Tweakers: N/A | IMDb: 7.5 | Genre: Drama, Music | Runtime: 158 min | MPAA: R
Hm, volgens de generator is deze film hier nog niet beoordeeld. Niemand gezien?
Had hem eigenlijk in de bioscoop willen kijken, ook al had ik wat reserves. De film is nu ook al (schrikbarend) snel te streamen. Niet dat ik dat een probleem vind natuurlijk, want ik wilde wel zien wat ik gemist had.
De film is maar liefst 2 uur en 38 minuten lang. Normaal kijk ik films van 1.5 tot 2 uur, dus dat was een hele zit, zou je zeggen. Vreemd genoeg, voelde de film niet te lang. Sterker nog, het einde vond ik gehaast. Maar goed, ik snap de keuze wel om daar niet nog meer tijd aan te besteden, als je enkel naar een punt toe wilt werken.
Laten we bij het begin beginnen. Het begin van de film is wat vreemd. Het begint ook met titels van zo'n 5 minuten. Dát was zeker een lange zit. Er zit ook nog wat omheen en onder gemonteerd, maar dat is vooral vaag zonder context.
De film opent dan uiteindelijk (echt) met een interview. Ik ben een fan van spaarzaam gebruik van dialogen, dus ik vroeg me al snel af of dit wel een film voor mij was. Wat hier en later in de film gezegd wordt, is echter interessant. Het gaat over muziek, over componeren, over dirigeren, over de intentie van een muziekstuk, over eigen interpretatie, over wat muziek met je doet, etc.
Zo zit de film vol met wat het fictieve personage Lydia Tár en haar wereld draaiende houdt. En laat ik het maar gewoon zeggen, Cate Blanchett is zonder twijfel fenomenaal als Tár. Het duurt maar heel even voor je in haar wereld gezogen wordt, en alles zich heel natuurlijk ontvouwt.
Zoals gezegd, de film is lang. Er wordt dan ook de tijd genomen om deze wereld nauwgezet te schetsen. Verschillende aspecten komen aan bod. Tár als icoon, Tár als dirigent, Tár als partner, Tár als vader (zoals ze het zelf noemt), Tár als omhoog gevallen persoon, zowel de adoratie als het politieke moeras waar Tár mee te maken heeft.
Nu heb ik zelf eigenlijk helemaal niets met klassieke muziek. Toch wist deze film me van begin tot eind bijzonder te boeien. Niet alleen vanwege het drama dat zich ontvouwt, maar ook vanwege de ontleding van wat (klassieke) muziek is.
Maar een drama is het zeker. En wat voor één! Ik heb zelden zo'n grotesk en tegelijk natuurgetrouw verhaal mogen aanschouwen. Bovendien is het een bijzondere film, geen 13 in een dozijn verhaal. Combineer dit met de prachtige shots, het uitstekende acteerwerk, de interessante conversaties, en... tja, een wat afgeraffeld einde... dan wordt het toch net geen 10 vanwege dat laatste. |