te zwijgen over de herkomst van dat ei op de Sulaco…
Ondanks alle strubbelingen is Alien³ geen slechte film, maar er had zoveel meer ingezeten. Wat we nu hebben is een vrij slappe herhalingsoefening van een veel sterkere film en met bovendien een aantal flinke hiaten in de logica. |