Pfoe, dit is er één waar je van moet houden of iets wat je helemaal niks vindt.
De film begint rustig, in een stadje in de VS. Drie vrienden zijn de zomer aan ’t plannen en besluiten, op uitnodiging van een andere vriend, naar Zweden te gaan. Daar gaan ze lekker kamperen bij een sekte… Ehh, een gemeenschap. Uiteindelijk haakt Dani, de vriendin van één van de jongens en de hoofdrolspeelster, nog aan na wat gebeurtenissen (spoiler hieronder).
De film is geen horror als bijvoorbeeld Halloween of It, met een duidelijke vijand die moet worden overwonnen, maar gaat meer onderhuids zitten. Als ze net aankomen bij de gemeenschap krijgen ze wat drugs aangeboden. De hoofdrolspeelster neemt die en heeft daar een slechte trip op. Zo kan je de film ook beschouwen. Een slechte trip, die je uit gaat zitten en waarna je denkt “wat heb ik nou toch meegemaakt“.
Hetzelfde gevoel kreeg ik dus. En ik moet eerlijk zeggen, ik zat de hele tijd op ’t puntje van m’n stoel. Het was intens, bizar. En de cinematografie was echt ongekend goed. De shots, de spanningopbouw, de momenten dat je denkt “oh shit, ’t zal toch niet… “. Die worden zo goed en intens in beeld gebracht. Echt top gedaan.
De film zelf is niet perfect. De karakters zijn allemaal wat vlak. Zeker de hoofdrolspelers, op Dani na.
spoiler:Dani heeft in ’t begin wat issues, haar zus mailt haar en is daarna niet bereikbaar. Een paar minuten later volgt een scène waarin de ouders en haar zus dood in huis liggen, vermoord door diezelfde zus.
Dat is alles zo’n beetje wat er wordt gedaan om je met haar te laten binden. De rest zijn wat bleke karakters waar je niet echt wat voor voelt. Dani is echt de hoofdrolspeelster en de persoon om wie alles draait.
Persoonlijk ander minpunt voor mij is dat de film iets te vaak op zoek naar ‘n “oeh, kijk ons eens bijzonder zijn met dit idee”.
spoiler:Zo wordt ’t heilige geschrift van de gemeenschap bijvoorbeeld ingekleurd en beschreven door leden die het resultaat zijn van perfecte selectieve inteelt. Misvormden, hoe je ze wil noemen. Maar dit voegt weinig toe, anders dan een te actieve zoektocht naar ’t aparte
Zojuist heb ik nog heel even het begin gekeken, puur na wat ik gisteravond nog had gelezen over de film, en het heeft me wel weer getriggerd om ‘m nog een keer te gaan kijken. Er komen in ’t begin al verwijzingen en dingen voorbij die je de eerste keer gewoon mist of niet oppakt als belangrijk.
Conclusie, ik heb me uitstekend vermaakt met deze film. De film gaat je boeien, ook al gebeurt er op sommige momenten, lijkt ‘t, niet veel.