Die laatste 33% vind ik te gemakkelijk gesteld. De maatschappij is veranderd, medewerkers kijken anders tegen overwerk aan. Sterker nog, structureel overwerk is bij veel grotere bedrijven niet meer toegestaan. Bij mijn werkgever (10.000 medewerkers), krijg je alleen bij hoge uitzondering toestemming om over te werken. En dat is alleen voor een relatief korte periode. Hogere inkomens krijgen nooit overuren uitbetaald.hamsteg schreef op woensdag 25 juni 2025 @ 08:59:
[...]
- Ik geef je hier voor 33% op dit punt gelijk, de instap is (te) hoog. Toen ik begon rond 2000 had je al tweeverdieners nodig om in een woning in te kunnen stappen.
- De volgende 33% is dat door de individualisering er meer een-gezinshuishoudens zijn, deze huishoudens willen wel een volledige woning, een wat eenvoudig appartement wordt snel afgewezen. Aan de ene kant wordt er niet genoeg gebouwd en specifiek wordt er niet genoeg gebouwd op deze nieuwe gezinssamenstelling.
- De laatste 33% die ik letterlijk dagelijks observeer is de veranderde privé-werk verhouding die van invloed is.Toen ik begon, opa verteld, moesten mijn toenmalige vriendin en ik ook eerst sparen. Zij werkte 40 uur, ik meer richting de 50-60. Het was een bewuste keuze om drie jaar thuis te wonen en veel te sparen. Daardoor hadden wij een startkapitaal. Dat startkapitaal is tegenwoordig niet meer genoeg, erken ik volmondig, en je zult al snel 5 jaar moeten sparen om nu mee te doen (ondertussen is ook de pensioensleeftijd en de levensverwachting met 2+ jaar opgeschoven). Alleen die keuze wordt niet gemaakt, een tussenjaar is de norm, 32 uur is de norm en overwerken gebeurd beduidend minder. Het mag van mij maar waar ik me erg aan stoor is dat dan vervolgens jaloers gekeken wordt naar mensen die andere keuzes maken en dat die mensen ineens moeten worden belast voor hun bezig om de andere mensen die die keuzes niet gemaakt hebben te compenseren (waarvoor?). DIT is de belangrijkste reden waarom ik tegen vermogensrendementsheffing ben en voor een vermogensvermeerderingsheffing. Iemand die zuinig is of eerst investeert in zijn/haar leven hoeft niet op te draaien voor mensen die andere keuzes maken.
Bij mijn eerste werkgever kon ik structureel 4 tot 8 overuren per week maken.
The choice is simple – do you do it in this life, or the next? In case of the former, why wait?