Gisteren gezien in de sneak-preview in Pathé Ypenburg.
Een wat rauwe film, met zowel arthouse als Quentin Tarantino vibes.
Ergens in 1944 vindt de Finse mannelijke hoofdpersoon uit de film goud, en een behoorlijke hoeveelheid. Hij wil dat verzilveren maar komt onderweg een groep Engels sprekende Duitsers tegen die nog in Finland zijn en die wel doorhebben dat de oorlog ten einde loopt en niet in hun voordeel. Zij krijgen ook interesse in zijn goud, maar uiteraard is hij niet zomaar iemand maar een Finse commando die door de Finnen zelf niet onder controle gehouden kon worden en losgelaten is om Russen te vermoorden. De Russen zijn zo bang voor hem dat hij een bijnaam heeft gekregen, Koschei, "de onsterfelijke". Ook wordt gezegd "He is not immortal, he just refuses to die".
De film toont de strijd tussen deze man en de groep Duitsers.
Mooie opnamen van Finse landschappen, zoals al gezegd heeft het een wat arthouse gevoel. Dat komt denk ik omdat de film hier en daar ook focust op de 'gewone' zaken waar de protagonist mee bezig is, zijn hondje die onbekommerd rondrent en hoe de actiescenes eigenlijk niet als actiescenes worden getoond maar meer in een soort cleane rauwheid waarmee de partijen hun gewelddadige acties uitvoeren.
De film is ingedeeld in getitelde hoofdstukken en dat samen met het rauwe geweld geeft het ook een Quentin Tarantino gevoel, maar benadert niet de klasse daarvan, zo zijn er minder dialogen (ik meen dat de eerste 30 minuten bijna tot helemaal niets wordt gezegd). Verder is ook aardig wat 'suspension of disbelief' nodig want de hoofdpersoon krijgt wel heel veel te verduren, kan z'n adem onwerkelijk lang inhouden,
spoiler:slaagt erin om iemand onder water te doden en de ontsnappende lucht uit diens longen voor zichzelf te gebruiken
en ook natuurwetten worden in aantal scenes als suggestie gezien in plaats van werkelijkheid.
Om het genre van de film horror te noemen gaat wat ver, echter was de film sneak preview en daar ben ik wel gewend dat mensen weglopen aan het begin omdat ze geen interesse hebben in de film. Maar tijdens deze film gingen de mensen die weggingen vooral weg tijdens en na scenes die wat... ongezellig waren. Een ontploft paard is zo'n scene waar dat gebeurde. En 2 dames die naast mij zaten hielden regelmatig hun handen voor hun ogen om de gruwelijkheid niet te zien die er aan zat te komen. Niet echt horror eerder dus een wat rauwe weergave, maar duidelijk niet voor iedereen weggelegd.
Het verhaal was redelijk simpel, en echt heel veel verrassingen zaten er verhaaltechnisch niet in, de verrassingen zaten vooral in de creatieve manier waarop mensen gedood werden. Ik heb me wel geamuseerd net zoals mijn vrouw, dus een 7.