Laat ik dit zeggen, het volgt de lijnen van de Republikeinse Partij in de VS. Binnen de politieke organisatie rigide selectoraal. De electorale organisatie is puur bankieren op gecultiveerd geloofsgedrag. Het eerste heeft daardoor absolute controle over het tweede, maar is juist daardoor volledig afhankelijk van instrumentatie beschikbaar gesteld, in eigen kerk van transactionalisme, wat volledig blind maakt voor zowel de interne disfuncties als de onzelfstandigheid ten aanzien van dat wat instrumentatie ter beschikking stelt, in narratief voorziet, en de ladder al lang en breed overgenomen heeft.
Het is een variant van netwerkcorruptie die bij transitie van voeden vanuit functie overgegaan is naar voeden vanuit vorm - dus form over function. Dat holt uit. Men beperkt aanwezige specialisaties binnen de politiek organisatorische dynamiek als zelfversterkend effect wat initieel gevolg was van het gaan bankieren op geloofsgedrag. Want, de rek was uit het gereedschap, de rekeningen kwamen steeds dichter bij, voila.
En dan krijg je dus zoals altijd een proces van verzelfstandiging van dat wat eerst eigen netwerk in beheer was. Noem het oligarchie, lokale variant regentisme, dosis ego en pathology of wealth, en de rest is zoals altijd weer de geschiedenis die niet herhaalt maar wel rijmt.
Pur sang is het niet onbekend, zelfs niet nieuw. We kennen dit soort disfuncties en verschuivingen uit onderzoek binnen ondernemingen, maar net zo goed civiele organisaties, kerken en zo voorts. De lokale voetbalclub kan er net zo makkelijk tegenaan lopen. Het is bekende problematiek, gekende syndromen. Maar omdat politiek de facto als confork gezien wordt is er geen toetsing voor aanwezigheid van dergelijke problematiek.
Het is hoe de Tories doorgeslagen en overgenomen zijn geworden, hoe de Republikeinen hun eigen agenda's uit handen hebben laten nemen, en hoe beide zich tot bot gereedschap hebben laten reduceren.
Het is geen drama van villains of evil master plans. Maar ordinaire disfuncties die we elders gewoon erkennen, maar bij politiek niet. Laat je dan ruimte voor dat oude spook van autoritarisme wat nooit weg gaat, dan wordt die ruimte genomen. Aanwezigheid van disfuncties doet de rest.
Dit speelt al sinds Bolkestein terug kwam uit de VS, als intern culturele verschuivingen. Hermans was er al een schoolvoorbeeld vajl met zijn fraude praktijken van vakantieparken, namaak migranten opvang en loonslavernij bij opbod als in de goede oude tijd van de VS. Tegen de tijd dat Mark Rutte aan zijn oor getrokken werd om geen minister president te zijn maar uitvoerder was het al een structurele blinde vlek.
Er kan zo een hele lichting studenten of afstuderen. Maar ja, dan moet eerst erkend worden dat de aanname niet klopt dat als iets politiek is het ook de facto magisch conform is.
En dus die toename van rigiditeitk afname van moraliteit, toename van normalisatie van disfuncties, afname van acceptatie van het nut van een bestel, open economie en open samenlevin. En dus die koers terug naar de goede oude tijd van regentisme, volledig blind voor het zelf gereduceerd zijn tot wegwerpgereedschap.
En die goede oude tijd van regentism, nou, mensen zouden daar wel eens wat dieper in dukkodan wat men op school meegekregen heeft. Barre, boze, bittere tijden. Moord op interne politieke economie voor het gewin van een dozijn Netwerkjens annex families.
Joepie joepie, helemaal toppie.
[
Voor 10% gewijzigd door
Virtuozzo op 14-05-2025 00:46
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.