agoNITE schreef op dinsdag 17 april 2012 @ 13:11:
[...]
Dat gezegd hebbende, (kan) het dan een groot nadeel opleveren als ik de usermap wel gewoon op de SSD laat staan? Enige wat er in mijn geval weggeschreven zou gaan worden is applicatiedata (PS, savegames etc..).
Nee, tenzij je echt veel naar je profielmap schrijft. Als je heel vaak met WinRAR werkt, kan het bijvoorbeeld nuttig zijn de tijdelijke map van C:\ (SSD) naar D:\ (HDD) te veranderen, want je SSD is toch niet zo snel met sequential write terwijl het dus wel veel write cycles kost.
Maar je hoeft echt niet superzuinig met je SSD te doen. Doe gewoon normaal dan kun je er ook een héél redelijke tijd mee doen (5 tot 10 jaar). Maar met wat kleine aanpassingen kun je wel de levensduur flink verlengen. Ik zelf zou dat wel doen, ik ben er zuiniger op dan noodzakelijk.
Maar ik zou het zonde vinden als je door een dergelijke strekking denkt dat je enorm zuinig en voorzichtig moet zijn als SSD-bezitter. Dat is niet zo. Gebruik je gezond verstand: elke dag 20 gigabyte op je SSD uitpakken aan grote bestanden dat is niet zo heel fijn voor de levensduur en dat kun je gemakkelijk voorkomen door op de HDD te werken die ook sneller is voor dit type bestanden. Voor de rest: lekker je SSD gebruiken. Mooie schoenen heb je om te gebruiken niet om in de kast te laten liggen. Maar dat betekent niet dat je ze voor de meest vieze klusjes gebruikt natuurlijk. Meer in die strekking.
Nee, alle cellen slijten door de wear leveling immers ongeveer even snel; er mag nooit meer dan 2% verschil zitten in wear tussen de minst en tussen de meest beschreven NAND cell. Normaliter blijven alle NAND cellen dus werken totdat je 100% endurance hebt en de cellen er één voor één mee ophouden. De praktijk is iets genuanceerder, maar als je het zo onthoudt begrijp je de essentie.
Ik dacht dat moderne SSDs (intelligente controllers) ervoor zorgen dat de data zoveel mogelijk verspreid wordt over de NAND cellen, of zie ik dat verkeerd?
Dat doen ook oude SSDs en USB sticks, Wear Leveling. Dat moet niet verward worden met Write Remapping. Die feature - die alleen moderne SSDs hebben - zorgt ervoor dat een SSD heel geschikt is als systeemschijf. Zonder deze feature is een SSD net als USB Stick alleen geschikt voor de opslag van grote bestanden en enorm traag met kleine 'random writes' die enorm veel tijd innemen.
De 'stotterende' JMicron JMF-602 (OCZ Core) SSDs in de begindagen hadden zeer slechte write remapping, waardoor de write latency door het plafond ging. Dat ervaarde je als gebruiker als een stotterende PC, waarbij je kleine lockups hebt van een seconde of wat.
Ik zit momenteel op 12TB hostwrites met een X25-M 160GB. De media_wearout_indicator is op 't moment 97, dit betekend dus inprincipe dat ik nog 396TB kan schrijven voordat alle cellen zijn beschreven? Ik ben namelijk een heel klein beetje bang dat alles "tegelijk" ermee ophoudt.
Dat laatste is in principe waar; zodra alles op is zullen de cellen achter elkaar masaal ermee ophouden. Maar dat is juist gewenst; dat betekent dat als je op 98% (dus 2% resterend) zit je SSD nog prima werkt en pas bij 100% gaat aftakelen. Overigens is het niet zo dat een SSD bij 100% (0% restende write cycles) gelijk kapot is, maar simpelweg dat de write cycles tot dat moment gegarandeerd worden. De write endurance ligt daadwerkelijk nog een factor 1.5-4 hoger. Daarbij gaan veelal wel wat cellen kapot die vervangen moeten worden, dus daarom dat ik zeg: vergeet dit deel dat maakt het makkelijker.
12TB op een X25-M 160GB 34nm. Uitgaande van 4000 cycles voor 34nm NAND betekent dat dus 160GB * 4000 = 640TB write endurance. Dat is exclusief de write amplification factor; dat laatste houdt in dat als je 100GB schrijft naar de SSD, de SSD intern misschien 150GB moet schrijven. In dit voorbeeld is de amplification (WAf) een factor 1.5. Dus zeg dat je tussen de 400 en 500TB host writes kunt doen, en je zit nu op 3% daarvan.
Een andere server heeft inmiddels 21TB hostwrites met een wearout_indicator van 96, 40% reserve/niet gepartitioneerd ruimte helpt dus behoorlijk!
Dat is een goed voorbeeld van de Write Amplification factor (WAf). Als je SSD veel spare space heeft kan deze dicht bij 1.0 blijven dus 100GB naar de SSD toegestuurd is 100GB daadwerkelijk geschreven en dus verbruikte write cycles. Met weinig spare space kan dit oplopen tot factor 3 ofzo. Bij beperkte workloads kan de amplification boven de factor 100 uitkomen. Vooral SSDs hebben hier last van. 512B write = 512KiB geschreven dus per random write een WAf van 1024!
Dat is ook de reden dat USB sticks er snel mee ophouden als deze als OS/systeemschijf wordt gebruikt, zoals een Linux server.