Afgelopen zaterdag was het dan zover. Om 05.00 uur ging ik in Bad Goisern van start bij de meest waanzinnige MTB wedstrijd die er is. De A strecke van de Salzkammergut Trophy. Deze wordt ook wel met recht de Extremstrecke genoemd. Met 211,3 km en 7049 hoogtemeters is dat ook wel een toepasselijk naam.
Samen met iets meer dan 640 andere "idioten" fietsten we nog in het schemerdonker Bad Goisern uit voor de eerste lange klim naar de top van de Raschberg. Na iets meer dan een uur fietsen was de top (1.350) meter bereikt en begon de eerste afdaling over een mooi lopend schotterpad. Na een paar kilometer mochten we opnieuw klimmen naar de Hütteneckalm. Op zich een niet al te lastige klim met aan het eind een klein stukje singletrack.
Vlak onder de top de eerste fotograaf van Sportograf
Vervolgens een klein stukje steil over schotter naar beneden voordat we rechts een smal pad op werden gestuurd. Dit stuk had ik maandag van te voren al verkend en had besloten dat ik dit stukje zou gaan lopen. Voor mijn doen iets te veel wortels die ook nat en glad waren.
Daarna weer gauw op de fiets voor de verdere afdaling richting de Ewige wand. Deze afdaling is niet al te lastig. Wel constant een vrij diepe afgrond aan de linkerkant waar je liever niet inrijdt.
Het fietsen langs de Ewige wand zelf is prachtig!
Mooie van de Extremstrecke is dat je hier 2 keer langs mag fietsen.
Na de afdaling van de Ewige wand weer terug naar Bad Goisern om de startklim nog een keer te nemen. Dit keer alleen halverwege rechtsaf. Na twee kortere klimmetjes gaat de route via een skipiste naar beneden. Dit stuk heb ik weer lekker gelopen. Op dat moment heb ik zo’n 60 km gefietst in iets meer dan 4,5 uur. Het gemiddelde wat ik op dat moment heb moet het mogelijk maken om op tijd te zijn bij de punten waar tijdlimieten zijn.
Vervolgens volgt een klim en afdaling bij de Tauern/Taurenwand die ik dinsdag al had gefietst. De klim is prima te doen voor mij. De afdaling is op het randje van wat ik nog leuk vind om te fietsen. Grootste gedeelte leg ik daarom maar te voet af.
Begin van de afdaling bij de Tauernwand die nog goed te fietsen is
Aan het einde van deze afdeling ging de route via Bad Ischl weer terug naar de Hütteneck Alm. Deze klim bestaat uit een aantal steilere stukken waar je niet kunt fietsen. Na ongeveer 7,5 uur ben ik weer bij de top van Hütteneck Alm en heb ik er 95 km op zitten. Op de Hütteneck Alm is het op dat moment gezellig druk
Bij de Ewige wand wordt ik achterop gereden door de koploper en uiteindelijke winnaar van de E-strecke. Heb deze maar even laten passeren.
Eenmaal terug in het dal volgt er een lusje van 25 km met niet al te veel hoogtemeters. Op het moment dat ik daar ben is het nog gezellig druk met de mindere goden van de F-strecke.(37 km) Altijd goed voor de moraal om mensen in te kunnen halen en vermaak me dan ook prima. De afdaling aan het einde van dit lusje is het lastigste stuk van het hele parcours. Loop dit stuk dan ook helemaal. Zit op dat moment iets meer dan 9 uur op de fiets en heb 130 km afgelegd. Het lastigste stuk zit er voor mij dan op.
Na een vlak stuk van rond de 25 km om de Hallstätter See komt de leukste klim van de dag, de Salzberg. Eerste stuk is nog prima fietsend te doen. Ergens halverwege moet ik lopend verder. Dit geldt overigens voor de meeste deelnemers ook Bart Brentjens die 11e wordt moet hier een vrij groot stuk lopen. In de beklimming haal ik al lopend 8 andere deelnemers in. Deze hebben het zichtbaar moeilijk. Begin zelf wel wat moe te worden maar heb eigenlijk nog helemaal nergens last van.
De uiteindelijke winnaar Luis Leão Pinto op weg naar de top van de Salzberg
Na de Salzberg volgt nog een klim naar de Rossalm, met 1.500 meter het hoogste punt van de Trophy. De klim van 800 naar 1.500 meter doe ik in iets minder dan een uur. Daarna volgt als beloning een mooie snelle afdaling richting de Gosausee. Hier is ook de voorlaatste tijdlimiet. Heb nog meer als een uur over dus lig nog mooi op schema.
Na de Gosausee volgt de laatste klim van de dag. Deze gaat in 5 km van 800 meter naar 1.250 meter. Met een gemiddelde hartslag van 135 doe ik er 35 minuten over. Vanaf hier is het eigenlijk alleen nog maar naar beneden fietsen met hier en daar nog wat korte klimmetjes.
Bij de laatste tijdlimiet op 195 km heb ik meer als een uur over.
Vlak voor Bad Goisern nog even de mogelijkheid om de voeten wat af te laten koelen
Bij het binnenrijden van Bad Goisern wordt ik nog door 4 anderen ingehaald. Na nog wat draai en keer werk weet ik deze in de laatste 2 km nog weer in te halen.
Na 15 uur, 3 minuten en 29 seconden rol ik voldaan over de finish.